"Bizim fotoğrafımızı mı çektin?" Dedi yan yana yürürken. İkimizde önümüzdeki yola bakıyorduk.
"Biraz... Güzel bir manzaraydı, kaçırmak istemedim. Bir mahsuru yoktur umarım hem istersen sana da verebilirim fotoğrafları."
"Sorun yok, kalabilir."
"Teş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⭐⭐⭐
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben..."
Cümlesine henüz başlayamadan çalan telefonu her şeyi bozmuştu. Klişe dizi çeviriyorduk sanki. Kumaş pantolunun cebinden telefonu çıkartmadan aramayı sessize aldı.
Tüm dikkatini konuşacağı konuya vermişti anlaşılan.
"Baksaydın keşke. Belki önemlidir." Dedi Rüyam.
"Bu andan daha önemli olamaz." Dedi gözlerinin en derinine sabırsızlıkla bakarken. Ne söyleyecekti? Bu kadar önemli olan neydi? Tüm bu sorular ve daha fazlasıyla karşı karşıyaydı genç kız. Kaşları hayretle kalkarken beklentiyle Egemen'e baktı konuşması için.
"Peki... seni dinliyorum." Dedi.
"Ben aslında-"
Ve yine telefonu çaldı. Kaşları çatıldı öfkeyle.
"Böyle işi s..." dedi sonra karşısındaki Rüyam'a baktı ve devam etmeden sustu. Galiba devamı iyi değildi. Hırsla cebine giden eli bu sefer telefonu aldı ekrana baktığında kaşları olabildiğince derin çatıldı.
"Aramaya cevap vermelisin önemli olmalı." Kararsızca baktı gözlerine, "Bu kadar ısrar ettiğine göre önemli olmalı." Dedi sorun olmadığını belirtircesine samimi bir tonlamayla.
"Bir saniye..." Dedi, işaret parmağı havaya kalkıp işaret verdi cümlesini destekler şekilde. Rüyam gözleriyle onayladı sadece.
Telefonu kulağına götürmeden önce biraz uzaklaştı. Uzaklaşmasına rağmen gözleri konuşma sırasında genç kızın üstündeydi hep. Aslında kulağındaki telefondan sadece karşı tarafı dinliyordu. Her saniye sertleşen ve sonrasında ise durgunlaşan yüzüyle bakmaya devam ediyordu. Bakışları Rüyam'ın arkasında kalan bir noktada takıldı.
Yumruklarını sıktığını fark etti. Neye sinirlenmişti bu kadar? Tekrar gözleri ona dönerken gözlerini kapattı acı çeker gibi. Telefon görüşmesi bitmişti ama olduğu yerde ona bakıyordu sadece. Bilinmezlik, çaresizlik ve acı.
