Paragraflar arası yorumlar yaparsanız çok mutlu olurum ve oy vermeyi unutmayın lütfen seviliyorsunuz😍😌
★ ✮ ✰
Bu ev artık benim değil Mehmet Arslan beyin cehennemine dönecek...
Acı gerçekler yüzüme tokat gibi çarparken konağın önünde öylece durdum.. Kuzey ve diğerleri bavulları arabadan indirirken Yiğit mutlulukla ortada koşturuyor,arada durup,bu kez de hızını alamadan zıplayarak babasına sesleniyordu... "Hadi baba çabuk ol..evimizi gezmek istiyorum.." onu izlerken yüzümde oluşan gülümseme evin kapısının açılması ve Feride sultanla ,Mehmet beyin dışarı çıkmasıyla hızla soldu...
Geleceğimizden haberleri yoktu..Bahar küçük kız çocuğu gibi babaanneme sürpriz yapacağım diye tutturmuş ve en büyük destekçisi de sürprizlere bayılan yaramaz oğlum olmuştu...
Feride sultan şaşkın ama mutlu yüz ifadesiyle gülümseyerek bize doğru yaklaştı... Önümde durduğunda dolan gözlerle beni baştan aşağı süzdü... Geçen yıllar boyunca güzelliğinden hiç ödünç vermeyen bu kadın yüzünde tüm masumluğun, samimiyetin izlerini taşıyordu...Porselen bi bebekmişim gibi kırılmasından korkarcasına yüzümü elleri arasına aldı.. Yanaklarını ıslatan göz yaşları içimi titretti.. "Nihayet geldiniz.. Evine hoşgeldin kızım..." diyerek beni kendine çekti.. Önce afallamış şekilde yerimde dona kaldım ama kendimi toparlayıp sarılışına karşılık verdim.. "hoşgeldiniz.." dedi birdaha...
"Babaanne!.." Yiğit koşarak ikimize sarıldı...Yeniden sevdiklerine kavuştuğu için öyle mutluydu ki...o gülen yüzü hiç solmasın istedim..
Herkes sırayla Feride sultana sarılıp,hasret giderirken ben en büyük düşmanımla yüzleştim... Mehmet Arslan bey..benden annemi alan o cani insan... Küçücük çocuklarının gözleri önünde annelerini öldüren o adam.... Hem benim ,hem aşık olduğum adamın annesiz büyümesine vesile olan o kalpsiz varlık...
Bir kaç adım atarak tam önünde durdum..Yüzümdeki gülümsemenin tehlikesinden habersiz o da bana gülümsedi.. "Evinize hoş geldiniz kızım... " derken kollarımı boynuna dolayarak sıkıca sarıldım ona... Bu tepkimi beklemiyor olacak ki şaşkınca kıpırdamadan durdu öylece... Ayrılmadan önce kulağına yaklaşarak ,sadece ikimizin duya bileceği tonla içime attığım zehiri dışa vurdum..
"Geldim evet... senin cehennemin olmağa geldim Mehmet Arslan bey... "
★ ✮ ✰
Eve girdiğimizden beri eşyaları yerleştirmek bahanesiyle kendimi odaya kapatmıştım... Dıştan ne kadar kırılmaz cam gibi dursam da , içimde parçalanan o cam kırıkları kalbime saplanıyor,daha çok kanatıyor açılan yaraları...
Odamız yıllar önce bıraktığımdan daha farklıydı.. Her taraf beyaz ve gri tonlarına bürünmüştü..siyahın o kasvetli havası gitmiş, huzur dolmuştu odaya... Ama beni en çok şaşkına uğratan odaya girdiğimde karşılaştığım manzaraydı.. Kocaman yatağın tam ortasında,Beyaz nevresim takımının üzerinde bordo şakayıklar beni bekliyordu.. Yüzümdeki kocaman gülümsemeyle yatağa yaklaşıp, çiçeklerin kokusunu içime çektim... Unutmamıştı... Benimle ilgili hiç birşeyi unutmadığı gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH&BEYAZ
أدب الهواة* * * Kuzey sakince yaklaştı yatağa..Eliyle duvardan destek alarak yavaşça eğildi Yıldız'ın üzerine.. sinirden kızaran gözleriyle kadına baktı. "Oğlum benim yanımda benim evimde yaşayacak..Tabiki sende bizimle geleceksin.. Oğlunu kaybetmek istemiyor...
