Part-10

1.1K 154 33
                                    

Unicode

"ဒိုင်း!"

"ဒိုင်း!"

ခြောက်လုံးပြူး မှ ကျည်ထွက်သံက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။

"ကျည်အလကားဖြုန်းနေတာပဲ ကမ္ဘာ"

ခရီးဆောင်အိတ်လေးအား စားပွဲပေါ်တင်ရင်း သစ်သား ကုလားထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ကာ လူတစ်ယောက်က ပြောပါ၏။ ထိုလူသည် ကိုဝေ နှင့်အသက်အရွယ် မတိမ်းမယိမ်းမှာ ရှိလေသည်။

ကိုဝေသည် ထိုလူအား တစ်ချက်မျှ လှည့်ကြည့်ပြီး ပစ်မှတ်အလယ်ဗဟိုတည့်တည့်ကို ထပ်၍ချိန်ရွယ်ထားပါ၏၊

"တော်ပါတော့ ကမ္ဘာ မင်းဒီလ်ိုလုပ်နေလို့လည်း တ်ိတြေသကမင်းဆိီရောက်မလာဘူး"

ထိုမှ ကိုဝေသည် သေနတ်ချိန်ထားတဲ့လက်လေ အားလျော့စွာ ပြန်ကျသွားပြီး.....

"ငါ တိတြေသ အတွက် လုပ်နေတာမဟုတ်ဘူး"

ပြောရင်းပင် ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဇစ်ဖွင့်၍ သေနတ်ကို သေချာစွာထည့်ကာ ပြန်ပိတ်နေ၏။

"ငါ လိုက်ခဲ့ဖို့ တကယ်မလိုတာလား"

"အင်....ငါ ပြန်မလာတော့လို့ သမီး ငိုရင်ချော့ပေး"

အိတ်ကို ပုခုံးမှာလွယ်ကာ... ဘာမှမခံစားရ
သလိုပင် ပြောပြီး ကိုဝေက ဦထုတ်လေးကိုလည်း ခပ်ငိုက်ငိုက်လေး ဆောင်းလျက် ထိုင်နေသူအား လက်ပြကာ ထွက်ခဲ့တော့
သည်။ သူ မကြာခင် သူသေကိုယ်သေတိုက်ရမည့် တိုက်ပွဲတစ်ခုစတင်တော့မည်ဖြစ်၏။ ဒီပွဲမှာ ဦးဉာဏ်သက်သေ ရင်သေ...မသေရင်တော့ သူသေမှာပင်။

.............

"ဗိုက်ဆာတယ်.... ဗိုက်ဆာတယ်... အား"

လူးလှိမ့်ကာ အော်နေသူမှာ ဒီရေချင်းပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။ အိမ်မှာ ဝဝလင်းလင်း စားရသလောက် ဒီမှာ ထမင်း နှစ်နှပ်သာကျွေးသည့်အပြင် တစ်ပန်ကန်ထက်ပိုယူခွင့်ကမရှိ။
ထို့ပြင် ညနေစာပင် မကျွေးတာဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ် ဝက်ကလေးက ပါးလေးတွေပိန်လာပြီ
ဖြစ်၏။

" ဘယ်လို သတ္တဝါလဲ"

"မင်းတို့ကမှ ဘယ်လို သတ္တဝါလဲ အစားမစားပဲနေနိုင်ကြတယ်"

Dear!Hunter Guys(Season -2)Where stories live. Discover now