SİYAH&BEYAZ

15. Seçim

Paragraflar arası yorumlar yaparsanız çok mutlu olurum ve oy vermeyi unutmayın lütfen seviliyorsunuz😍😌

★ ✮ ✰

❝ Yaptığımız seçimler başkalarını tutsak ediyorsa ben o özgürlüğü seçemem.. ❞

/  İrvin D.Yalom  /

"Onu öldürdüm ...

          onu ben öldürdüm!"

Bazı itiraflar can yakar... Kurşun misali saplanır kalbe.. Unuttuğun.. Unutmak istediğin.. Unuttuğunu sandığın geçmişin tokat gibi yüzüne çarpar...

"Yıldız'ım..." Kuzey'in sesiyle hızla yüzümü ona döndüm...Az önceki sinirli bakışları gitmiş,şefkatle bakan bir çift siyahlarla bakıyordu mavi irislerime..

"Biliyorum çok zor... yaşadıklarını kelimelerle ifade etmek böyle acı veriyorken o anları tekrardan yaşıyormuşsun gibi izlemek daha da ağırdır.... Biliyorum çünkü Emre'nin gönderdiği ilk hediye değil bu... " sesinin tonundan konuşmakta zorlandığı belliydi ama benim de ondan farkım yoktu... Kelimeler boğazımda düğüm olmuş, sanki zaman durmuş gibi sadece o bir çift göze takılı kalmıştı gözlerim..

Kuzey bir saniyelik gözlerini kaçırdı benden, bakışlarını tavana dikerek devam etti sözlerine.. "Yıllar önce annemin ve babasının öldürüldüğü anların kamera görüntülerini göndermişti bana doğum günü hediyesiymiş..." dudakları yana kıvrıldı..gülümsemesi acıyla harmanlanmıştı sanki.. "Üzerine not geçmiş bide 'bu görüntüleri unutma Arslan ' diye... Sanki unutmam mümkünmüş gibi.." sesindeki isyankâr tını kalbimde deprem etkisi yarattı..Gerilen çenesi, farkına varmadan elimi sıktığı parmaklarının baskısı,kaslı kollarının gerilip gevşemesi nasıl bir ruh hali içinde olduğunu belli ediyordu..

Öyle anlar var ki.. her gece başını yastığa koyduğunda, gözlerini her kapattığında seni karanlığa sürükler.. hafızana kızıl kanlarla öyle bi imzasını atar ki, üzerini güzel anılarla kapattığını sandığın an bir kurşun misali saplanır göğsüne yine yeniden hatırlatır varlığını... Unutmak kelimesinin bile karşısında boyun eğdiği anlar... Asla unutulmayacak yaşanmışlıklar...

"Güzelim... anlat gerçekleri...bak biz buradayız.. yanındayız.. acı içine attıkça daha çok kanatır,daha fazla yaralar yüreğini..hadi güzelim anlat at içindeki zehiri.." Yaman aynı Kuzey gibi önümüzde dizleri üzerine çökmüştü..Elini omzuma koyarak varlığını hissettirdi..

Sinan'ın sesini duyduğumda başımı kaldırarak gözlerimizi buluşturdum .."Yenge sen de iyi biliyorsun herşey göründüğü gibi olmayabiliyor..bunu yıllar önce acı şekilde öğrendik hepimiz...bir fotoğraf karesi ya da bir kaç saniyelik görüntü olayın gerçek yüzünü anlatmaz asla...sen anlat biz bir çaresini mutlaka buluruz... belki yarayı iyileştiremeyiz ama acın hafifler anlattıkça..." dediğini duyduğumda gözlerimden tutmakta zorlandığım bir kaç damla daha firar etti... Yalnız gelmiştim dünyaya..hep yalnız olmuştum.. tekbaşına mücadele etmiştim hayatın zorluklarıyla.. ama şimdi büyük bi ailem vardı.. onlar sığındığım liman oluyordu yaralarıma..

Kendime toparlanmak için zaman verdiğimde bakışlarım salondaki merak ve endişeyle bana bakan tüm gözlerle dolaştı.. Bahar'ın güven dolu gülümsemesi,Ece'nin başını 'anlat..kurtul sırtındaki yüklerden' der gibi başını sallaması,erkeklerin şefkatle bakan gözleri içimdeki kimsesiz, yaralı kız çocuğunun elini sımsıkı tuttu..
bırakmasınlar istedim...