Love, Halo Book 1 (Completed)

Special Chapter 1: A Dream

I, Halo Selene Cajigal, one of the unfortunate student who lives in this world with this unexplainable experiences. All of my life I was alone. Not totally alone be aise I have so called friends, and most important is I have a bestfriend aside from God who always be with me through my silent battles. Battles that I fought silently. To the point that I have to established this walls that makes me locked myself away from them.

Since elementary I experiencing bullying until senior high school. I'm always silent and ignored everything aside from some people that makes me feel love. I haven't experienced the real meaning of happiness. I have this bestfriend,she makes me smile, laugh to the point that I let her in my life. The one who makes me feel comptable for the first time.

Our friendship last, and I taught it would be last for a lifetime...not until one day I knew she's dead. Leaving me alone in the madness of life. That's one of the biggest regrets that I bear since then. She leave without letting me saying any word. Everyday when I woke up, I always seeing myself being teary eyed because of what happened to her.

Kung kailan naman tinatanggap ko na siya sa buhay ko saka naman siya nawala. Pinatatag ko yung sarili ko. Mas pinatibay ko yung mataas at makapal na pader na pinalibot ko sa sarili ko. At pinili ang mga taong pagkakatiwalaan ko. I have trust issues. Matapos akong ipagpalit sa kakakilala pa lang.

I'm become more distant since then. I still have friends that I hang out to but, then I limit myself from them. At the same time setting boundaries that can't harm both parties. Not until there's a certain person who makes me feel so special. He's a he!

And for pete's sake I don't usually hang out with them! Not until he treated me as a princess. Doing things that totally stranger to me! In short nag-fall ako sa taong 'yon. Marupok ako, e!

Halos walang araw na hindi niya ako iniinis. Oo, iniinis dahil ako yung tipo ng babae na napakaindependent. Sinanay ko yung sarili kong tumayo sa sarili ko. Dahil mula noon pa ma'y mag-isa na ako. Mula sa mataas na pader ng aking binuong pader unti-unti'y sinusubukan niya itong tibagin.

Nag-umpisa ang lahat noong senior high ako. Napakatahimik kong tao. Ni wala akong kinakausap kahit na sino maliban na lang sa mga guro ko. Noon pa ma'y samu't saring pasaring na ang naririnig ko. Na kesyo bagay ka maging abugado, doktor o psychologist! At marami pang iba.

No one can deduce me, even Raizer Morth. Naging kasama ko siya sa lahat. Madalas niya akong kinukulit, sa madaling salita sa lahat ng nagkakagusto sa kanyang babae ay ako ang malas na babaeng nagustuhan ng lalaking ito. Magmula sa pagbili ng paborito kong pagkain, pagsabay sa pananghalian, pati na sa pag-uwi matapos ang klase. Halos araw-araw pagmumukha niya at ang mga sweet niyang kilos ang laging sumasalubong sa'kin.

Ako yung tipo ng taong hindi nagpapakita ng motibo. Hangga't kaya kong itago ay itatago ko. Kumbaga sariling kilig ganoon. Halos magkapartner kami sa lahat ng activities. Lagi pa itong nagrereklamo sa mga guro namin na kami lang lagi ang dapat magkapartner.

Tipong binibigyan niya ako ng mga bagay na akala mo'y magiging kami nga sa huli. Hanggang sa naging ganoon ang aming samahan. Nagkapalagayan ng loob hanggang sa unti-unti lumalawak at lumalaki ang nararamdaman ko para sa kanya. Hanggang sa nakuha ko ang unang halik sa pisngi dahil sa kanya. Na tanging mga magkasintahan lang ang gumagawa.

Sa paningin ng karamiha'y isa kaming magkasintahan subalit ang totoo'y hindi talaga. Hanggang sa lumalim at tumagal ang aming samahan. Na umabot ng ilang taon. Parehong nakapasok sa iisang eskwelahan. Masarap sa pakiramdam, oo.

Pero ang lahat ng pag-asa ko'y gumuho ng minsang aminin ko ang nararamdaman ko. It was my first college night, and I decided to confess my feelings towards him that leaves me so heartbroken and hurt. He rejected me! Sabi niya hindi ako 'yong taong iniintay niya. Nakakatawa lang dahil pinaasa niya ako at nagpakita siya ng mga motibo!

Ang malaking kamalian ko lang talaga ay umasa ako at nahulog sa mga pangako at mabubulaklak niyang salita. Kaya naman kinalimutan ko lahat. Lahat lahat ng patungkol sa kanya. Naging miserable ako magmula noong gabing 'yon. Subalit lahat ng iyom ay tanging si God lang ang nakakaalam.

Hanggang sa hindi inaasahang pagkakataon bigla akong nanaginip. First year high school ako noing mangyari ito. Sa panaginip ko may dalawang tao. Dalawang tao na darating ng hindi inaasahan. Mga taong nakamasid sa pagbuo ko sa sarili ko.

Ang dalawang tao na magiging kakampi ko at magkakaroon ng malaking epekto sa buhay ko. Walang araw na 'yon lagi ang laman ng panaginip ko. Noong una'y naguguluhan ako kung sino, paano, saan at kailan ko sila matatagpuan. Naging laman ito halos araw-araw ng isip ko. Hanggang sa unti-unting lumilinaw ang mga pangyayari.

Unti-unti nalalaman ko ang mga palatandaan na makikita ko sila. Hanggang sa makasalubong ko si Molly. At ang isa sa dalawang mukha sa aking panaginip ay nabigyang linaw. Hanggang sa magtagpo na nga ang aming mga landas. Naging staff siya ng Rhetocian.

At the same time naging kakambal ko. Hindi man aa dugo pero marami kaming naging pagkakapareho. Madalas kaming napagkakamalang kambal. At sa hindi malamang dahilan ay nagclick ang aming mga ugali. Kaya naman going strong ang aming friendship.

Hanggang kamakailan lang ay makita ko si Vienna. Isang araw nakita ko itong tumatawa kasama ng kanyang ga kaklase. Subalit naramdaman ko na agad na may mali sa kanya. Masyadong hallow ang paraang ng pagtawa nito. Para bang puno ng lungkot at sakit.

Ang pangalawang tagpo ko naman dito'y sa lobby ng school. Sakalukuyan akong papunrang clinic para humingi ng gamot dahil masakit ang ulo ko. Nang hindi sinasadyang pagkakataon ay nakita ko itonf muli. Tila isang buhay na patay pilit itinatago ang mga saloobing matagal nang gumugulo sa kanyang isipan at pagkatao. Hanggang sa natagpuan ito ng isa kong staff na si Vanilla at ni Kuya Jake na dati itong manunulat sa dyaryo.

Agad-agad nagset ng appointment ang mga ito para bigyang pansin ang batang 'yon. Hanggang sa sumapit ang araw ng interview nito. Bahagya pa akong nagulat dahil kinagabihan lang ay nakita ko ito sa aking panaginip. Subalit sa pagkakataong ito'y nabigyang linaw na ang pangalawang mukha. At walang iba kundi si Vienna.

Bahagya akong nagulat noong makita ko siya kinabukasan. Gustung-gusto ko na siyang salubungin ng yakap subalit baka mawirduhan lang ito sa iaakto ko kaya naman pinigilan ko ang sarili kong sugurin ito ng yakap. Pinanatili ko ang seryoso kong mukha at ang seryoso kong tono. Hanggang sa nakita ko sa mga mata nito ang mga bagay na nakita ko noong unang nakita ko ito. Nangako ako sa sarili kong gagawin ko ang lahat para lang maging confident ang batang ito.

Ilalabas ko siya sa comfort zone niya. At gagabayan sa ilang mga bagay at hahayaan ko siyang tuklasin ang mga bagay na hindi niya pa natutuklas. Nakikita kong malayo ang mararating ng batang 'yon. Na hindi aksidente ang pagkakapadpad niya sa pangangalaga ko kundi naka-ayon na ito sa plano. Darating ang araw na aalis laming dalawa ni Molly subalit hindi doon natatapos ang lahat.

Dahil lagi ko pa rin siyang kukumustahin kung maayos ba siya o ano. Malayo pa ang lalakbayin niya para masabi niyang kaya na niya habang nakangiting nakatingin sa mga mata ko. At hihintayin ko ang panahong tatayo siya sa harapan ng may paninindigan, kompiyansa at puro ng determinasyon.