Té Amo Mí Amor

Kabanata 34: Panaginip

[ Chapter 34 ]

Marahas at hinihingal akong napabangon sa kama ko. Tumutulo na ang pawis ko ganun din ang luha ko.

Oh God, isa lang palang panaginip..

Kahit papaano ay lumuwag ang paghinga ko. Isa lang pala itong panaginip, isang masamang panaginip. Pero kahit ganoon ay masakit pa ring isipin na nagawa sa 'kin yun ni Francis kahit sa panagip lang. Pero ano ang ibig-sabihin nito?

Dahil isa akong sikologo ay madali ko ng nakuha ang nais ipahiwatig nito. Muling bumalik ang pananakit ng dibdib ko, at para bang maiiyak na naman ako, at sa pagkakataong 'to ay hindi dahil sa panaginip kundi sa katotohanang.

Mamamatay si Francis!

Hindi ako marunong magmura, pero agad akong napamura sa isipan ko.

" Kigwa! Bakit mangyayari 'to?, "

" Si Francis! kailangan ko syang pag-ingatin, " dali-dali kong kinuha ang pluma at papel ko saka nagsulat ng isang liham para kay Francis. Sa pagkakataong 'to ay hindi ito isang liham tungkol sa paghingi ng paumanhin at sa pagsabi na mahal ko sya gaya nang isinulat ko kanina. Dahil isa itong liham ng babala.

Hindi na ako mapalagay sa kinauupuan ko, panay ang pag katok ko nang paulit-ulit sa mesa, pinapakalma ang sarili.

Nang matapos akong magsulat ay dali-dali akong lumabas, hinarangan pa 'ko ng mga gwardya personal pero wala silang nagawa nang mabilis akong tumakbo patungo kay Sanya.

Nakita ko sya sa likod ng bahay at kasalukuyang nag-iigib ng tubig sa balon. Agad ko syang hinawakan at hinila dahilan para malaglag ang balde dahil sa gulat nya.

" Binibini an—, " hindi ko na sya pinatapos pa sa pagsasalita, at agad kong kinuha mula sa pagkakaipit sa palda ko ang liham para kay Francis.

"Ibigay mo ito sa kanya Sanya, ngayon din magmadali ka!, " Kumunot na naman ang noo nya sa mga sinabi ko.

" Ngunit kailangan ko pang mag—, "

" Sige na tumungo ka na, ako na ang bahala rito, tiyakin mong makakarating ang liham na 'yan sa mga kamay nya, " nang mapansin nyaa ang pagmamadali ko at ang desperasyon na mabasa agad iyon ni Francis ay hindi na sya nagtanong pa at tumango na lang saka nagsimula nang maglakad.

" Señorita, hindi kayo maaaring basta-basta na lang lumabas sa iyong silid. Mahigpit iyong ipinagbabawal ng heneral, " wika nung gwardya sibil nang maabutan nila ako sa may balon.

Hindi ko na lang sila pinansin at pinatawag ko na lang si Christina para ipagpatuloy ang gawain ni Sanya.

Gabi na at hindi ako mapakali sa hinihigaan ko, paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang tungkol sa panaginip ko kanina. Hindi ko mapigilang mag-alala kay Francis, paano kung magkatotoo nga 'yon? Paano? Kakayanin ko ba?.

Isang kalampag sa bintana ang nag-pagising sa ulirat ko, mabilis kong kinuha ang punyal na nakatago sa ilalim ng unan ko. Tahimik at dahan-dahan akong lumapit dito, habang nakatutuk ang hawak kong punyal sa bukana nito.

Dahan-dahan kong idinausdus pakanan ang bintana, akmang itatarak ko na ang hawak kong punyal matapos makita ang pigura ng isang lalake. Pero kusa ko itong napigilan matapos makilala kong sino ito.

" Francis?, " Gulat kong usal, dali-dali ko syang inalayan papasok, habang maingat pa rin na hindi gumagawa ng tunog dahil baka ma-alarma ang mga gwardya personal sa labas.

Kakalundag pa man nya ay agad nya na 'kong hinila sa isang napakahigpit na yakap, yinakap ko naman sya pabalik. Ramdam ko ang mainit nyang hininga sa leeg, ko at ang mga kamay nya sa likod ko.