Adoring Your Soul

Kabanata 33

Kabanata 33

Begun

 

"Perlita!" I bit my lip because of hesitation.  "Where is Archer? Did you see him? This morning or last. . . last night?"

Hindi niya ako tuluyang hinarap. Nakatagilid lamang siya habang paulit-ulit kinukurot ang mga daliri. Tila ayaw sabihin ang sagot sa aking tanong, o ayaw magsalita. 

"N-No'ng hating gabi po umuwi s-si Señor, pero umalis din po dahil sa karera. . . ."

"Karera?" Kumunot ang nood ko habang hinihintay ulit siyang magsalita. 

"K-Karera, Miss. Karera po ng mga. . . motor." Nag-iwas siya ng tingin. "B-Bababa na po ako. . .  Bumaba na rin po kayo para sa umagahan. Tanghali na po."

Napahinga ako ng malalim nang umalis si Perlita. I irritatingly rolled my eyes and looked at the window. I was already waiting for Perlita earlier, but she hasn't come yet. Hindi ko na rin napansin na magtatanggali na dahil sa kahihintay. 

Bigo akong sumadal sa pader, katabi ng pintuan ng aking silid. Karera: Is that one of his hobbies? Kung oo, bakit hindi ko alam? I never saw him ride a motorcycle. I've never seen him in a motor race either. Ngayong isang araw at ilang oras na lang ang natitira, doon ko pa nalaman ang isa sa mga hilig niyang gawin. Pero sa tagal naming magkasama, ngayon lang yata siya umalis para sa karera. O. . . may eksaktong schedule para sa karerang iyon? Once a month ba? Madalang? O ngayon lang nila naisipang gawin iyon?

I want to see him ride a motorcycle. Kahit kabayo. 

Bumaba ang tingin ko sa aking mga paa. When will it happen? Bukas na ang engagement party at bukas din ang alis ko. Kung maayos kami ngayon, baka nai-request ko na sa kanya na umalis kami. O baka. . . nanonood ako sa motor race niya ngayon. 

Hindi kami naging maayos dahil sa pride ko. I never explained everything. Mas nadagdagan pa ang pagduda niya dahil sa nangyari noong gabi. Sigurado akong mahirap na itong ayusin. Kailangan ko ng ilang araw para maayos ito. Pero ngayon. . . isang araw. Isang araw na lang. 

"How frustrated you are."

Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Ilang araw na siyang nananatili rito. Ngayong kahit wala si Archer, nandito pa rin siya. I don't know her motive. Maybe she wants to annoy me. 

"What are you doing here?"

"Waiting. . . ."

"Waiting?"

Unti-unti siyang lumapit sa akin. She smirked. Pinasadahan niya ang buong katawan ko at nagtaas ng kilay, nanunuya. Kahit ang pagtaas lamang ng kilay niya ay kinaiinisan ko na.

"You made my work the easiest. Hindi ba't nabanggit ko sa'yo noon na isang mali mo lang, aagawin ko sa'yo si Archer."

I blink twice. Umatras ako. "What are you doing here?" ulit ko. 

"I said I am waiting!"

"You could chase him to where he is right now. Are you here to annoy me?"

Medyo ngumuso siya at hinawi ang buhok. Kahalunan, ngumiti na. "Of course! I want to see you trembling and crying. You've been doing that for days now, right?"

I chuckled without humor. "You are putting so much effort into annoying me." I raised my eyebrows. "No need. Your face is enough. Makita ko lang na dini-display mo ang pagmumukha mo sa buong parte ng mansion, kinaiinisan ko na. Lalo pa ngayong ibinubuka mo ang labi mo. It annoys me so much."