Adoring Your Soul

Kabanata 17

Kabanata 17

Like

Because I was annoyed, I tightened my fist. My heart is in excruciating pain. It was throbbing quickly and forcefully in my ears. It was thumping like a furious ocean on the island, with no end in sight, and my chest felt as warm as the sun's.

Masama ang loob ko. Hindi ko matanggap lahat ang kanyang sinabi dahil lahat ng iyon ay totoo. Ngunit ang pinaka masakit, ay iyong nakadidiri raw ako dahil menor de edad. I know it is wrong and I will not let Archer touch me again! Oo na't bata pa at hindi nga dapat iyon ginagawa, but what would I do? Kung iyon nga ang ikinakagalit niya, titigil ako! I will stop, but I won't stop making him into me more. Mahaba pa ang isang buwan at isang galaw lamang, puwede itong pumalkpak.

"Menor de edad ka, Luan! Hindi ka dapat narito! It's very wrong to be here! You should be in your house enjoying your vacation. Hindi rito! At ano nga ang tawag mo sa ginagawa mo? 'Trabaho'? Do you think you can help your everyday life in the future if you sacrifice your present? Masisira ka lang! You are not working, you are fooling people!"

Kahit na ang mga simpleng salita niya kanina ay nagpapasakit sa puso ko. He was mad, but he became soft and hugged me. Hindi ko alam kung ilang beses kong pinigilan ang luha dahil sa knayang mga sinabi. Masakit iyon dahil halos lahat ng mga binitawan niyang salita, totoo. Facts are scary because, even if you don't want them, you will need to accept them.

Mahirap tanggapin na menor de edad nga ako't ginagawa ko ito. Sometimes I just want to be a young adult. Hindi dahil sa gusto nang tumanda kundi dahil sa mga opurtunidad na paparating. Mas malaki ang tyansa na matanggap sa trabaho kapag hindi menor de edad. There are lots of government IDs that I'll have and even licenses. Being young is hard if you need to act like an adult to survive. Iyon ang hindi maintindihan ni Nate. At ang kaibigang inaasahan kong makakaintindi sa akin ay malayo.

"How's Miraes?"

I just want to know if she is doing well. Kung may natatanggap na ba siyang pera at tumigil na sa pagba-bar. Iyon naman ang gusto ko para sa kanya. I want her to stop working there. Pero ang lagi lang ginagawang depensa ay sanay na siya roon. Hindi niya maiwan ang bar, hindi ko alam kung bakit.

"Winawaldas ang perang kinikita mo rito! At kung sinu-sino ang iniimbinta sa bahay na ipinamana pa sa'yo ng magulang mo. That's your friend? You call her a friend?"

I don't know how to react. I am happy that I am already earning. Pumunta ako rito para doon at ang totoong dahilan ay para makaahon si Miraes sa hirap at maranasan ang maginhawang buhay. I am happy, but what is she doing in our house? Hindi naman magsisinungaling si Nate. There's no way. Kung totoo nga iyon, bakit simpleng kumusta ay wala?

I sighed heavily and leaned on my room's wall. Bumagal ang paglalakad papunta sa kuwarto dahil sa mga naisip at sinabi ni Nathan. I was about to go inside when I saw Archer.

Pareho kaming nasa bungad ng pintuan. Nasa labas ako at siya ay nasa loob. He smiled and immediately wrapped his hand around my waist. Kahit na hindi makangiti at nanginginig ang labi, pinilit ko pa ring palaparin ang labi. He cupped my face using his unoccupied hand. Hindi ako makatingin kaya nanatiling sa baba ang mga mata.

"Why are you wearing this oversized shirt? And... shorts?" aniya na tila ngayon lang napansin ang suot kong iyon.

"I just like it...." I reason out.

Dumulas lang kanyang kamay papunta sa aking tiyan. Ikinagulat ko iyon ngunit hindi ko ipinahalata. Hinigpitan niya ang kapit sa sobrang tela ng damit na ito. Kalaunan, binitawan din.

He is leaning down to me, kaya malapit ang mukha sa isa't isa. Tumango siya at tiningnan ako sa mga mata, ngunit agad akong nag-iwas.

"I am finding you." Medyo kumunot ang noo niya.