Yarım Kalmış Hayatlar (Düzenlenecek)

1. Bölüm

Baharla uzun bi aradan sonra ilk defa buluşmuştuk herseyi ona anlatırdım. Annemden bile yakındı bana rüzgara inat koşardı. Eminim bir çok insandan daha sadıktı. Hatırlamıyorum ne kadar süredir beraberdik. Hava çoktan kararmıştı. Etrafıma bakındığımda hiç bişey anlayamadım. Telefonumu da evde bırakmıştım nasıl geri döneceğimi düşünürken birinin yaklaştığını hissettim. Uzun boylu biri siyah bir ata binmiş bana bakiyordu. Normalde insanlara güvenmezdim ama bu adam da bişey vardı.

- Bu saatte burda ne işin var.

_ Kayboldum farkındaysan yardım edermisin?

_ Kim olduğunu söyle ona göre yardım ederim.

Küstah şey bu adam kendini ne sanıyordu. Başka zaman olsa haddini bildirirdim ama şuan yardıma ihtiyacim vardı.

- Ahmet ağanın kızıyım şimdi yardım edicekmisin?

Babamın adını söyleyince gülmeye basladi.

- Şakayı bırakta doğruyu söyle

- Ne şakası be anladım senden bana fayda yok ben kendim giderim dedim. Ama tek başıma yolu bulamayacağımı biliyordum.

- Madem inanmıyorsun sana kanıtlayabilirim.

- Nasıl olucak o?

- Beni eve götür anlarsın.

- Çok eğlenicem

Utanmaz bide gülüyor

Yol boyunca konuşmadık baharda yorulmuştu. Önce onu ahıra bağladık sonra konağın önünde durduk şimdi inanmıştı.

- Ama Ahmet ağanın kızı evli değilmi?

- Evet ablam evli ama ben İtalya'dan yeni döndüm deyip kapıyı açıyordum ki kolumu tuttu.

Sadece denemek için yazdım arkadaşlar. Eğer beğenirsiniz devamı gelir. Daha önce yazıp bitirmiştim ama yanlışlıkla sildim. Kendinize iyi bakın. :)