…တကယ်လို့များ မင်းပြန်သွားဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ကို မေ့သွားမှာပေါ့နော်…
…ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား…နှစ်တရာကျော်တာတောင်… အရောက်ပြန်လာနိုင်ခဲ့သေးတာပဲ …ဘယ်လိုမေ့ပါ့မလဲ… ကိုယ်
တကယ် ဝမ်းသာတယ်.… မင်းကိုတွေ့ဆုံ…
“ရှင် အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ဟင် …အင်း …ကိုယ်အိမ်မက်မက်နေတာထင်တယ် ဒါနဲ့ မင်းဘာလို့ ဒီကိုရောက်နေတာလဲ
ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ”
“ဒီနေ့က လဆန်းရက်လေ ညီလာခံကျင်းပရမဲ့ နေ့လေ ရှင်ဘာမှမပြင်ဆင်ဘူးလား”
တကယ်ပဲ သူ့ရှေ့မှာရှိနေသည့် မိန်းကလေးအဖြစ်မှ အရင်ဘဝက သူ့တပ်မှူး ခွန်ဆေဝ်အဖြစ်ကို ပြောင်းသွားသလိုပင်။ အကုန်မှတ်မိနေတော့တာပဲလား…
“ရှင်ပြောပါဦး အရင်လို မဟုတ်ပဲ
ဟော်နန်းမှာ ဘာတွေပြောင်းလဲသွားသေးလဲဟင် ”
“အများကြီးပေါ့ တကယ်တော့ ပြောင်းလဲသွားတာမဟုတ်ဘူး ရပ်တန့်သွားတာပါ ပြောရရင်… အာ့… ကျွစ် ကျွစ် ”
တညလုံး စာကြည့်ခန်းမှာ စာဖတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတာမို့ တကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲနေသည်။ စကားပြောရင်း ထိုင်ခုံပေါ်မှ အနေအထားပြောင်းလိုက်ရာ လက်ကအဆင်မသင့်လို့ နာသွားသည်။
“ဘာဖြစ်လို့ အိပ်ဆောင်မသွားဘဲနဲ့ ဒီမှာနေရတာလဲ လာ နှိပ်ပေးမယ် ”
“ကျေးဇူး ”
နာသွားသော လက်ပြင်နေရာကို ဖွဖွလေးလာနှိပ်ပေးသည့် လက်တစုံရဲ့ အထိအတွေ့က ဟိုးတုန်းကနဲ့ လုံးဝကွာခြားသွားပြီ။ ဓါးကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်တတ်သော တပ်မှုူးတစ်ယောက်ရဲ့ လက်နှင့် ချောမောသည့် မိန်းမငယ်လေးရဲ့ နူးညံ့သော လက်အစုံရဲ့ ကွာခြားမှုက စဝ်ခွန်ဟော်ခမ်းကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစေသည်။
“ ဒါနဲ့လေ မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင် ဟိုတခါပြောတာတော့ အသေးလေး ဆိုလား”
“ဟမ် ဘယ့်နဲ့ လူနာမည်က အဲ့လိုဖြစ်ပါ့မလား နှစ်တရာကျော်အသက်ရှင်လာရတာဆိုတော့ မှတ်ဥာဏ်မကောင်းတော့ဘူးလား အငယ်လို့ခေါ်တယ် ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရှိတယ်လေ ကျွန်မကအငယ်ဆုံးမို့ ချစ်စနိုးခေါ်ရင်း အဲ့လိုဖြစ်သွားတာ ”
BẠN ĐANG ĐỌC
ပဉ္စလက်မြို့တော်(Normal)
Tiểu thuyết Lịch sử🌲 ရှမ်းတောင်တန်းကိုအခြေပြုသော လွမ်းမောဖွယ် ပုံပြင်တစ်ပုဒ်🌲 ဝန်ခံချက်-ကျွန်မ (တတိုင်းမွှေး) ရေးသားသော" ပဥ္စလက်မြို့တော်" စိတ်ကူးယဥ်ဝတ္ထုတွင်ပါဝင်သော နေရာဒေသအမည်/ဇာတ်ဆောင်အမည်/ဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည် ကျွန်မ၏ စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုများသပ်သပ်သာဖြစ်ပ...
