"Hindi ako naniniwala sa destiny, para sa akin kasi hindi naman talaga nag e-exist yan. We aren't living in a Fairy tale where everything has a happy ending." That's what Rose said because she experienced heartbreaks before but what if destiny hit...
*** Mahigit labing limang minuto ang pagpapahinga namin sa may kahoy na upuan bago namin napagdesisyunan na magpatuloy na sa paglilibot.
Sadyang napakaaliwas at napakaganda ng paligid. Napapalibutan ito ng mga nagtataasang puno at nag gagandahang mga tanim kaya naman hindi ko maiwasan ang mapangiti.
"Bakit mo ako naisipang dalhin dito?" tanong ko kay Rain habang magkahawak kamay kami.
"Malalaman mo rin ang sagot sa katanungan mo kapag narating na natin ang simbahan." Giit nito saka nya ako binigyan ng matamis na ngiti.
As we walk further, we stumbled upon this impressively improvised water fountain made of bamboo and concrete/clay basins right beside the Caleruega Cafe. I noticed a phrase on my left that I mostly agree with "Closer to nature, Closer to God." Behind us was a sanctuary for plants and butterflies.
Entering the garden, one is confounded with pathways beset with lush trees and colorful varieties of flowers. Like a true retreat, solitary benches can be found on niches found along its paths. The whisper of trees might accompany you on your reverie but on some occasions, soothing hymns emanate from some of the buildings in the area.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"May gusto ka bang kainin?" Tanong ni Rain habang nakaupo kami sa isang bakanteng upuan dito sa garden café.
"Water and sandwich is fine," saad ko saka ko kinuhan ng litrato ang lugar. Napapalibutan din ito ng mga tanim. It's a perfect place for tourist to rest and relax after hiking the first part of the complex.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pagkatapos naming kumain ay nagsimula na ulit kami maglibot. Habang naglilibot kami ay napadaan kami sa isang retreat house. We also passed by several gazekubos, accomodities,and facilities for retreatans. May nagabot din sa'min ng pamphlet.
"Para saan 'tong mga phamplets?" tanong ko kay Rain habang binabasa ang mga nakalahad dito.
"Ang polyetong (pamphlet/s) na iniaabot sa mga bisita ay tinukoy ang Caleruaga bilang isang santuwaryo sa gitna ng kagandahan ng kalikasan kung saan ang mga peregrino ay bukas sa pagdarasal, sa malikhaing pagbabago, at sa mga pagpapahalaga sa Ebanghelyo. Habang may mga bakuran ng kamping, ang mga bisita ay hindi dapat, at hindi maaaring gamitin ang mga bakuran tulad ng kamping malapit sa beach. Ang buong kumplikado ay isang No Smoking zone. Ang katahimikan rin malapit sa mga retreat center ay sinusunod." Sagot nya. Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa paliwanag nya. Para talaga syang tour guide. "Look, we're almost near the chapel of transfiguration."
