BUONG araw akong nag-impake dahil ang sabi ni Zanth ay gabi kaming aalis at magdala ako ng damit na gagamitin ng dalawang buwan.
The excitement I felt increased even more as night came. I wore a shirt and put on a dark red hoodie and wore leggins and ballerina flats shoes. I tied my hair and made it messy then applied light make-up. I took my messenger bag and put my cellphone and powerbank there, I also put my powder liptint in the bag and went down to the living room and there, I waited for Zanth.
"Ava, eto. Magdala ka neto, masarap kainin yan habang nasa eroplano." Kinuha ko ang bag na iniabot ni Cris. May laman na chips yon at chocolates.
Usually I don't really eat on the plane because I find it annoying. I smiled and put the bag next to me and played with Maesy while waiting for Zanth.
"Ava." Natigil ako sa pagtipa ng cellphone ko ng marinig ko na si Zanth. I stood up and walked towards him. He smiled and kissed my cheeks and then he wrapped his arms around my waist.
"Mag-iingat kayo. Tumawag ka nalang, Ava, pag nandon nakayo." Ngumiti ako at nagpaalam na kay Cris.
It's already 12 in the morning, Zanth drove his car to the airport and park it in the car parking lot. Then he talked to someone that looks like a guard then while talking, he's starring at his car.
"Thank you. After two months. I'll be back." Lumapit siya sa'kin at tinulungan ako sa isang maleta ko. He's carrying a luggage too but it's small unlike mine. Pwede na atang ilagay ang buong bahay ko dito.
"Ang eroplano ay eere na sa dalawang minuto." Anunsyo ng flight attendant. Binuksan ko ang bintana at tinignan ang mga taong sumasakay sa kabilang eroplano.
"Are you okay?" Tumingin ako kay Zanth at ngumiti. Kinuha niya ang kamay ko at pinagsiklop ang parehong palad namin, he tightly hold my hand then he smiled.
"Laking ngiti niyan ah." Tumingin siya sa'kin. Halos mabura ang mga mata niya kabang ngumingiti.
"Sabi mo babalik kalang sa bohol kapag tayo na." Muli siyang tumingin sa'kin at lumapit ng kaunti. Ilang tipa nalang ang layo ng mukha niya sa mukha ko. Amoy mint siya.
"Hindi pa pala tayo?" Umiling ako. "But why kissing me?" Nanlaki ang mata ko at mabilis siyang pinalo sa dibdib.
"Hoy! Ikaw kaya ang nanghahalik sa'kin. Feeling ka." Sumandal ako sa upuan at tumingin sakaniya.
"Hmm. I'm a litte bit tired." Tumango ako at hinayaan siyang isandal ang ulo niya sa balikat ko.
The plane started to move. Ilang minuto lang ay nasa ere nakami. Zanth is now asleep.
Madilim kaya wala halos akong makita sa labad ng bintana, pero ang lipad ng eroplano ay hindi kataasan kaya bawat madadaan ng eroplano ay nakikita mula sa ere. Maliliit nga lang. I only seeing small lights.
Bahagya kong inihiga ang upuan ko at inayos ang pagkakahilig ng ulo ni Zanth sa balikat ko. He started to snor. I laugh silently while staring at him. Nakanganga siya ng kaunti pero ang gwapo parin niya.
Hinawakan ko ang dulo ng ilong niya at pinadausdos yon sa labi hanggang sa pisngi niya. Napatigil lang ako ng gumalaw siya ng kaunti.
You're too cute.
Kinuha ko ang cellphone ko at nagselfie. Ngumiti ako sa camera at isinali siya saka kinuha yon. I smiled when i saw the photo. It's perfect. Ibinalik ko ang cellphone sa bag ko saka pumikit.
Nagising ako ng maramdaman ko na may nakayakap sa'kin. Pero nagugulat ako ng napagtanto ko na ako na ang nasa balikat niya. May blanket narin na nakapatong sa'kin. Tumingin ako sakaniya pero nakapikit siya at mahimbing ang tulog.
BINABASA MO ANG
Under The Same Sky (#1) [UNEDITED]
Teen FictionIsland Series #1 -Completed- I was once lost in the midst of emptiness, in the midst of chaos and in the midst of pain. But, finally found the peace, way, and healing. Crying alone does not show that you are weak, but it shows you that you are stron...