The Day We Fall in Love

Chapter 10

Chapter 10

Dali-dali kong inalis ang kamay ko sa kanya baka ano pa ang maisip nito. Umayos naman ako sa pagkakaupo at tumayo nalang papuntang restroom samantalang siya ay nakatulalang tinitignan ang kamay niya. Mukhang may malisya to sa kanya ah. Para sakin, wala!

Now I'm looking at the mirror. Naiinis ako sa tuwing nakikita ko ang mukha ko. Ewan ko kung anong problema sakin. Bakit ba, unti-unti akong naging manhid sa sarili ko. Parang may in-denial na nangyayari sa tuwing kausap o nakikita siya. Nag-iisip din ako kung anong mga strategies na pwede kong gawin sa tuwing nadedestruct kay Prince. Wala akong ibang inisip kundi ito:

"PRINCEILO? Stop making nonsense about yourself! Be strong and...and avoid unexpected things came from him." depensa ko sa sarili ko. Determinado na kung willing talaga. Oo yon nga pero mukhang lame idea to.

Paglabas  ko sa restroom, I found him sleeping. Ganun ba ako katagal sa restroom? Nakajacket kasi siya at yong dalawang kamay niya nasa pockets ng jacket niya. Nilapitan ko siya at mukhang mahimbing ang pagkakatulog niya.

Minamasdan ko muna siya habang natutulog. Matataas na piloka, his lips that are so red. Niyugyog ko ang ulo ko at narinig ko nalang na nagsnort siya.

Well he really fall into a deep sleep. Ewan ko kung anong pumasok sa isipan ko na kinuha ang kumot sa kwarto niya at tinakpan siya. Malamig ngayon ang panahon kaya tinakpan ko siya ng blanket. I admitted that he had helped me recover faster so I returned it to him with a token of gratitude.

Suddenly my phone beeps abd saw kuya's name on the screen.

1 new message received

Kuya Manong Peter:

Hoy Manang! On my way nako, kukunin na kita. Magpasalamat ka muna kay Prince.

Huh? Eh paano yan natulog siya, gigisingin ko ba? Baka sabihin niyang bastos ako dahil natutulog pa yong tao.

Napakalmot ako ng ulo ko at nag-iisip ng paraan kung paano makapagsalamat sa kanya. Well I just have the plan na!

Kinabukasan, nakauwi rin ako sa bahay namin. Padkadating ko sa kwarto ko, natulog ulit ako dahil inaantok ako. Rinig ko pa ngang inaasar ako ni kuya kahit nasa biyahe at nakapikit ako. Tinutukso niya ako kay Prince. Rinig kong binanggit niya na may namamagitan na daw samin. Hindi ko nalang pinansin dahil wala naman talagang nangyaring masama. Well the plan was already accomplished. Pinagluto ko rin siya ng breakfast niya kasama ang note doon sa table. Ayokong gisingin siya dahil napahimbing yata yong tulog niya. I think it was worth it na kapalit sa pagpapatuloy sakin sa kanyang home alone house.

Paggising ko bumaba kaaagad ako para kumain. Narinig kong may nag-uusap sa sala namin at sina kuya yata yon. Hindi sa nakikitsismis ako ah, tinignan ko lang kung sinong tao samin.

Kuya, check! Carl, check! Keith, check! Prince, Wala!

Natutulog pa yon! Pero Teka ano bang pinagluto-uusapan nila? Oo na! Nakikitsismis na nga ako at ngayon lang naman to.

"Tingin mo dude, may mangyayaring bang maganda sa kanila?" seryosong tanong ni Keith habang naglalaro ng PSP2.

Tumayo naman si Carl para kumuha ng magazine sa may mini bookshelf namin.

"Ewan ko basta ang alam ko, may pagtingin si B kay A." sabi ni Carl habang palipat-lipat ng page.

Kumunot yong noo ko, sino ba si B at A na tinutukoy nila? Si kuya naman nakahiga sa kanyang braso sa couch.

"Don't worry mga bros! Malapit na! Konting tiis nalang. Malay natin may aamin na pala sa kanila." sabi ni kuya nang nakangisi.

Seriously? Kailangan pa ba naging stalker tong si kuya? Ang alam lang naman nito ay ang pang-aasar.