Yarım Kalmış Hayatlar (Düzenlenecek)

2. BÖLÜM

- Teşekkür yokmu küçük hanım ?

- Kolumu bırakırsanız ederim.

Hala gülüyordu amacı ne anlamadım. Sert bir bakış atıp

Tesekkerler deyip kapıyı kapattım.

Herkes avludaydı beni görünce babam ayağa kalktı işte simdi yanmıştım.

- Nerdesin kızım sen?

- Baharla biraz geziyorduk sonra kayboldum.

Eğer o adamın beni bıraktığını söylersem benim için hic iyi olmazdı.

- Nasıl buldun yolu?

- Yolda bi tane yaşlı amca vardı tarladan eve dönüyordü ona sordum oda tarif etti.

- Birdaha o kadar uzağa gitmek yok!

- Tamam babacım

Izin isteyip odama çıktım gercekten yorulmuştum. Banyoya girdim ciktigimda 1 saat olmuştu.  Kendimi yatağa bırakmamla gözlerim uykuya teslim oldu.

Rüyamda italyadaydım herzamanki ki gibi gece dışarı çıkmıştık. Yanımda da Hasan vardı.

Hasan benim 2 yıllık sevgilimdi. Okulda tanışmıştık ve kısa süre   sonra çıkmaya başladık. Benim için sadece vakit gecirmekti zaten okul dışında pek görüşmezdik. Dans ederken yanımıza biri geldi beni bulan adam ikimizede sinirli bi şekilde bakıyordu. Biri bana sesleniyordu gözlerimi actigimda kardeşim uyandırmaya çalışıyordu. 

- Ezra kalk artık.

- Ne var be git başımdan.

- Annem çağırıyor kahvaltı hazır

- Tamam geliyorum        

Hemen üstüme degistirdim saçımı yukarıdan topuz yaptım.

Uzun yeşil elbisemi giydim ve sandeletlerimi ayağıma geçirdim.  Koşarak aşağı indim herkes sofradaydı bende oturunca babam afiyet olsun dedi. Emine abla yine döktürmüş kahvaltıdan sonra babamla kardeşim gökhan işe gitti. Bizde annemle Emine ablaya yardım ettik. Biz mutfakta sohbet ederken Elif geldi. Bugün alışveriş günümüzdü onun arabasıyla gidecektik çünkü benim ki tarmirdeydi.

Bugün sadece bu kadar yazdım
Teşekkürler :)