Kimsem Olsan Ya / Yarı Texting(TAMAMLANDI)

25¡Uzayda Dolaşmak¡

⭐⭐⭐

Yıllar üstünden geçse bile değişmeyen anılar vardır. Her hatırladığında hüzün veya mutluluk veren...
Onun için ise şu an karşısında gördüğü bu şey, ona her zaman tek bir anıyı hatırlatırdı. Güzel Adamı.

Boşluğa düşer gibi çöktü yere. Şaşkındı, kalbi sancılı bir hüzünle burkuldu. Bu nasıl olabilirdi? Bu mümkün olabilir miydi?

Üstündeki siyah karta titrek elleriyle uzandı. Beyaz mürekkeple siyaha işlenen güzel el yazısında dolaştı titrek bakışları. Acaba bu onun el yazısı mıydı?

~Kimsesiz Adam artık bir ölü.~

Yazıyordu üstünde. Gözleri dehşetle büyüdü. Nasıl olur? Gerçekten de ölmüş müydü? Hayır böyle bir şey olmamalıydı. Sadece mecaz anlamda yazılmış bir cümleydi. Öyle değil mi? Yoksa nasıl gelebilirdi ki bu çiçekler.

Mor renkli kasımpatılardı, yine çok güzellerdi. Başta yanlış geldiğini düşünmüştü, her ne kadar bu ihtimal kalbini paramparça etse de düşünmüştü işte. Ama şimdi emindi, Kimsesiz Adam'dan gelmişti. Güzel Adam onu unutmamıştı. Hala aklındaydı.

Değişik duygular içindeydi. Mutluydu, kızgındı, kırıktı belki de perişan. Ama huzurluydu.

Peki gözünden süzülen bu yaşlar neyin nesiydi?

Bu çiçekler ona uzun yıllardan sonra dayanma gücü verdi. Sesini duymaya, yüzünü görmeye ya da dokunmaya gerek yoktu. Bunların hepsinin olmasını isterdi evet, ama elinden bir şey gelmiyordu. Buna da razıydı.

Unutulmamak güzeldi...

Üç yıl önce Güzel Adam'ın ona verdiği Kasımpatılar, bir yıl önce kuruyup gitmişti. Ne yapmışsa kurtaramamış günlerce ağlamıştı çiçekleri için. Ondan geriye bir şey kalmamıştı en sonunda. Çok üzülmüştü. Ama şimdi... huzurlu bir soluk çekti derince.
Şimdi, şu an çok huzurlu ve mutluydu. Saksıyı kollarıyla sarmaladı iyice, kalbinde açan çiçeklerle buluşsun ve bir bütün olsunlar istiyordu.

Çöktüğü yerden kalktı ve son defa koridora baktı. Kimse yoktu. Olsa dahi tanımazdı ki. Yüzünü bile görmemişti daha önce.

Bunca yıl oldu ama tanımadığı bir adamın yolunu mu gözlüyor derseniz eğer, cevabı... cevabı yok. Çünkü oda bilmiyor. 'Hala onu bekliyor mu?' Sorusunun cevabını o da bilmiyor maalesef.

Hüzün doldu biran da. O zamanlar henüz gençti. Ama olgundu çok. Aklı başında, mantıklı düşünürdü her zaman. Cesareti az güveni hiç yoktu. Her adımını önceden hesaplardı. Ama şimdi tam tersiydi. Artık kalbi daha ağır basıyordu aldığı kararlarda. Cesareti çoktu. Güveninde ve planlılığında bir değişiklilik olmamıştı.

O zamanlar ki en büyük çılgınlığı o bilinmeyen numarayla konuşmaya başlamasıydı. Çılgıncaydı ama hiç pişman olmamıştı. Güzel günler geçirmişlerdi, en azından ona güven vermişti o adam, biraz...

Her adımını boşluğa atıyor gibiydi, uzayda mı savruluyordu? Yer çekimi hani nerde? Oksijensiz kalsa ölür müydü? Uzayda oksijen yoktu çünkü...

Geceyi izlemek istedi. Bunun için elindeki kasımpatılarla balkona çıktı doğruca. Balkondaki tek kişilik koltuğa oturdu. Kucağından bırakmadığı çiçeklerini sıkıca kavramış ve onları hayretle izliyordu. Hala gözlerine inanamıyordu. Ona gelmişti bu çiçekler değil mi?

Sıcak bir geceydi, hava esmiyor esmediği gibi de bunaltıyordu. Bunların hiçbirini hissetmiyordu. Duyguları yağlı boyalar gibi birbirine girmiş algıları ise kapanmıştı adete. Öyle ki yan balkonda onu izleyen adamı dahi fark etmemişti. Merakla onu izliyordu. O ise kucağındaki kasımpatıları...

Ne kadar öyle oturdular ikiside bilmiyor. Adam bıkmadan kadını izliyordu. Gözlerinde ki yoğun duyguların tarifi zordu.

Kadın bıkmadan kasımpatıları izliyordu. Oysa ki geceyi izlemek için çıkmıştı... Gözlerindeki yoğun duygular ise hayranlık, özlem ve hüzün karışımıydı. Evet ona bakan duygularını hemen çözerdi. Hatta mutlu olduğunu bile söyleyebilirlerdi.

Güzel Adam ile Kimsesiz Adamın Kimsesinin buluşmaları kolaydı belki, belki iki uzak göktaşı arasındaki mesafe yoktu aralarında. Fakat gerçek anlamda olmasa da o mesafeden daha uzak mesafe vardı aralarında. Hemde aşılması imkansız bir mesafe. İmkansızlıklar mutsuzluğu getirirdi. Kimine azim ve hırs verirdi ama ikiside bu duygudan oldukça uzaktı.

Kadının bilmediği bir gerçek vardı. Güzel Adam onu hiç unutmamıştı. Ve bunu kendi de biliyordu artık.

⭐⭐⭐