SİYAH&BEYAZ

11. Welcome

Bölümle ilgili yorumlarınızı çok merak ediyorum 🌸
İyi okumalar herkese💙

[ Kuzey'in nefesini saç uçlarımda hissettim,yerden havalandığımda başımı Kuzey'in göğsüne yasladım...Kokusu buram-buram ciğerime dolarken zorlukla gülümsedim.. "Yıldız.." dedi telaşlı çıkan sesi.."Yıldız burdayım..iyi olacaksın Yıldız duyuyor musun beni" ]

🌸💙🌸

1 hafta sonra...

Yiğit ile babasının yıllar sonraki karşılaşmalarından bir hafta geçmişti..Yiğit ikimizi aynı odada baş-başa görünce bu ani karşılaşmayı beklemediği için ikimizin de yüzüne bakmayarak koşarak restorantdan çıkmış ve bizim kendimizi açıklamamıza fırsat vermeden Sinanla eve dönmüştü...bir haftadır Kuzey de ,ben de konuşmaya çalışıyorduk ama her defasında kapalı kapıyla yüz - yüze kalıyorduk..Yiğit ikimize de kırılmıştı..Babasının yıllar sonra geri döndüğünde ilk onunla değil benimle gorüşmesine, benim babasının döndüğünü bilip ona söylemediğime kızmıştı...

🌸💙🌸

Salonda üçlü koltuğa oturmuş,bu haftaki magazin dergisini incelerken kahve keyfi yapıyordum...Evin ikinci katıyla salonu birleştiren merdivenlerde önce Yaman , peşinden de bir haftadır odasından dışarı adım atmayan minik aslan gözüktü..Salona indiklerinde Yaman çaprazımdaki L şekilli koltuğa yerleşirken,minik aslan tam karşımda durmayı uygun bulmuştu...Yüzündeki tedirgin ifadeden konuşmak istediğini anlamıştım..Bakışlarım Yaman'ı bulduğunda gülümsedi ve göz kırptı..

Yiğit minicik elleriyle yüzümü avuçları arasına aldığında rahatlaması için gülümsedim..Bakışlarında gördüğüm kararsızlık ve korku gerilmeme sebep oluyordu ama bunu ona farkettirmemek için daha çok gülümsedim...

"Kelebeğim...ben çok düşündüm,Yaman abinin anlattıklarını da düşündüm.." güç almak ister gibi Yaman'a baktığında derin bi nefes aldı ve devam etti..

"Yaman abi dedi ki,Babam benim için dönmüş,beni çok özlediği için..Eğer ben ona küsmeye devam edersem kalbi kırılırmış ve yeniden geldiği yere dönermiş..Dönmesin.." Aynı babasının gözlerini anımsatan siyahlarını mavi gözlerime sabitlemişti.. Gözümden akan bir damla yaş yanağımı ıslatırken minicik parmağıyla sildi göz yaşımı..

"Ağlama..seni de affediyorum, lütfen ağlama...Babam da gitmesin..hep burda kalsın onu da affediyorum ..Gitmez dimi..ben ona küstüm diye o da bana küser mi?" Cümlesini bitirdiğinde kollarını boynuma sarmış, ağlamaya başlamıştı.. Saçlarını öptüm..kokusunu içime çektim...birdaha şükrettim varlığına..

"Gitmez...Gitmez birdaha asla.."diye cevapladım sorusunu ve daha çok sarıldım küçük bedenine..Bazi soruların cevapları belirsiz kalırdı hep...Asla kesin cevabı olmazdı..bu da onlardan birtanesiydi..hayatın karşımıza neler çıkaracağı,zamanın ne türlü oyunlar oynayacağı bilinmezdi ama yine de oğlumun sorusunu cevapsız bırakamadım...bir umut,bir amaç ,birisinin sevgisi hayata tutunmak için başlıca faktörlerdi...

Dakikalar bir-birini kovalarken ben üçlü koltukta sırtımı koltuğun kenarına yaslayarak oturuyordum,Yaman benim yattığım koltuğa sırtını yaslamış, kucağına başını koyarak yere yatmış Yiğit'in saçlarını okşuyordu..İkili Tv'deki "Örümcek adam"filmini izlerken ben de bilgisayarımda Ece'nin attığı e-mailleri inceliyordum.. çoğunlukla restorantla ilgili kâr,masraf oranları ve diğer bilgilerin olduğu dosyaları bir haftadır restoranta gitmediğim için e-mail ile göndermesini istemiştim...Telefonumun melodi sesi salonda yankılandı..Yaman sehpanın üzerindeki telefonumu bana uzattığında