"ကိုကို..ကိုကို"
ကျိုးချန်ပေးသွားခဲ့တဲ့ ဆေးလုံးကို ကိုင်ရင်း အတွေးလွန်နေတဲ့
ရှောင်ကျန့်"ဟမ်...ကလေး"
"ဟွန့်..ဘာတွေ အတွေးလွန်နေတာလဲ"
မျက်စောင်းလေးထိုးရင်
မကျေမချမ်းပြောလာတဲ့ သူ့ကလေးပေါက်"ကျိုးချန် ကလေးကို ဘာတွေပြောသွားသလဲ လို့ပါ ကလေးရယ်"
"မဆီလျော်လိုက်တာ..ပြီးတော့ ဒီနေ့ ကုန်တိုက် ခေါ်သွားမယ်ဆို.."
"အာ....ကိုကိုက ကလေး ခေါင်းတွေ ကိုက်နေလို့ မနက်ဖြန် ရွှေ့လိုက်တယ်"
"ဟွန့်😒😒"
"အိုက်ယား...ကလေးပဲ ခုနက အိပ်ချင်သေးပါတယ်ဆို"
"ကိုကိုမှ မရှိတာ အိပ်တာနဲ့ လစ်ထွက်ဖို့ပဲ ချောင်းနေတာ ခင်ဗျားကြီးက"
"ဟားးဟားးးမဟုတ်ရပါဘူး ကလေးရယ် ကိုကိုက ကလေးအနားပဲ ကော်နဲ့ကပ်ထားသလိုနေချင်တာ"
"အပိုတွေ..."
"ဟင့်အင်း မပိုပါဘူးကလေးရဲ့..."
မွ...
ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းအောက်က
မှဲ့လေးကို နမ်းလာပါတဲ့ ချစ်ရသူလေး"ကလေး😳😳"
"ဟီးးးဟီးးး မနမ်းရတာ ကြာနေလို့"
အောဟော.....ကျိုးချန်မလာခင်လေးကပဲ သူ့ကို အားရပါးရနမ်းပြီးမှ အိပ်သွားတဲ့ ကလေးပေါက်က
အခု မနမ်းရတာ ကြာလို့တဲ့လား
အားးးးး ကိုကို့ကို ခြွေနေလိုက်တော့ ကလေးရေ!!!!
"အမလေး!!!"
"ကလေးလေး ကိုကို့ကို ချွဲနေတယ်ပေါ့လေ"
ရှောင်ကျန့် ချစ်ရသူ ဝမ်လေးရဲ့
ခါးသိမ်လေးကို ဆွဲယူပြီး သူနဲ့ကပ်ထားလိုက်တယ်"ဟွန့်..မချွဲပါဘူး.."
နီးကပ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုအပြင်
မြင်နေရတဲ့ ကလေးရဲ့ မျက်နှာဖောင်းဖောင်းလေးမချွဲပါဘူးဆိုပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို
လက်ညှိုးတထိုးထိုးနဲ့ ပြောလာပါတဲ့ ဒီကလေးပေါက်က သူ့ကိုယ်သူ
ချွဲနေတာကို ဗြောင်လိမ်လိုက်သေး