A week past since our mascarade ball. Napakabilis lumipas ang araw. Two weeks from now is our graduation. Dati gusto ko na maka-graduate na agad pero ngayon mas gustohin ko nalang na tumigil ang oras at manatili sa tabi ng mahal ko.
I wish I could have stayed in your life but I was too much and not enough at the same time. I want everyone to be happy, kahit na ang kapalit nito ay ang sarili kong kaligayahan.
"Love, saan tayo ngayon? Naiinip ako e I want to go out Wala pa naman akong trabaho" e pano ka magkakatrabaho nag-resign ka. Naku! Naku!
"Kasalanan ko? Bakit kaba kasi nag-resign? Bagay mo kayang maging teacher, ang galing mo at the same time nakakapikon ka"
"Nakakapikon man, mahal mo naman" duh!
"Tara! Gutom nako libre moko pizza and burger." Ok lang wag na pumasok kasi tapos naman na ang mga requirements na pinapagawa ng mga prof namin. Kaya eto lakwatsa and I want to spend the remaining time together.
Nakarating kami sa mall at naghanap na ng pweding kainan nung request ko. Actually I'm not hungry gusto ko lang siya makasama ng matagal, kase si kuya nakakainis mula ng malaman niyang kami na ni Ino binigyan ba naman niya ako ng curfew pero syempre pumayag ako dahil May kapalit yon. Ang paghihiwalay ng haliparot nyang jowa. Char!
Umorder na si Ino, ng food namin at mabilis lang ding siyang nakabalik dala ang pagkain namin. Kinuha ko ang cellphone konti take some pictures of us, memories.
"Day eight of twenty one days" I said and for the nth time Ino, look confuse on what I'm saying
"What are you doing? You're always capturing pictures of us and foods and saying those line everyday. It's like something na kapag natapos ang pagbibilang mo tapos nadin tayo" he's serious while talking napapansin pala niya
"Of course not. Why would I leave you? Mahal na mahal kita kaya kahit kailan hinding-hindi kita iiwanan unless ikaw na naman ang mang-iiwan" I lied again. I'm sorry.
"Let's eat. Walang maiiwan dahil wala namang mang iiwan. Let's stop talking nonsense"
Kumain lang kami hanggang sa maubos namin ang in-order niya. Pagkatapos ay pumunta kami sa arcade para maglaro hindi naman siya umayaw kahit alam kong ayaw niya, pambata daw.
Ilang oras ang inilagi namin doon at nagyaya na siyang umuwi kasi ilang minuto nalang curfew kona.
Nasa kotse niya kami pauwi pero mukhang pareho kaming wala sa sarili dahil sa tahimik na bumabalot saamin.
"Ino, may tanong ako" basag ko sa nakakabinging katahimikan
"What is it, love?" he said while reaching my hand
"Paano kung isang araw magising ka at wala na ako sa tabi mo?"
"Fuck!" nakakagulat ako ng bigla siyang pumreno at nagmura
"Sorry, sorry, are you ok love?" nagaalala niyang tanong
"Yes, I'm fine"
"Ano nga ulit ang tanong mo?"
"Nothing. Kalimutan na natin iyon" alam kong narinig niya yon sadyang sumabay lang ang pusa na dumaan sa kalsada kaya biglang nalihis ang usapan namin. Kaya minabuti ko nalang na huwag ng ulitin ang tanong ko.
Nakarating kami sa bahay ng hindi na muli pang nagusap. Minabuti ko nalang din manahimik para hindi nalang siya mag isip ng kung ano ano. Bababa na sana ako ng pigilin nya ako gamit ang paghawak sa isa kong kamay.
"Love, promise me kahit anong mangyari hindi moko iiwan" napatango nalang ako sakanyan alam kong nagdududa nasiya sa ikinikilos ko " Hindi ko kakayanin pag nawala kapa ulit sa piling ko. Mangako ka kung ano man ang binabalak mo hinding hindi ko papayagang mangyari yon" umiiyak na siya kaya niyakap ko nalang para kahit papaano ay maibsan ang kanyang kalungkutan
"Promise." I said and I kissed him
Niyaya kopa siya kung gusto nyang dito nalang mag dinner pero tinanggihan nya ako, sabi nya May pupuntahan pa siya kaya mauuna na siya.
"Baby, kain na tayo. Sakto ang dating mo may bisita ka kanina kapa niya hinihintay"
"Sige po. Bihis lang po ako saglit at sasabay na sainyo para maka kain"
Nag half bath lang ako at mabilis na nagbihin para makababa na ako. Pagkapasok ko ng kusina naabutan ko si Gerard nakaupo at mukhang siya ang bisita na tinutukoy ni Mommy. Yes, mula nung nangyari sa hospital naging maayos na ang lahat napatawad na nila si Gerard dahil wala naman talaga siyang kasalanan, madalas dito din siya nag didinner kase lagi siyang niyaya ni mommy. Malapit lang naman ang bahay niya sa bahay namin magisa lang kase siya don kaya pumayag nadin siya.
Pagkatapos kumain ay nag-usap usap pa kami at ng naubusan na ng paguusapan ay nagpaalam na akong pupunta muna sa garden para magpahangin.
"Penny for your thoughts?" nakita ko nakatayo si Gerard sa mga pinto palabas sa garden
"Can you do me a favor?"
"Anything"
"I want to run away from Ino, matutulungan moba ako?"
"No. Mahal kopa ang buhay ko. Ayaw kong mamatay ay ayaw kong maging mamamatay tao ang kambal ko" pagbibiro nya
"I'm serious. Kung dimoko matutulungan ok lang. I understand."
"Why? Tutulungan kita kung sasabihin mo kung bakit kailangan mong umalis knowing na mahal na mahal mo ang kambal ko"
"Gusto kong maging makasarili, pero hindi pwede. Gusto kong maramdaman pa ng matagal ang sarap ng pagmamahal ni Gino, pero hindi na pwede. I want to to become selfish! I just want to be happy pero bakit ang daming pumipigil?" umiiyak na sabi ko
"What's meant to be will always find its way." napatingin ako dahil sa sinabi nya hindi ko maintindihan " Dahil ba to sa kaibigan mo na hanggang ngayon mahal parin ang taong mahal mo? Minsan hindi masamang maging makasarili pero kung tingin mong madaming masasaktan pahinga ka muna, magisip ka ng ibang paraan kung paano magiging tama ang mali. Naiintidihan moba?" inilingan kosya dahil parang mas gumulo lang ang isip ko
"Ganito yan. You want to runaway from Gino, because of your bestfriend. Naisip moba ang mararamdaman ni Gino, kung sakaling gawin moyun? Love is selfish. Pagdating sa love lahat masasaktan hindi ka nagmahal kung dika masasaktan. Iiwan mo si Gino, para sa kaibigan mo, ayaw mo siyang masktan kaya mas gugustuhin mong masaktang kayo pareho ni Gino, kapalit ng kaligayahan ng kaibigan mo. You're already selfish, sa balak mong gawin"
"I understand, I'm sorry. Will you help me?" napabuntong hininga nalang siya dahil mukhang walang kwenta ang mga sinabi nya saakin dahil susundan ko padin ang gusto ko
"Fine, basta ipangako mo sa akin na sa desisyon mong ito ay magiging masaya ka. Dahil kapag nakita kong malungkot ako mismo ibabalik kita kay Gino at hahayaan kong masaktan ang kaibigan mo"
"Thankyou. Salamat dahil hindi moko iniwan. Lagi kang nandyan para pakinggan ako kahit na matagal na panahon tayong nagkahiwalay nandyan ka padin at walang nagbago" niyakap kosya bilang pasasalamat niyakap niya rin ako pabalik at hinaplos haplos ang buhok ko
Love will make you happy at the same time I makes you sad.
"I wish I can stop the time just to be with you for a long time."
BINABASA MO ANG
HIDDEN DESIRE (COMPLETED)
Romance#1- Clandestine Series Synopsis: Ang pag-ibig ay hindi isang laro na kapag gusto mong manalo ay mananalo kana agad sa isang subok. Minsan ay kailangan molang maghintay nang tamang pagkakaton para masabi mong mananalo kana sa pagkakataong ito. Si Yu...
