နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်း၌~~~
"ကိုကိုရေ~~ကိုကို ထတော့လို့~~~ "
"အွင်း~~~ morning kiss😙😙"
"ပြွတ်စ်😘~~ ထတော့ကွာ~~ ဒီနေ့ ကလေးကို ကစားကွင်းလိုက်ပို့မယ်ဆို~~~"
အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ ကလေးငယ် ဗိုက်ကြီးသည်လေးက ကစားကွင်းသွားဖို့ရာ အတာစူနေလေရဲ့~~
ဒီမနက်နိုးလာတော့ စိတ်ထဲ တစ်ခုခု လိုနေသလို ခံစားနေရပေမယ့် ရှောင်ကျန့် စဉ်းစားမရ~~~
မသိမသာလေး စူနေတဲ့ ဗိုက်လေးနား မျက်နှာကပ်ပြီး
"မွခ်ျ~~ ဗိုက်ထဲက သေးသေးလေး~~ မင်း ပါးပါးက အရမ်းဆိုးတယ် ခနသည်းခံပြီး နေအုန်းနော်~~"
မျက်နှာပြန်ခွာပြီး အပေါ်မော့ကြည့်လိုက်တော့ ဗိုက်ကြီးသည် သူ့ကလေးငယ်က နှုတ်ခမ်းဆူနေလေရဲ့~~~
ဗိုက်ထဲက ကလေးနဲ့ပင် အူတိုနေတယ်~~
ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းကာ ခေါင်းလုံးလုံးလေးကို တစ်ချက်နမ်းရင်း
"ကောက်မနေပါနဲ့ ကလေးရယ်~~ ကိုကိုက ကလေးကို အချစ်ဆုံး~~,ဟုတ်ပြီလား~~"
"ခင်ဗျားက ကျတော့ကို ဆိုးတယ်ပြောတာကိုး~~အဟင့်~~ ကျတော်ဆိုးရင် ပစ်ထားခဲ့မှာမလား~~ အီးးးး~ဟင့်~ သွား~~ အိ~~ ကျတော့ကို မချစ်နဲ့~~အိ~"
ကိုယ်ဝန် နှစ်လထဲရှိသေးပေမယ့်လဲ စိတ်ဆိုးစိတ်တိုလွယ်လာတဲ့ သူ့ကလေး
အခုလဲ ထိုင်ငိုနေပြန်ပြီ~~~
"ပစ်ထားစရာလားဗျာ~~ ဒီ ဝက်ပေါက်လေးကို ချစ်လွန်းလို့~~~ ပြွတ်စ်~~"
"ကိုကို~~ခင်ဗျား အရမ်းဆိုးတယ်~~ဟင့်~~"
"ဟောဗျာ~~ အခုဆိုးနေတာ ဘယ်သူပါလိမ့်နော်~~~"
"ဟီးးးးသားက ကိုကို့ကို ချစ်လို့ ဆိုးတာကို~~"
"ဆိုးစေဗျာ~~ ဒီက ကိုကိုက ချစ်လွန်းလို့ ရူးမတတ်ဖြစ်နေပြီ~~"
"သွား~~ မျက်နှာသစ် ရေချိူးတော့~~ အောက်မှာ အကိုဇီချွမ်းတို့ပါ ရောက်နေပြီ~~"