Make Me Love You (21st Century Boys Series #1)

Chapter 1

Chapter 1

Welcome back

"Hey, Kenny! Where the hell are you? Ang sabi mo susunduin mo 'ko? Nasaan ka na?"

Kausap ko ngayon sa kabilang linya ng telepono ang bestfriend kong si Kenzo. I just arrived from the US and it's kinda irritating here at the airport dahil bukod sa kanina pa ako nakatayo rito ay marami na ring taong nakatingin sa 'kin. Argh! Malalagot talaga sa akin 'yung lalaking 'yon kapag nagkita kami!

"I'm on my way now... Hinatid ko muna ang girlfriend ko sa piano lesson niya."

I rolled my eyes on him. Kanina pa kaya ako naghihintay dito! Nangangawit na 'ko!

"Bilisan mo na! Kanina pa 'ko naghihintay dito! Nandito na kaya ako sa labas!"

Pinatayan ko siya ng telepono pagkatapos dahil sa inis ko.

Minutes later, may nakita akong kotseng pumarada sa harapan ko. Kunot-noo kong tiningnan kung sino ang bumaba sa driver's seat. Thank God its Kenny!

He's wearing a faded jeans and white shirt. Nakita kong hinubad niya ang suot-suot niyang sunglasses.

"I'm here."

"Finally!" sabi ko pero nawala ang atensiyon ko nang matitigan ko siya ng malapitan. Si Kenny ba talaga 'to? He changed! He looks much more handsome right now.

Pinaikutan niya lang ako ng mata pagkatapos ay kinuha niya ang mga bagahe ko.

Binuksan ko ang passenger seat saka pumasok sa loob ng kotse. Mayamaya lang ay nakita kong nasa tabi ko na si Kenny sa driver's seat.

Nanlilisik ang mga mata na lumingon siya sa akin. Pinagtaasan ko naman siya ng kilay. He seemed irritated.

"What?" mataray kong tanong.

"You're a pain in the ass. Do you know that?" iritado niyang tanong pabalik.

I smirked. "I know right?"

"Tss..." Umiling-iling siya pagkatapos ay ibinaling ang tingin sa manibela. Sinimulan na niyang paandarin ang kotse.

"Ang tagal mo. Halos isang oras rin kaya akong nakatayo roon kakahintay sa 'yo."

Nakita kong saglit niya akong sinulyapan. I slightly giggled when I saw him gritted his teeth. Ang dali talaga nito mainis. Haha!

"For your f*cking information. Bigla-bigla ka na lang tumawag at sinabing papaalis ka na ng U.S. at papunta ka ng Pilipinas at kailangan mo nang magpasundo agad-agad. Hmm?" nangigigil na tanong niya.

Binilisan niya bigla ang pagpapaandar ng kotse kaya bigla rin akong napakapit sa seat belt ko. What the?-

"Okay! Okay! Sorry! Sorry na! Binibiro ka lang naman, e." sabi ko sabay taas ng kamay sa kanya na parang sumusuko.

Bumagal naman kahit papano ang pagmamaneho niya kaya medyo kumalma na rin ako.

Napabuntong-hininga ako pagkatapos. Akala ko mamamatay na ako. Baka hindi ko pa makita si Vargas kapag namatay ako ng wala sa oras.

"Bakit ka nga pala bumalik sa Pilipinas?" tanong niya kapagkuwan.

Binalingan ko siya pero sa daan siya nakatingin kaya ibinalik ko na rin ang atensiyon ko sa harapan.

Sumandal ako sa bintana ng kotse pagkatapos ay tumingin sa labas. Alam ko ang daan na binabaybay namin ngayon. Papunta ito sa bahay. Manila seemed to have a beautiful city. Nadagdagan ang mga buildings at tingin ko mga food stores dito.