17.Bölüm🌕

4.1K 242 71
                                    

Size ufak bir soru sorucam ve rica edersem lütfen cevaplayın ona göre yazim
Başka bir karakterin ağzından bölüm istiyormusunuz?

Oy kutucuğuna da basarsanız sevinirim sonuçta günah birşey değil

Hayır ben hangi akılla inanıyorsam acaba nesliye. Alış verişe çıkıcaz cansu, kitap alıcaz cansu, forma alıcaz cansu, peki şimdi neredeyiz söylim hemen mağazada kıyafet bakıyoruz. Bir tane okul eşyası almadık ama iki saattir avm de fing atıyoruz. Başımda zabellah gibi dikilen efekanı söylemiyorum bile.

"Nesli bak gerçekten iki dakika içinde şu mağazadan çıkmazsak defolup gidicem artık buradan"

"Aman be seninlede hiç alış verişe çıkılmıyor sabahtan beri hep şikayet hep şikayet "

"ya niye geldiğimizi unuttum artık sabahtan beri beni oradan oradaya sürüklediğin için şikayet ediyor olabilirmiyim acaba"

"olabilirsin" efekanın sırıtan suratına bakıp göz devirdim

"sen sus istersen bırakmadın peşimi ya rahat nefes aldırtmadın bana" umursamaz bir şekilde omuz silkip cevap verdi

"yo bak gayette güzel nefes alıp veriyorsun" ona sadece ve sadece boş gözlerle baktım çünkü neden bakmıyayım ki. Bu ruh hastası iki kuzen beni bugün delirticekti

"Bana bakın ben şimdi buradan kırtasiyeye gidiyorum geliyorsanız gelin gelmiyorsanızda beni burada tutmayın" sinirli sinirli söylenerek mağazadan çıktım. Sağ tarafa doğru hızlı adımlarla yürüdüğüm sırada Efekan arkadan gelip kolunu omzuma dolayarak sol tarafa çekiştirdi

"kızım madem atarlanıp gidiceksin bari doğru yola git, bak sonra böyle mal gibi kalıyorsun" ona kaşlarımı çatarak alttan alttan baktım

"sensin mal" Efekan büyük bir offf çekerek kendini geri çekti

"PES, yemin ederim pes" ohhh iyice delirttim çocuğu. Şuan çok mutluyum gerçekten efekanı böyle delirirken görmek, beni çok sevindiriyor işte bende böyle ufak tefek şeylerle mutlu olabilen bir insanım ama değerim bilinmiyorki.

Nesli benimde artık delirme noktasına geldiğimi bildiğinden sessizce okul için gerekli malzemeleri alıp çıktık. Forma işinide halledip sonunda kafetarya kısmına çıktık. Biz icecek siparişi verdikten sonra yanımızda neslinin yaşlarında iki kişi belirdi. Nesli gelenleri görünce elindeki telefonu hemen bırakarak yüzündeki büyük gülümsemesiyle gelenlere sarıldı.

Bize doğru dönüp arkadaşlarını tanıttı. "eslem bak seni akrabamızla tanıştirim, bu güzel kız cansu yanındakide hem arkadaşım hemde eslemin sevgilisi Serkan"

"Memnun oldum bende cansu. Neslinin ve efekanın uzaktan bir akrabalarıyım" evet herkese bu yalanı söylicektik. Okuldan kimse bizi evli bilmiyecekti. Zaten en başında anlaşmamız bu şekildeydi. Nesli ve arkadaşları masaya oturunca aramızda tatlı bir sohbet oluştu. Çok tatlı bir çifti açıkcası ve çok sıcak kanlılardı.

Artık saat geç olduğundan ve efekanın huysuzluklarından dolayı kalkmaya karar verdik. Eslem ben ve nesliyle vedalaşıp sevgilisiyle el ele çıkışa gitti. Bizde otoparka inip evin yolunu tuttuk.

Elimdeki poşetlerle zar zor zile basıp kapının açılmasını bekliyordum Efekan ve nesli de yanıma geldiği sırada ebru (hizmetli) kapıyı açtı.

"ebru bu poşetleri benim odaya bırakırmısın rica etsem" ebru gülümseyerek elimdeki poşetleri alıp başını salladı

"Tabiki cansu hanım" nesli içeri geçmeden direk odasına gitti. Ben ve efekanda salona geçtik. Bizim çocukların hepsi salonda oturuyordu. Selim elindeki kolu koltuğa fırlatıp ekine döndü

Okuldaki KOCAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin