Love Stranger [SAN BERNARDO SERIES 1]

Chapter 35

Chapter 35

Forgiven

"Zyaire..." Lumapit siya sa akin at umupo narin sa buhangin. Nanatili ang mga mata ko sa kaniya at hindi ko ito maalis, bakit ba siya nandito? "You shouldn't have done that to Mr. Laurent." Deretso lang ang tingin niya sa dagat, ngunit naroon ang tigas sa kaniyang tinig. Para bang hindi niya nagustuhan ang ginawa ko.

I know, sino ba naman magkakagusto sa ginawa ko? Binastos ko iyong matanda. Pero hindi kasi nila alam kung ano ang nararamdaman ko. Edi kung sana hindi na siya nagpakita, wala sanang skandalong nangyari.

Bumaling narin ako sa dagat. Napasinghap ako at saka nagpakawala ng malalim na hininga. Mas bumigat ang damdamin ko sa sinabi niya.

"Are you here to scold me?" Tanong ko at naramdaman ko ang lingon niya, ngunit pinanatili ko na lamang ang tingin ko sa dagat. "You don't have to scold me, I know what I'm doing."

"Kung alam mo ang ginagawa mo, bakit mo parin binastos ng ganon si Mr. Laurent? You should treat him better." She says preaching.

Ayaw ko siyang pagbuntungan ng inis ko sa ngayon. I know, I got her point, pero hindi niya na dapat ako pinapaki-alaman. Sana hindi niya na lamang ako sinundan, dahil ayaw ko ang mga naririnig ko!

"Mr. Laurent is sick. He's getting older. You should treat him right. Baka dahil sa ginagawa mo ay atakihin na lang siya bigla." She said, I just remained quiet. "He's a nice person. He's a good man and a father—"

"Fvck! How could you say he's a good father?" Nagulat siya sa biglaang pagtaas ng boses ko, napahilamos pa ako. Paano ba niya nasasabing mabuting ama 'yan? May mabuti bang ama na ipagpalit ang anak sa kanyang kabit? I don't think so! Kasi kung meron mang taong matagal ko ng isinumpa, iyon ay ang biological father ko!

"He's a great father," she nodded, my lips just parted. "Dahil napalaki niya ng mabuti si Jackson at ni Jacky. I don't think he's not a good father." She shook her head thrice.

She just looked straight into my eyes. I could read in her eyes the admiration for my father because of the fact that he raised his another son and daughter well.

Mas nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya, sa kabila ng nararamdaman ko ay si Jackson parin iniisip niya? Si Jackson ang isa pang anak ng matandang iyon? How could be that possible?

"How about me?" My eyes began to wet. My throat felt like something was stuck in it, so my voice growled. "Kung napalaki niya ng maganda at mabuti ang pamilya niya, paano naman ako? Ni hindi ko naramdaman na minahal niya ako! Ni hindi ko man lang naramdaman na may pake siya sa akin! Oo! Pinalaki niya nga ng mabuti ang mga anak niya ngunit ako ba pinalaki niya? Lumaki ba ako kasama siya? Lumaki akong hindi siya kasama, alam mo 'yan Vana!" Hindi ko na mapigilan ang emosyon ko. "Hindi siyang mabuting lalaki dahil iniwan niya kami ni Mommy! Ipinagpalit niya kami at simula noon ay wala na syang paki sa akin! And you know that! Me and my mom suffered because of him. And you're expecting me to treat him well?"

Her lips parted, unable to believe what I said. I knew she was confused. She was confused by the fact that Jackson and I were siblings. Half brother for god's sake!

I felt hot liquid dripping from my eyes. I just bowed. "It's been 27 years when he left us, at sa tingin mo mabuti pa siyang ama sa lagay na 'yon?"

"Zyaire..." mahihimigan ang awa sa kaniyang tinig. Nang lingunin ko siya ay kitang kita ko ang awa sa kaniyang mga mata.

Pinahid ko ka agad ang luha ko at tumayo. "I don't need your pity, Vana." Mariin kong sabi.

"You're not a kid anymore. "