SİYAH&BEYAZ

8.Enkaz

Heloooo😍
Uzun bir aradan sonra tekrar birlikteyiz✨Özlediniz mi?Ben çok özledim sizi😁
Hâlâ hikayeyi merak edip bekleyenler varsa bölüme geçelim 🙃İyi okumalar💙

🌸🌸🌸

"Bazı anlar vardır...

unutmak istediğimiz..
unutamadığımız...
Ve asla unutamayacağımız..."

20 Temmuz 2020

Karşımda duran adamı tanıyordum... gözlerim ısrarla inanmak istemiyordu belki ama gerçekti..yutkundum .. Boğazım kurumuş,nefesim kesilecek gibi hissediyordum..Bi arabanın önünde durmuş adama ,sonra arka koltukta uyuyan oğluma baktım..Gerçekmiydi yoksa korkunç bi rüya mıydı gördüğüm??Eğer yine aynı kabusları görüyorsam birisi beni hemen uyandırmalıydı.. Korku tüm bedenimi esir almıştı,direksiyona yapışmış parmaklarıma,benden izinsiz hareket eden ayaklarıma baktım..titriyordum..unuttum sandığım geçmişim,yaktığım hatıralar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyordu ....

Bi cehennemin ateşinden kurtulduğumu sanarken ,dönüp dolaşıp yine aynı cehennemin ateşine mi düşmüştüm? Peki bu sefer o ateşten kim kurtaracaktı beni? 6 yıldır yüzünü görmediğim,sesine dâhi beni hasret bırakan ,giderken kalbimi de kendisiyle götüren sözde kocam mı? Yoksa herşeye rağmen bana güvenmeyi seçmiş,her koşulda yanımda olan kan bağım olmayan kardeşim Sinan mı?

Evet Bahar bu "ihanet "olayı sonrasında abisiyle gitmeyi kabul etmiş,okuluna orda devam etmişti.. Şimdi çok iyi bir avukat olmuş olmalı..6 senedir hakkında hiçbişey öğrenememiştim..Sinan bana güvenmeyi seçmişti.. gerçekten aşkına,kardeşine karşı durarak bana güvenmesi çok şaşırtıcıydı..ama o olmasa bugünkü Yıldız Arslan olamazdım..bana elini uzatarak beni ayağa kaldırmıştı..oğluma dayı,bana kardeş olmuştu...Her haftasonu yurtdışına gidiyordu..Bahar'in yanına ve O'nun yanına gittiğini biliyordum..ama gururum, inadım yüzünden sormaya cesaretim yoktu..

Gecenin zifiri karanlığı sadece gökyüzünü süsleyen yıldızların ve dolunayın ışıklarıyla aydınlanıyordu..Issız orman yolunda hayatımı mahv eden adamla karşı karşıya durmuştum..Kader gerçekten benle oyun oynamayı seviyordu..Ama ben bu oyunlardan fazlasıyla sıkılmıştım..Nereye kaçarsam,nereye gidersem yine bu alevli çemberin içinde buluyordum kendimi..

Silah sesleri daha yakından duyulmaya başladığında arabanın kapısını açarak yan koltuğa oturdu..elindeki silahın namlusunu bana doğru tutmuştu.. Önce bi kaç saniye silahla bakıştım,sonra gecenin karanlığında muhtemelen laciverte dönüşmüş mavilerimi bana bakan siyahlara diktim..konuşmuyordum..o da konuşmuyordu..bu saatte bunca yıl sonra beni karşısında görmek onu da şaşırtmış olmalıydı..

Tam dudaklarını aralayıp konuşacakken gözlerini sımsıkı kapattı ve dudağını ısırdı..Yarası kanıyordu..Acıdan bi kaç dakika içinde bayılacağı kesindi.. Gözlerini açtığı gibi yeniden bana döndü...

"Tesadüfleri sevmezdim..ama artık seveceğim galiba.." dedi yüzünde acıyla ve nefretle karışık buruk bi tebessüm vardı..Bense dilimi yutmuştum sanki,ne konuşa biliyor,ne kıpırdaya biliyordum.. İçimden bunların,şu anın kabus olmasını dilemekten başka elimden bişey gelmiyordu..

"Yıldız....Birgün en büyük düşmanının eski karısı seni kurşunların ortasından çıkaracak deseler gülüp geçerdim.." histerik bi kahkaha attı..Yiğit arka koltukta kıpırdamaya başladığında ikimizin de bakışları ona yöneldi..Ama masum , herşeyden habersiz oğlum tatlı uykusuna devam ediyordu.. Bakışlarımız tekrar birleştiğinde elindeki silahın namlusunun ucunu yüzümde gezdirdi..İnatla hâlâ gözlerinin içine bakıyordum..Nerden geliyordu bu cesaret ben de bilmiyordum..