Voorbestemd! En toch gedoemd!

Het voorstel

"Viktor Kruml", zei hij verklarend. "Hoe slecht kan nieuws van hem zijn?" Zijn gezicht lachte me triomfantelijk toe en ik voelde mijn maag keren. Wat kon Kruml mogelijk van mij willen. "Ik heb hem gisteren meteen een uil gestuurd, dus ik vermoed dat hij je snel zal opzoeken, Joanne", vervolgde Lucius. Fred stapte bruusk naar voor.

"Goed, dan is jouw aanwezigheid dus voor niks meer nodig!" zei hij ferm en hij duwde Lucius in de richting van de uitgang.

Later die dag stond Viktor Kruml inderdaad al in de winkel. Het enthousiasme was van zijn gezicht af te lezen toen hij me hevig de hand schudde.
"Eindelijk hebben we je gevonden!" bracht hij uit en hij schudde ook de hand met Fred en George.

"Wat doe je hier?" vroeg ik. Viktor keek me even verbaasd aan.

"Ik moest jou vinden." Ik bleef hem vragend aan kijken en hij opende verklarend zijn armen. "Zwerkbal!" zei hij ter verduidelijking. Ik schudde traag mijn hoofd en wilde hem zo duidelijk maken dat ik niet kon volgen. Hij grijnsde breed.

"Ik wil een nieuwe zwerkbalploeg starten!" zei hij trots en ik volgde zijn verklarende bewegingen met een argwanende blik. "Ik wil graag dat jij het traint!" vervolgde Kruml enthousiast. "Het leukst zou zijn dat we de ploeg op gang krijgen met jouw originele team!" ging hij verder.

"Kunnen we daar even over nadenken?" vroeg Fred snel toen hij de paniek op mijn gezicht zag. "Het is niet echt een goed moment", verklaarde hij. Viktor keek van Fred naar mij en terug.

"Goed dan", antwoordde hij bedeesd. "Ik zal binnen een paar dagen terug komen." George liet Viktor buiten en Fred trok me naar zich toe.

"Alles ok?" vroeg hij bezorgd en ik haalde mijn schouders op.

"Ik ben vereerd dat hij hier al jaren mee bezig is, maar ik heb al zo lang geen bezem meer aangeraakt. Ik denk zelfs niet dat ik nog zou kunnen trainen. Ik ben niet meer...."

"Je voorbestemde ziel vult je niet meer aan", vulde Fred aan en ik knikte.

"En dan is er die droom. Wat als net nu Draco terug komt?" vroeg ik en Fred keek me indringend aan.

"Wat dan?" vroeg hij. Ik voelde mijn keel dichtslibben. Die vraag wou ik niet beantwoorden. Ik wou er niet over nadenken. Ik herinnerde me hoe ik vastberaden was geweest dat onze toekomst ophield zodra we in een strijd verwikkeld raakten, waar we niks aan hadden kunnen veranderen.

Ik was echter niet vergeten hoe ik, in een moment van zwakte, vurig had gehoopt dat ik Voldemorts deal had kunnen aanvaarden.

"Hij zou ons doen trouwen hebben", zei ik plots luidop. Fred keek nog steeds onderzoekend aan. "Voldemort. Zijn plan was om Draco en mij te laten trouwen", zei ik nu wat stiller. Fred bleef me in stilte aankijken. In al die tijd had ik dit nooit eerder verteld. Hij nam mijn hand vast en kuste die. Ik keek hem aan en schonk hem een kleine glimlach. "Stom dat ik daar aan denk of niet?" Fred schudde zijn hoofd en duwde zijn lippen tegen mijn slaap.

Fred en ik waren niet getrouwd, de reden? Het idee dat Draco misschien terug in mijn leven zou komen.

"Na al die jaren ben ik niet genoeg", besloot Fred. Zijn stem was niet verwijtend of bitter. Hij maakte gewoon een melding aan zichzelf. Ik schudde mijn hoofd en nam zijn gezicht vast.

"Fred, je bent meer dan genoeg! Je bent geweldig!" Ik duwde even mijn lippen tegen de zijne voor ik verder ging. "Je bent meer dan ik verdien!" Nu schudde Fred zijn hoofd. Hij trok me tegen zich aan en zuchtte.
"Jij verdient alles, maar dan ook alles wat je hart mogelijk kan begeren."

Ik keek op en liet zijn lippen de mijne ontmoetten. Onze kus werd inniger en zijn handen gleden verlangend naar mijn billen. Net op dat moment kwam George weer binnen.

"Zijn we al aan het vieren?" lachte hij breed.

Opgelaten verbraken we onze omhelzing. De glinstering in George's ogen verraadde een vraag die velen al jaren stelden. Ze vroegen zich af wanneer we zouden trouwen, of aan kinderen zouden beginnen. Noch ik noch Fred had het aangekund om hen de reden te vertellen.

Later op de avond gaf ik me over aan Fred's warmte. Aan zijn liefde en passie, omdat die goed voelde en omdat ik naar hem verlangde zoals hij dat naar mij deed.