HIDDEN DESIRE (COMPLETED)

CHAPTER TWENTY NINE

Continuation

Naguusap lang kami ng tungkol sa bata ni Ching,

"Does she know about her, you know" yes, I told her not to say about her father dahil hindi pa ako handang kung sakaling magtanong siya tungkol sa kanyang ama

"No. Hindi pa ako handa"

"He needs to know. He has the right to know about his child"

"I know. Pero hindi pa ngayon. Sasabihin ko din kapag handa na ako"

"When? Kapag nagkaisip ng ang bata at kinasusuklaman na niya ang ama niya dahil ni minsan hindi siya nagpakita dito?" napatingin ako dahil sa sinabi niya, nag-init ang ulo ko dahil hindi ba niya alam kung bakit nagkanda leche leche ang buhay ko dahil sakanyan?

"What do you want now? Ibinigay kona ang gusto mo noon tapos ngayon pati anak ko pakikialaman mo?" inis na sabi ko dito

"What are you talking about?" wow. "Gi-an, is so devastated when you left. Wala siyang kinakausap saamin. Noong umagang bumalik siya galing kung saan na ikaw pa ang kasama niya sobrang tuwa niya, makikita mo na parang nanalo siya sa lotto but when she found out na you left bigla nalang siya nagwala habang umiiyak. Walang makapigil sakanya even me, binugbog niya ang kambal niya dahil umamin ito na alam niya ang pagtakas mo pero hindi niya sinabi sa kanyan. Nagulo ang lahat ng dahil sayo. Nawala ang anak ko, noong araw din na iyon ng dahil sa pagtulak saakin ni Gi-an, hindi ko alam ang gagawin ko that time. Lahat nawala sa katinuan, lahat nasira ng dahil sayo." nasampal ko si Ching, dahil sa mga sinabi niya. Ang kapal ng mukha niyang sisihin ako sa mga bagay na ginawa ko lang naman para sa kaligayan niya.

"Anong sinasabi ko? Grabe Ching, you're such a selfish person. Napaka makasarili mo. Tangina lang! Tangina mo Ching, hindi moba alam na ginawa ko ang lahat para sayo, dahil ayokong makita ka na malungkot habang ako masaya sa piling niya. Tapos ngayon ako ang sisisihin mo sa lahat at kung bakit nawalang ka ng anak?" Hindi kona mapigilan ang sarili ko at pasalamat nalang ako dahil wala na ang anak ko " Nakalimutan mo na ba kung bakit ko nagawang magdesisyon ng ganoon? Dahil sayo! Dahil sayo Ching, dahil sa pesteng pagmamahal ko sayo bilang kaibigan ko. Mascarade ball, naalala mo ba kung paano ka nagmakaawa sa akin na iwanan ko si Gino para sayo? Sh*t. That was the day that I finally made a selfless decision. Kahit alam ko madami akong masasaktan ayus lang wag kang ikaw. Pero ngayon ako pa pala ang may kasalanan. Wow."

"Yumi, I didn't know" she's trying to reach my hand but I did not allow her to touch me

" Yes, you don't have idea about why I made that stupid decision. Dahil ang alam molang ang sarili mo. Sarili molang ang iniisip mo. Bago ko siya iwanan kinausap ako ng kapatid ko na huwag ituloy ang plano ko pero ginawa ko padin kapalit non ay ibigay ko ang sarili ko sa lalaking mahal ko para kahit sa gabi lang na iyon napasaya ko siya. Hindi ko alam na magbubunga iyon, nagulat lang din ako ng malaman kong buntis ako, pinalaki kosya ng maayos na kahit salat kami sa pera at hirap na ako sa pamamasukan ko bilang katulong at labandera hindi ako nagreklamo dahil alam kong masaya na kayo. Masaya kana." pareho na kaming humagulgol pero hindi ako tumigil hanggang sa masabi ko lahat ng gusto kong sabihin sakanya gusto kong ipamukha na nagsisi na ako sa desisyon kong ginawa

"Ng mag tatlong taong ang anak ko, nagkasakit siya, nalaman ko din na may sakit siya sa puso na alam ko kag Gino niya yon nakuha, naubos lahat-lahat ng naipon ko para lang maging maayos siya. Gusto ko mang lumapit sa tatay niya pero hindi ko magawa dahil nadin sa takot na baka itaboy niya ako at ayaw koding manggulo sainyo. Nabalitaan ko din na nakapag-asawa na siya kaya mas minabuti ko nalang na manahimik nalang kami dito ng anak ko." tahimik lang siya at patuloy sa pagiyak

" Gi- an is not married. Ikakasal na dapat 3 years ag pero umurong siya ng malaman niyang mayroon ng trace kung nasaan ka. Pinapahanap kaniya, pati ang pamilya mo hinahanap ka pero sadyang magaling kang magtago dahil hanggang ngayon ay hindi ka parin nila natutunton. Pero ako ginawa ko lahat para makita ka, hanggang sa nalaman ko nga na napadpad ka dito sa Bataan. My husband's brother live here kaya sinabi niya na nandito ka at kasama ang anak mo. It was Christian Fajardo, if you know him" he is not yet married.

Sa pamamalagi ko dito naging magkaibigan kami ni Christian, pinakilala siya sa aking ni Aling Chacha na May ari ng apartment na inuupahan ko pero last year lang ay umalis nasya papuntang ibang bansa at hanggang ngayon ay hindi pa siya bumabalik.

"Kung wala kanang sasabihin makakaalis kana. Kalimutan mona minsan tayong nakakilala" tatalikod na sana ako ng sabihin kong " Kung gusto mong ituro kung nasaan kami ng anak ko, Go lang! Wala na akong pakealam kung malaman man nila o Hindi. Makakaalis kana may labahin pa akong kailangan tapusin" sa narinig niya ay awa ang makikita sa mga mata niya. Kahit naman sino ay maaawa dahil sa mula sa taas biglang bagsak sa lupa. How ironic.

"Yumi, I'm sorry"

"Don't call my name, hindi kita kilala and I don't need you sorry too. Just leave and don't show your face again in front of me." I said and turn my back to her

Mula ng umalis si Ching, ay hindi pa ako lumalabas sa kwarto namin ng anak ko. Maghapon lang akong umiyak ng umiyak dahil sa mga nalaman ko. Sinimulan ko na ding magimpake para pagdating ng anak ko ay aalis na kami. Ayaw ko man dahil nasanay na ako sa lugar na ito pero ito ang dapat gawin ang umalis at magpakalayo layo ulit. Nakita na ako ng isa ayaw kong lahat si aya matunton ang kinaroroonan ko.

We will start again our lives in another place without them.

Madalas kailangan mong magpaka-layo-layo para narin sa ikabubuti ng mga taong mahal mo. Iwas sa gulo. Iwas sa pangamba na baka magulo na naman ang buhay na matagal mong inayos.