Under The Same Sky (#1) [UNEDITED]

.13

"So this Company wants us to write this article?" Tumango ang secretary, napasandal ako at napabuga ng marahas na hangin.

"Pero, Boss. Tungkol sa problem ang gusto nilang ipasulat. Hindi poba magagalit ang papa niyo?" Pumikit ako at umiling.

"Call the CEO." Tumango siya at magidenial sa Cellphone.

Matapos ang isang minuto ay humarap muli sa'kin ang sekretarya ko at ngumiti. "Sa Cafe daw po." Tumango ako at iwinisik ang kamay ko.

Kinuha ko ang bag ko at lumabas ng opisina at pumunta sa cafe. Nilakad ko lang yon dahil tatlong building lang ang pagitan.

Agad akong sinalubong ng guard at nakangiting binuksan ang pinto. I looked at the people there one by one and just stopped when I saw the man reading and in office attire. I approached him and placed my bag on the table.

"Good Morning, I'm the CEO of the Claveria's Company." He looked at me, he stand up.

"Owyeah, sit down Miss?"

Walang reaksyon ko siyang tinignan at naupo nalang basta. "Just call me, Miss. Claveria." Kinuha ko ang menu at tinawagan ang waiter.

"Yes po?"

"Caramel Macchiato." After i ordered, kinuha ko ang papeles na nasa bag ko at inilapag.

"One Milky Coffee." That's his order. "I'm Rafel Monasteryo." Tumango ako.

"Sorry to say, Mr. Rafel, my company doesn't want write such a problematic topic." Bumuntong hininga siya.

"I understand." Tumango ako at hinintay ang inorder ko.

Tumayo ako at iniwan nalang basta-basta ang pera sa lamesa at lumabas na. Pinunasan ko ang noo ko dahil sa tumulong pawis.

While walking back to the Company my cellphone rang, I held my coffee in my other hand and took my cellphone which was in the bag.

I answered immediately.

"Where are you?" I smiled and continued walking.

"Walking back to the office."

"I'm here." I sipped in my coffee and entered the elevator.

Pagkapasok ko sa opisina ko ay nadatnan ko si Zanth na nasa sofa at nakatutok sa Cellphone niya.

"Hi." Lumapit ako at ngumiti sakaniya. Tumayo siya at lumapit sa'kin para humalik sa pisngi ko.

"How's your day?" Umupo ako at ipinatong ang paa ko sa lamesa.

"Okay naman. Pero ang heavy ng day ko." Bahagya siyang natawa. "Bakit ka natatawa?"

"Conyo." Biglang lumakas ang tawa niya na ikinagulat ko. Ito ata ang kauna-unahang bahagi sa buhay ko na hindi ako nainis sa malakas na tawa ng lalaki.

"Shut up." Umakbay siya at tumigil sa pagtawa.

"That's cute." Ngumuso ako. "Stop pouting." Agad kong naiurong ang labi ko dahil ayokong maulit ang nangyari ng isang gabi.

"I'm hungry." Tumingin ako sakaniya. "Can you cook for me?" Malaking ngitit ang iginawad niya at tumango.

"Let's go to my house." Tumango ako. Kinuha ang car key ko at iba pang mga gamit. I'm not gonna use my car because Zanth said I'm gonna ride on his car.

Nabibigla ako ng makita ang bahay niya. It's the same house in Bohol.

"How?" Mahinang sambit ko. Iniyakap niya ang kamay sa bewang ko.