Té Amo Mí Amor

Kabanata 27:Unang halik

[Chapter 27]

Kinabukasan hindi pa man sumisikat ang araw, ay maaga na akong gumising. Agad akong nagtungo sa palikuran sa kwarto ko at naghilamos, sabay ayos sa sarili.

Pagkatapos ay dali-dali akong nagbihis ng isang kamiso de tsino, na syang binili ko kahapon sa pamilihan. Nahirapan pa akong makabili nito dahil panay ang tanong sa 'kin nung makudang tindera, kesyo bakit daw ako bibili niyon e babae naman ako, at kung pusong lalake rin ba daw ako.

Pero sa huli ay matagumpay ko naman itong nabili, kulay itim ito lahat na syang sinadya ko. Agad ko na itong isinuot, saka pagkatapos ay ipinusod ko ng maayos ang buhok ko, maayos na walang ni isang hibla ang maaring makita. Nagsuot din ako ng isang makapal at mahabang itim na amerikana.

Sinulyapan ko ang sarili ko sa salamin, mukha akong isang kawatan na lalake. Lalo pa akong nagmukha nang ipatong ko na sa ulo ko ang itim at mahigpit na malaking sombrero, talagang sinadya ko ito para hindi madaling mahulog at para hindi makita ang mukha ko.

Muli ko pang sinulyapan ang sarili ko sa salamin at handang-handa na nga ako para magpunta sa bahay nila Sansa 2, sa huli ay isiniksik ko sa balakang ko ang punyal na nakasilid sa saha nito, hindi ko intensyong gamitin ito pero kung kinakailangan ay wala na akong magagawa.

Bago ako lumabas ay lumapit muna ako sa kama ko, saka kumuha ng tatlong unan saka ito hinulma na parang katawan ng taong natutulog saka ko ito tinakpan ng kumot. Sinadya ko ito para kung sa kali mang May pumasok sa kwarto ko ay hindi na ako nito hahanapin pa.

Dahan-dahan at maingat akong naglakad papalabas sa kwarto ko, maging sa paglalakad ko sa pasilyo at sa pagbaba sa mataas na hagdan. Maingat ako at determinadong huwag gumawa ng kahit ano mang ingay.

Hindi naman masyadong madilim ang dinaraanan ko dahil, may mga iilang lampara at kandila naman ang nakasabit sa bawat sulok ng pasilyo at bahay.

Tagumpay kong narating ang tarangkahan, ng salas. Bubuksan ko na sana ito ng mapagtanto kong, tiyak na marami ang gwardya personal na nagbabantay dito ngayon. Kaya pinili ko na lang maglakad patungo sa kusina, saka dahan-dahang binuksan ang malaking pinto nito. Bago tuluyang lumabas ay una kong iniluwa ang ulo ko rito upang silipin kung may tao ba.

Agad kong hinila ang ulo ko papasok, matapos mamataan ang isang gwardya sibil na May dalang lampara at waring rumuronda. Ipinikit ko ang mga mata ko at maiging pinakinggan ang paligid. Muli kong inilabas ang ulo ko sa pinto matapos maramdaman ang pagkawala ng tunog ng yapak nito.

At nang makitang wala na ngang tao ay agad akong tumakbo at agad na umakyat sa bakal at tansong bakod. Nahirapan pa 'ko sa pag-abot ng tuktuk nito pero sa huli ay nagawa ko rin.

Pagkalundag sa lupa ay agad kong inapuhap ng mga mata ang kalesang inihanda ko. Nakita ko naman si mang Tonyo na lulan nito, sya ang kutserong binayaran ko at itinakdang maghahatid sa 'kin ngayon sa bahay nila Sansa 2.

Mahigit isang oras ang itinagal namin sa byahe, lalo na't may kalayuan sa bahay namin ang bahay nila. Pagkarating sa likod na bahagi ng mansyon nila, ay agad kong binilinan si mang Tonyo na hintayin na lang ako dito sa labas.

Pahirapan ang pagpasok ko sa tahanan nila lalo na't nakakalat ang mga rumurondang gwardya sibil sa labas. Pero nagawan ko ito ng paraan at tagumpay kong narating ang silid ni Sansa 2. Taliwas sa inaasahan ko, ay napakagulo ng silid niya, nagkalat ang iba't-ibang mga kagamitan nya. Para itong hindi isang silid ng babae, napangiwi na lang ako sa pagiging tamad ng fictional na ako.

Bago pa man ako makalapit ay namataan ko na syang mahimbing na natutulog sa kama nya, para na ako ngayong mabibingi sa lakas nang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Para akong isang magnanakaw na may planong limasin lahat ng ari-arian nya. Hindi ko naman talaga sana gagawin ang bagay'ng 'to kaya lang kailangan ko nang makuha ang weird notebook , at maghihinala rin naman sya kung hihingin ko ito sa kanya.