Babasının menfaatleri uğruna bir başkasına satılan Devin, yıllarca süren zulme boyun eğip susmuştur. Genç kadının tahammül sınırını zorlayan son damla, onu hem bir katil hem de bir kaçak yapmıştır.
İçine düştüğü karanlık durumdan sonra kaçan ve kaç...
Sanırım yazarken en çok zevk aldığım ve en sevdiğim Devin bölümü bu olabilir.
Bu yüzden bolca yorum ve vote bekliyorum!
Keyifli okumalar. 🧜🏻♂️
Spoiler fotosuuuuu!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elinden yayılan sıcaklık avuç içimi kavuruyorken küçük bir yoldaymış gibi hissettim. Bir sürü sapağı olan küçük bir yoldaydım. En baştan başlamıştık. Ve bu yolun başında artık kendi kendime değildim. Benim yanımda olan, olmak isteyen bir adamlaydım. Hala aklım almıyordu. Peki ona karşı dürüst olabilecek miydim? Fiziksel çekim bir yana, ona güvenebilecek miydim? Bana zarar verir miydi? Ona zarar verir miydim?
"Hayır," dediğinde biran sesli düşündüğümü sanarak gözlerimi açtım. Anlamayan bakışlarla ona baktığımda, "Tanıştığına memnun olmuş bir halde değilsin." dedi.
Gözlerimi kırpıştırarak gülümsedim.
"Kızımı kaybettiğimi düşündüm. Kaçırıldığını sandım. Kaçıranın siz olduğunu düşündüğümü varsayarsak tepkilerim gayet normal değil mi sizce de?" dedim.
"Ah, evet. Haklısınız." dedi. Usulca elimi bırakırken, "Size bir kahve ısmarlayabilir miyim?" dedi. Dudaklarının kenarındaki çikolatalı dondurma kalıntısı sert yüz hatlarını yumuşatıyordu. Kirli sakalı olmasaydı yaşı küçük durabilirdi. Ah evet, sakalı. O ve ona dair olan milyonlarca sevdiğim şeyden yalnızca bir diğeri.
"Aslında, Alya'yla beraber biraz alışveriş yapmayı planlamıştık. Bu halde gezebileceğimi sanmıyorum. Beni fazlasıyla korkuttunuz." dedim.
"Dondurman eriyor tatlım." dediğimde elindeki dondurmaya baktı ve ne zamandır onu tuttuğunu düşünür gibi oldu. Sonrasında külahını ısırdıktan sonra bakışlarını bize çevirip gülümsedi. Titrek bir nefes alarak Alex'e döndüm. Anlamıştı. "Biz dönsek iyi olacak sanırım." dedim.
Koluma dokunup, "Bence biraz eğlenebiliriz." dedi. Yere çöküp Alya'nın yanağına dokundu. "Sürprizlerden hoşlanır mısın Küçük?" Alya parlayan gözlerle başını salladığında heyecanlandığını anlamıştım. "O halde sizi bir yere götürebilir miyim Devin Hanım?"
Bakışlarımı yere indirip gülümsedim.
"Pekala." diye yanıtladıktan sonra benim için almış oldukları karamelli dondurmayı yemeye başladım.
"Arabam biraz ileride," deyip ayağa kalktı. "Gidelim o halde."
Üçümüz de el ele tutuşmuştuk. Alya dondurmasını daha fazla yiyememiş ve çöpe atmıştı. Her ikimizin de elini tutarak yürüyordu. Dışarıdan bakan gözler bizi mutlu bir aile sanabilirdi. Tam anlamıyla o profili çiziyorduk.
