…တကယ္လို႔မ်ား မင္းျပန္သြားျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကို ေမ့သြားမွာေပါ့ေနာ္…
…ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား…ႏွစ္တရာေက်ာ္တာေတာင္… အေရာက္ျပန္လာနိုင္ခဲ့ေသးတာပဲ …ဘယ္လိုေမ့ပါ့မလဲ… ကိုယ္
တကယ္ ဝမ္းသာတယ္.… မင္းကိုေတြ႕ဆုံ…
“ရွင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား”
“ဟင္ …အင္း …ကိုယ္အိမ္မက္မက္ေနတာထင္တယ္ ဒါနဲ႕ မင္းဘာလို႔ ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ
ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ”
“ဒီေန႕က လဆန္းရက္ေလ ညီလာခံက်င္းပရမဲ့ ေန႕ေလ ရွင္ဘာမွမျပင္ဆင္ဘူးလား”
တကယ္ပဲ သူ႕ေရွ႕မွာရွိေနသည့္ မိန္းကေလးအျဖစ္မွ အရင္ဘဝက သူ႕တပ္မႉး ခြန္ေဆဝ္အျဖစ္ကို ေျပာင္းသြားသလိုပင္။ အကုန္မွတ္မိေနေတာ့တာပဲလား…
“ရွင္ေျပာပါဦး အရင္လို မဟုတ္ပဲ
ေဟာ္နန္းမွာ ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားေသးလဲဟင္ ”
“အမ်ားႀကီးေပါ့ တကယ္ေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားတာမဟုတ္ဘူး ရပ္တန႔္သြားတာပါ ေျပာရရင္… အာ့… ကြၽစ္ ကြၽစ္ ”
တညလုံး စာၾကည့္ခန္းမွာ စာဖတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔ တကိုယ္လုံးနာက်င္ကိုက္ခဲေနသည္။ စကားေျပာရင္း ထိုင္ခုံေပၚမွ အေနအထားေျပာင္းလိုက္ရာ လက္ကအဆင္မသင့္လို႔ နာသြားသည္။
“ဘာျဖစ္လို႔ အိပ္ေဆာင္မသြားဘဲနဲ႕ ဒီမွာေနရတာလဲ လာ ႏွိပ္ေပးမယ္ ”
“ေက်းဇူး ”
နာသြားေသာ လက္ျပင္ေနရာကို ဖြဖြေလးလာႏွိပ္ေပးသည့္ လက္တစုံရဲ႕ အထိအေတြ႕က ဟိုးတုန္းကနဲ႕ လုံးဝကြာျခားသြားၿပီ။ ဓါးကို ကြၽမ္းက်င္စြာ ကိုင္တြယ္တတ္ေသာ တပ္မႈူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ႏွင့္ ေခ်ာေမာသည့္ မိန္းမငယ္ေလးရဲ႕ ႏူးညံ့ေသာ လက္အစုံရဲ႕ ကြာျခားမႈက စဝ္ခြန္ေဟာ္ခမ္းကို စိတ္ရႈပ္ေထြးေစသည္။
“ ဒါနဲ႕ေလ မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္ ဟိုတခါေျပာတာေတာ့ အေသးေလး ဆိုလား”
“ဟမ္ ဘယ့္နဲ႕ လူနာမည္က အဲ့လိုျဖစ္ပါ့မလား ႏွစ္တရာေက်ာ္အသက္ရွင္လာရတာဆိုေတာ့ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းေတာ့ဘူးလား အငယ္လို႔ေခၚတယ္ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ေလ ကြၽန္မကအငယ္ဆုံးမို႔ ခ်စ္စနိုးေခၚရင္း အဲ့လိုျဖစ္သြားတာ ”
STAI LEGGENDO
ပဉ္စလက်မြို့တော်(Normal)
Narrativa Storica🌲 ရှမ်းတောင်တန်းကိုအခြေပြုသော လွမ်းမောဖွယ် ပုံပြင်တစ်ပုဒ်🌲 ဝန်ခံချက်-ကျွန်မ (တတိုင်းမွှေး) ရေးသားသော" ပဥ္စလက်မြို့တော်" စိတ်ကူးယဥ်ဝတ္ထုတွင်ပါဝင်သော နေရာဒေသအမည်/ဇာတ်ဆောင်အမည်/ဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည် ကျွန်မ၏ စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုများသပ်သပ်သာဖြစ်ပ...
