Okuldaki KOCAM

4.bölüm 🌕

Multi bana oy vermeyenlere😅

Benim şuan ailemi ikna etmem gerekiyorken yarım saattir babamla annemi ayıltmaya çalışıyorduk. Hayır madem bayılıcaksın bari konuşmam bittikten sonra bayıl. Ben tam havaya girmişim evlenicem diyorum kadın pat bayılıyor emeğe biraz saygı ya

Babam annemin bileğine kolanya döküp elinide burnuna götürüp kolanya koklatıyordu bende elimdeki yelpazeyle hava yapıyordum.
Elim yorulmuştu ama ya.
Yelpazeyi hışımla indirip babama döndüm

"uyanmıyor baba hastaneye gidelim işte"

Babam bana kötü kötü bakınca yelpazeyi attığım yerden alıp daha hızlı salllamya başladım

"seninle sonra konuşucaz cansu hanım önce bir anneni uyandıralımda"

Sıçtık hayırlı uğurlu olsun

Bir kaç dakika sonra annem yavaşça gözlerini açtı. Uzandığı yerden ellerini başına götürüp ovmaya başladı

"ay Ahmet başım çatlıcak gibi sanki davullar var kafamın içinde"

"biraz daha uzan geçer bir kaç dakikaya melek"

Annemin gözleri bana kayınca hafifçe yutkundum çünkü daha önce hiç böyle baktığını hatırlamıyorum. Resmen melek gibi kadının içinden bambaşka bişey çıkmış gibiydi. Hışımla yerinden kalkıp bana baktı

"geç bakalım karşıma küçük hanım hemen az önceki saçmalığını anlatıyorsun"

Uysal bir kedi gibi karşıdaki koltuğun kenarına kıvrıldım. Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım

"Ben az önce söylediklerimde ciddiydim anne
evleniyorum"

"öylemi ne zaman evleniyormuşssun bakalım bizede davettiyeni yollamayı unutma"dedi annem. Bende ciddiyetle düğün tarihimi söyledim sonuçta devetiye isteyen oydu
" iki hafta sonra evleniyorum anne"
Ben iki hafta deyince annem birden kahkaha atmayı başladı. Kadının ayarlarını iyice bozmuştum. Babama baktığımda sessizce duruyordu ve tepki vermemesi beni daha çok korkutuyordu.

"kızım sen bizimle kafamı buluyorsun daha yaşın kaç başın kaç okulun bile bitmedi ne evlenmesinden bahsediyorsun."

Yüzüm asık bir şekilde derin bir nefes alıp verdim
"anne bak biliyorum çok ciddi bir konu ama kararımdan vaz geçmicem. Benim şu hayatta sizden başka kimsem yok o yüzden beni yalnız bırakmayın lütfen işleri zorlaştırmak yerine yanımda olun"

"kızım tamam bak getir sevgilini bizimle tanıştır sana karşıda çıkmicaz ama kesinlikle bu yaşta evlenmene müsaade etmem"

İyice karamsar bir havaya bürünmüştüm. Nasıl ikna edicektim ben bunları. Gözüm babama kayınca hala sessizce durduğunu farkettim niye bir tepki vermiyordu bu kadarmı beni evladı olarak görmüyordu. Onunda bana tepki göstermesini istiyordum kızım ne yapıyorsun demesini istiyordum. Ben bir babamın olduğunu hissetmek istiyordum

"sen birşey demiyecekmisin baba, belki benim senin kızın olduğumu hatırlarsın ve bana babam olduğunu hissettirmek istersin ha"

Başta gayet sakin başlayan cümlemin sonlarına doğru sesim sinirli ve yüksek çıkmıştı artık tahammül edemiyordum. Sessizliğe, sevgisizliğe

Babamın gözlerinden geçen acıyı görünce sustum. Gözlerimin tam içine bakıyordu
Ağzını açıp tekrar kapadı zorlukla

"yarın getir şu coçuğu bizimle tanıştır. Eğer kızımı gerçekten sevdiğine ve hiçbir zaman yarı yolda bırakmıyacağına güvenip inanırsam ne ben nede annen karşı çıkmıcaz. Bari bu sefer babalık görevimi yerine getirim en azından kızımı gerçekten üzmicek sevicek biriyle evlendirim. "