Capture His Attention

Chapter 56

Hope's Point Of View

Hindi ko magawang magsalita o kaya naman gumalaw.Nanatili ako sa kinauupuan ko at hindi kumikibo.

"Every night when I close my eyes, thoughts of you fill me. Every morning when I open my eyes, you're the first thought on my mind.It's weird right?But since i first saw you at the concert four years ago you already took my sanity away."Nakatuon ang pansin niya sa kalmadong pag alon ng dagat."I love you so much Y/N.Sometimes I get scared about showing it. It feels like when you come around me, my mouth locks tight, and the words I want to say are just stifled. My lips lock up because my love is so strong, and the words that I want to say just can't be expressed. Sometimes I want to open up and tell you how I feel, but I guess I'm just too scared."

"At first,I really didn't recognize you because you really changed a lot but when i accidentally saw the half of this."may kinuha itong kung anong bagay mula sa bulsa niya at ipinakita saakin.

Hindi ako makapaniwala na ang kalahati ng kwintas ko ang hawak niya."H-How d-did---??"

"I secretly put the half of this inside your bag at the fan signing event and it's personalized so i know it's you."

Hanggang ngayon ay hindi parin ma proseso ng utak ko ang mga sinasabi niya pero lahat ng iyon ay nagtutuma.

"At that time,I finally realize that i'm already falling for you Y/N."

~

[Flashback]

Habang kausap ko siya ay pansin ko ang pagiging absent minded niya at hindi man lang niya magawang salubungin ang mga titig ko pero hindi ko ito pinansin at itinuloy ang pagkwekwento ko sakaniya.

"Oppa,Are you still there?"

Agad siyang tumingin saakin."Y-Yeah,So how's your studies?"

Ngumiti ako."It's kinda hard specially the memorization of the laws but it's fine."

Napatango tango ito."Goodluck to your studies,Hoping we will meet again.
Fighting!"

"Thank you Oppa."

Sinulyapan ko siyang muli at kumaway bago ako tuluyang umalis.

"Bye oppa!!"

Nagtama ang mga mata naming dalawa.Kumunot ang noo ko nang hindi man lang ito nagsalita at nanatiling nakatitig saakin na para bang minememorya ang itsura ko.

Ngumiti nalang ako sakaniya bago naglakad palayo.

Hindi ko na pinatapos ang event at umalis na ako.Sapat na saakin na nakita ko at nakausap ko si J-hope kahit sa maikling oras lamang.

Sapat na saakin na minsan ay natagpo kaming dalawa at nakilala niya ako.

Kukuhanin ko na sana ang cellphone ko para magpasundo na kay kuya nang mapansin kong medyo nakabukas ang suot kong sling bag.

Sa pagkakatanda ko ay nakasara ito simula noong umalis ako ng bahay dahil hindi ko naman ito binuksan hanggang sa makarating ako dito.

Napailing iling nalang ako at kinuha na ang cellphone ko.

Weird...

[End Of Flashback]

~

Pinigilan ko ang mga luha ko at nanatiling walang emosyon ang mga mata ko kahit na matagal ko nang inaasam ang pangyayaring ito."Back then you are like a dream to me and having you was like a miracle.Hearing your voice can instantly make my heart pound. My eyes shine with joy everytime i dreamed that you are also thinking about me but then i suddenly woke up as r-reality pulled me out of that dream."