Voorbestemd! En toch gedoemd!

Lucius Malfidus

"Er uit!" zei ik kort.

"Joanne, Ik hield zoveel van Draco als dat jij dat deed", Zei Lucius wetende dat die naam me aan flarden scheurde. Dat die naam als een mes door me ging, zeker als hij die uit sprak. Er vormde zich kleine bobbeltje op mijn armen. Een koude rilling gleed door me heen. Mijn lichaam voelde zwak, maar binnenin me werd een vuur aangewakkerd, een vuur van woede.

"Het verschil is dat jij van hem hield, en ik van hem hou!"

"Joanne, dat is niet mooi van je!"

"Niet mooi? Jij hebt zijn moord op je geweten en je verwijt mij dat mijn reactie niet móói is?!"

"Hij was mijn zoon!" protesteerde Lucius.

"Hij is mijn ziel!" riep ik terug.

"Als je zo van hem hield, waarom spuwde je de naam Malfidus dan zo?"

"Hij was alles behalve een Malfidus!" gromde ik en Lucius begon nu te lachen.

"Nochthans verraadde hij jou, Joanne. Niet mij!"

"Wat doe jij hier?" klonk het van achter me. Fred's ogen gloeiden van dezelfde woede, die ik in mij voelde. Lucius keek hem even aan en grijnsde dan gemeen naar me.
"Ik wist wel dat je hem zou bedriegen."

"Wat?"

"Draco", zei hij en daarop knikte hij naar Fred. Alsof hij daarmee mijn grootste angsten bevestigde sloeg mijn hart nog sneller. Niet langer in woede, maar in twijfel en angst.

"ER UIT JIJ!" Schreeuwde George.

"Kom op, Joanne, de Wemels zijn toch niet aan jou besteed?" zei Lucius nog.

Voor ik kon reageren, stapten de jongens op hem af en namen hem elk aan een arm omhoog. Niet tegen hen opgewassen, liet Lucius hem door de jongens naar buiten sleuren. Hij bleef me grijnzend aanstaren, terwijl een traan uit mijn ooghoek glipte.

"Gaat het?" vroeg Fred bezorgd. Ik knikte. Ik wist dat dit hem kwetste, maar ik kon er niet aan doen.

Later die avond trok ik met tegen Fred aan. "Het spijt me", zei ik en hij keek me vragend aan. "Het zou me zo niet mogen raken", verklaarde ik en Fred zuchtte.

"Natuurlijk wel, lieverd. Natuurlijk wel." Hij duwde zijn lippen tegen mijn voorhoofd en en ik glimlachte. Mijn geweldige Fred.

Ik ruimde de tafel af. Fred en ik hadden een romantisch dinertje gehad. George had een afspraakje vanavond en daar profiteerden wij graag van. Fred sloeg speels op mijn billen en ik liep lachend lachend de gang in.

Daar liet ik de borden op de grond kapot vallen. Schok trok door mijn hele lichaam
"Joanne?" hoorde ik Fred roepen, maar ik kon niet antwoorden. Mijn ogen leken vastgelijmd aan de witte figuur voor me. Fred kwam nu bezorgd de gang in gelopen en verstarde.
"Draco", fluisterde hij.