Okuldaki KOCAM

22.Bölüm

Aslında sizi kırmayıp bölümü dün atıcaktım ama hem bölümü yetiştiremedim hemde inanın bana hiç vaktim olmadı.

Umarım bölümü beğenirsiniz, eğer beğenirseniz oy ve yorumlarda belirtirsiniz beğenmesseniz neyi beğenmediğinizi söylersiniz🥑

Annemlere gittiğimiz yemeğin üzerinden bir hafta geçmişti. Gerçekten o akşam cinnet geçirip sofradaki halamları ve kuzenlerimi bıçaklayıp tekrar yemeğime dönüp herkeze afiyet olsun diyeceğim diye çok korktum ama şükür ki halamların her laf sokmasına itinayla karşılık verip bertaraf etmiştik annemle. Dünde Efekan bana kızla ilgili bazı bilgiler vermişti mesela doğum lekesi çok işimize yarayacak bir bilgiydi.

Bugün cuma okulun son günüydü. Koltukta uyuyan efekana yaklaştım bir eli başının altında bir elide karnının üzerindeydi siyah saç tutamlarıda alnının üzerine düşmüştü. Ellerimi saçlarına doğru uzattım ama dokunmadan çektim geri. Onun yerine kolundan hafifçe dürtüp uyanmasını sağladım. Gözlerimi açıp ilk bir dikakika etrafa ve bana anlamsız bakışlar attı

"Okula gidicez kalk hazırlan hadi" elleriyle gözlerini ovuşturarak tek elini koltuğa yaslayıp doğruldu. Uyandığından iyice emin olduktan sonra bende hazırlanmak için banyoya girdim.
Aynada son kez kendimi süzüp iyi göründüğümden emin olunca makyaj masamın altındaki çantamı aldım. O sırada Efekanda giyinme odasından çıkmıştı ve yine çok yakışıklı görünüyordu. Hayır anlamıyorum okula gidiyorsun alt tarafı! Sanki beyefendiyi podyuma çıkarıcaz. Aşırı erkeksi olan parfümünü de sıktı aha tam oldu şimdi. Bende çocuğu daha fazla dikizlememek için odadan çıktım. Aşşağı sarsak adımlarla indiğimde Asya ablayı gördüm

"Amanda aman, benim bebeğim iki aylıkmı olmuş hııı. Yesinmi annesi onu. Erdem sanki karnım hafif büyüdü gibi ha" erdem dayı sevgiyle karısının alnına bir öpücük kondurup onu kollarının arasına aldı

"daha bebeğimiz kendi belli ettirmek için küçük," ellerini Asya ablanın karnına sarıp şefkatle okşadı
"burası daha büyümedi ama bir iki aya bize ben burdayım dedirticek merak etme" Asya abla  zarif gülümsemesiyle başını yukarı kaldırıp kocasına baktı.

"büyüyecek değilmi" erdem dayı gülümseyerek kafasını onaylar biçimde salladı
"büyüyecek  tabi babasının prensesi" arkamdan gelen efekanın sesiyle tekrar yürümeye başladım Asya ablalara günaydın diyerek yanlarından geçip kahvaltı masasında oturan çocukların yanına gittim. Ekin ağzına bişeyler tıkıştırmakla meşguldü, selim bir elinde ekmek bir elinde telefon gülerek birine mesaj yazıyordu. Nesli de morali bozuk bir şekilde tabağındaki yiyecekleri çatalla bir o tarafa bir bu tarafa verip duruyordu. Aslında o Alphandan sonra böyle olmuştu, o çocuk ve nesli arasında bişeyler olmuştu ama ne. Bir diğer morali bozuk insan ise özgürdü. Onu daha önce hiç bu durumda görmemiştim. Suratı asık değildi ama her zamanki neşeli ve deli doluda değildi hadi Neslinin neden moralinin bozuk olduğunu az çok anlıyordum da özgürün ki tam bir muammaydı. Akşam dışarı çıkmıştı ama gece geç  gelmişti çünkü biz uyuduğumuzda yoktu ortalıkta. Herkes sofraya oturduğunda kahvaltı etmeye başladık.

"ne bu suratlar çocuklar" dedi Asya abla. Erdem dayıda hepimizi süzüp kaşlarını çattı

"evet, ne oldu size."
"birşey olmadı dayı ne olmuşki" dedi selim. Tabi kalktığından beri telefondan gözlerini ayırmadığı için  hiçbirşeyin farkında değildi.

"Neslinin başı ağrıyor ondan bu halleri" dedi ekin. Anlaşılan abisine başının ağrıdığını söylemişti.

"aynen benimde başım ağrıyor" dedi özgür. Yalancı, Tipinden bile belli neyi olduğu.

"öyle olsu bakalım" dedi erdem dayı. Ondan sonra bir iki ufak konuşmadan başka kahvaltı sessiz geçmişti.

Koluma çantamı takıp bende diğerlerinin arkasından dışarı çıktım. Efekanla beraber onun arabasına doğru ilerlediğimizde  yan taraftan Selimin sesini duydum