Oy ve yorumlarınızı bekliyorum teşekkür ediyorum...
Bu arada diğer bölümü attığımda bildirimlerde sıkıntı oldu onu görmeyen varsa haberi olsun.
Nesli den
Dizlerimi kendime çekmiş boş gözlerle efekanın alındığı odaya bakıyordum. Günlerin yorgunluğu ve üzüntüsünden dolayı birde açlık eklenince bünyesi dayanamamış.
Terleyen saçlarımı geriye atıp ellerimle yüzüme hava vermeye başladım. İçim daralıyordu kalbim sıkışıyordu artık, ne zaman bu ailenin yüzü gülecekti. Bir gün gülüp eğlensek ertesi gün canımız çıkana kadar ağlıyorduk.
Koridordan gelen sesle o tarafa döndüm alphan yanıma geliyordu oda benimle beraber bu hastane köşelerinde sürünmüştü yanımdan gerekmedikçe ayrı kalmıyordu asla yanlız bırakmıyordu. Yanıma oturup yanağımı öptü.
"Diğerleri nerede" diye sordu.
"Abimler nerede bilmiyorum bende efekanın uyanmasını bekliyorum burada" arkasına yaslanıp derin bir nefes verdi
"Nasıl oldu bütün bunlar bir anda anlamıyorum"dedi kafasını kaşıyarak. Henüz birşey anlatmamıştım ona kendimde bile değildim ki anlatayım.
Dizlerimi iyice kendime çekip kollarımı etrafına sardım "Ben yaptım ne yaptıysam eğer o kurşunu sıkmasaydım kimse silahlarını çıkarmayacaktı ama ben dayanamadım." Ağlamaya başlayınca başımı dizlerime yasladım "Ama yemin ederim dayanamadım alphan,o adamın karşımızda öyle gülerek ailemizi öldürmesini anlatmasına dayanamadım" Alphan yanımda hareketlenip beni yerimden doğrulttu.
"Sen ne diyorsun nesli ne silahı ne vurması" ağlayarak yüzüne bakıp gözyaşlarımı sildim.
"Benim yüzümden efekan bu halde benim yüzümden bebeklerini kaybettiler. Cansu benim yüzümden" dudaklarımdan firar eden hıçkırıkla alphana hızla sarıldım.
"Canım çok yanıyor alphan" alphan kollarını sıkıca bana dolayıp saçlarımı öpmeye başladı
"Güzelim tam olarak ne oldu bilmiyorum ama silah diyorsun adamlar diyorsun .Sen olsaydın da olmasaydın da o silahlar her türlü patlardı. O raddeye gelinmiş zaten. "
Konuşmaya mecalim olmadığından sadece sustum. Koridorda görünen hemşire hızla efekanın odasına girdi bende telaşla yerimden doğrulup içeri girdim. Efekan yatakda doğrulmuş kalkmaya çalışıyordu
" Bırakın lan beni cansu nerede. Ne oldu karıma bırakın lan" dedi bağırarak. Alphan hemen hemşirenin yerini almış efekanı zapt etmeye başladı.
"Efekan bir dur lan bir kendine gel"
"Çekil lan. Cansu" kızarmış gözleri beni bulunca bana doğru gelmeye başladı
"Nesli ne oldu ona, Allah aşkına birşey söyle dayanamıyorum ne oldu" dedi ağlamaklı. Hızla yanına gidip kollarımı boynuna sardım.
"Efekan sakin ol birşey olmadı ona hatta uyandı ama doktorlar tekrar uyuttu. Bünyesi henüz hazır değilmiş ama tehlikeyi atlattı. Ne olursun ağlama o iyi oldu." hızla oturduğu yerden başını yukarı kaldırıp gözlerini gözlerime çıkararak masum bir şekilde baktı
"Gerçekten mi" dedi inanamıyarak "Eğer, eğer beni kandırıyorsan."
"Hayır seni asla bu konuda kandırmam eğer biraz sakin olursan gidicez zaten yanına, normal odaya alındı." Efekan titreyen altı dudağını ısırdı, bir kaç damla yaş düştü gözlerinden kafasını yukarı kaldırıp tebessüm etti
"Allahım sana şükürler olsun. Onu da benden almadığın için sana şükürler olsun" kendini hızla bizden kurtarıp ayağa kalktı
"benim cansuyu görmem lazım nereye aldılar hangi odaya" ben ağzımı açmadan alphan sözü devraldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Okuldaki KOCAM
Teen Fiction(kapak fotosundaki kişileri karakter olarak hayal etmeyiniz. O sadece bir kapak fotosu) Çok güzel bir okul Gençliğimin baharı Ama ben şuan yanımdaki serseriyle evliyim *** "Düğün için herşey hazır sen sadece giyeceğin gelinliği seç onuda yarın halle...
