Dinler hakkında bilgisi dahi olmayan bir kızın, camiye ayakkabılarıyla girip "Şu ezanı kısın!" demesiyle başlayan bir hikaye...
*
Dünya güzeldir. Öyle güzeldir ki insanlar ondan başka bir şey düşünemez olur. Evveli ya da ahiri yoktur. Tek gerçek dün...
Biliyorum, ne finali diyeceksiniz. Sonda açıklamamı yaptım. Keyifli okumalar.🌹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Mutluluktan içimin içime sığmadığı anları hep çok sevmişimdir. Çünkü hayatım boyunca ne zaman böyle bir anım olduysa o Aren'le ilgilidir.
"Erva!" diye sesli bir şekilde ona seslenerek yerimden kalktım. Mutlu anımızın ortasına dalan kişi Erva'ydı. Sorun Erva değildi. Sorun şu anda Aren'in kaldığı odaya gümbür gümbür giren kişilerdi. En önde ise Enise Anne vardı. Enise Anne birkaç saat önce gelmişti.
"Ecren?" diye sorarcasına yüzüme baktığında Aren ile birbirimize baktık. Sonra geri Enise Anneye baktım. Gülümsedim en sonunda. "Anne sana torun geliyormuş." diyen Aren'le birlikte tüm gözler Aren'e döndü.
Birkaç saniye sessizlik yaşandığında nefesimi tuttum. Mutlu olacaklar mıydı? "Oha, hala oluyorsunuz!" Şevval'in bağırmasıyla birlikte herkes hareket etti. Zeynep ve Büşra birbirlerine sarılırlarken Enise Anne bana gelip sımsıkı sarıldı.
"Kızım, doğru mu?" diye soruo geri çekildi ve gözlerime baktı. Gülümseyerek başımı salladım. İçimde hiç yaşamadığım değişik bir mutluluk hissi vardı.
Enise Anne oğluna doğru gidip yanına oturdu. Enise Anne her an ağlayacak gibiydi. "Anne'm ağlayacak mısın sen?" dedi Aren. O da şaşırmıştı. Enise Anne gülümseyerek Aren'in saçlarını okşadı.
"Sana hamile olduğumu daha dün öğrenmişim gibi hissediyorum Aren." diye duygusal bir şekilde konuştu. Nedense benim de gözlerim dolmuştu. "Şimdi baba oluyorsun yavrum." deyip bu kez Aren'in yanağını okşadı.
Aren annesine gülümseyerek bakıyordu. Biz de onlara gülümseyerek bakıyorduk. "Enise kalk bakıyım oğlanın yanından." derken Aren'in halası Enise Anne'yi kolundan kaldırdı.
"Halasının kuzusu baba mı oluyormuş?" diyerek Aren'in yanaklarını sıkmaya başlamasıyla hepimiz güldük. Aren halinden memnun görünmüyordu.
"Hala, bırakır mısın?" derken elleriyle halasının ellerini ittirdi Aren. O sırada kızlar benim yanıma gelip bana sarıldılar. Şaşırsam da gülerek ben de onlara sarıldım.
Daha tam olarak idrak edemesem de anne olacaktım. Benim bir bebeğim olacaktı. Bana anne diyen bir varlık dünyaya gelecekti.
"Ecren, çok mutlu oldum." deyip bana sımsıkı sarıldı Büşra. Sanki gözlerindeki mutsuzluğun tamamı kaybolmuştu. Büşra'ya ben de sımsıkı sarıldım.
"Çok tebrik ederim." diye konuştu Efsa. Gülümsedim ona. Onur annesinin kucağında gözlerini açmış bize bakıyordu. Onun hali dikkatimi çekmişti.
