Dinler hakkında bilgisi dahi olmayan bir kızın, camiye ayakkabılarıyla girip "Şu ezanı kısın!" demesiyle başlayan bir hikaye...
*
Dünya güzeldir. Öyle güzeldir ki insanlar ondan başka bir şey düşünemez olur. Evveli ya da ahiri yoktur. Tek gerçek dün...
Öncelikle şunu söylemeliyim. Büyük bir emek verip bölümleri hızlı ve uzun yazıyorum ama karşılığını alamıyorum. Yorum diyorum yok, vote diyorum yok. Sınırı hiç sevmem ama sınır koyacağım artık. Sınır dolmadan da bölümü yazmaya başlamayacağım.
Siz istediğinizde bin yorum yapabiliyorsunuz lütfen biraz emeğime saygı.
Sınır: 300+ vote 400+ yorum
İyi okumalar. 🌹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* Kalbim anlık bir durma yaşıyor gibiydi. Aslında kalbim hem duruyor hem de fazla fazla atıyor gibiydi. Aren sen bana ne yapıyorsun ben artık bunu sorgulayamıyorum. Kalbimin hızı gözlerine baktığım her anda daha da artıyor gibiydi. Kalbimin bu kadar hızlı atması beni rahatsız etse de değil ondan gözlerimi çekmek bir saniye bile mahrum kalmak istemediğim için gözlerimi dahi kırpmamaya çalışıyordum.
Kaç dakikadır birbirimizin gözlerindeydi gözlerimiz? Onun kolları belimde benim kollarım ise onun omzundaydı. Sadece birbirimize bakıyorduk. Az öncenin etkisini atmam için aslında ondan uzaklaşmam gerekiyordu ama ben ondan uzaklaşmak istemiyordum. O etkiyi atmak da istemiyordum sanırım.
Dudaklarının dudaklarımı tanımasından başka ne güzel olabilirdi ki?
Sadece ellerinin birbirlerini tanıması için bile gecelerce ağlayan bir Ecren için bunun değerini bilemezdiniz...
Özlüyordum onu. Her şeyini. Sesini, gülüşünü, bakışını, öpüşünü, varlığını... Yanımda olurken bile özlemek gibi korkunç bir his vardı içimde. Kim kimi gözerine bakarken bile özlerdi ki? Ben özlerdim.
Gece nasıl aşıksa aya; öyle aşıktım Aren'e. Gece nasıl yapamıyorsa aysız; Ecren de Arensiz yapamazdı.
Gözlerimin gördüğü ve görebileceği en güzel şey oydu. Sanki bir ispattı Aren. Sevmenin ispatıydı, güzelliğin ispatıydı, masumluğun, temizliğin ispatıydı. Aren adeta özeldi. Sanki her insanda olan özelliklere artı olarak Allah Aren'e bir özellik daha katmış Aren'i eşsiz kılmıştı.
Belki de benim için onu bana özel yapan şey ona duyduğum sevgiydi. Allah bu sevgiyi benim kalbime katıp Aren'i bana özel yapmıştı.
İyi ki öyleydi. Iyi ki Aren bana özeldi. Allah'a her gün şükrediyordum. Allah'a bana her gün şükredebildiğim bir sebep verdiği için de ayrı olarak şükrediyordum. Sanırım Aren benim şükür sebebimdi. Ben de iyi ne varsa Aren ona sebepti. Bendeki en güzel şey sınırsız sevgiydi, zaten onun da tek sebebi Aren'di.
"İçeri gidelim mi artık güzelim?" Duyduğum sesle düşünce diyarımdan arındım. Göğsüne koyduğum başımı usulca ondan ayırdım. Ama asla ayırmak istemedim. "Gidelim." deyip gülümsedim. Gülümseyince dudaklarıma baktı. Ben de onun dudaklarına bakınca güldüm. Beni öptüğünden beri dudaklarına bakmamıştım. Dudaklarında minik n-boya lekeleri vardı. "İçeri böyle gitmesen iyi olur." dedikten sonra baş parmağımın iç tarafıyla güzel dudaklarını sildim. Yumuşak dudakları parmaklarımın arasındayken heyecanlanmamam olanaksızdı.
