VİSAL

19. BÖLÜM - BEKLENMEYEN

 Nazlı

Şaşkın bir şekilde hem Demir' e, hem kıza, hem de Rüzgar' a bakıyordum.

"Bu kız ne demek istiyor Demir?"

"Nazlı' m bak Benim hayatımda tek bir kişi var o da sensin."

"Neden yalan söylüyorsun Demir. Senin hayatındaki tek kişi benim." deyince üçümüzde kıza dönüp;

"Sen kes sesini." deyince karşımdaki kız afalladı.

"Demir bana bir açıklama borçlusun."

"Haklısın. Bu kız benim eski sevgilim. Düğün günü beni istemediğini söyleyen kişi." deyince bu sefer kafamı Rüzgar' a çevirdim.

"Bu kız... senin bahsettiğin kız mı?"

"Ta kendisi Nazlı."

"Sen Nazlı' ya Aycan'dan mı bahsettin?"

"Evet bahsettim abi. Fransa' ya gelirken her şeyden haberi olmalıydı de mi?"

"Benden bahsetmen güzel bir şey Rüzgar da... bu kız kim Demir? Senin yanında ne işi var."

Demir benim elimi tutup Aycan denen kıza döndü ve;

"Sevgilim."

"Senin sevgilin benim Demir.

"Aycan farkında mısın bilmiyorum ama sen beni düğün gününde bırakıp gittin.

Şimdi buraya gelip sevgilim numarası yapma. benim bir tane sevgilim var o da Nazlı."

Bana bakıp gözlerini gözlerime kenetledi.

"E Aycan' cım sanırım senin gitme vaktin geldi."

"Rüzgar sen ne saçmalıyorsun. Demir'i bu halde yalnız bırakamam, bırakmam."

"Aycan. Demir yalnız değil, anla şunu. Ben varım, en önemlisi de sevdiği kadın yani, Nazlı var."

"Demir onu sevmiyor anlasanıza. Demir beni unut*"

"AYCAN YETER! SANA KAÇ DEFA ANLATMAMIZ GEREKİYOR. BEN NAZLI' YI SEVİYORUM. SENİ UNUTALI DA ÇOK OLDU."

Birden Demir bağırınca bir adım geriye gittim. Onun bu halini ilk defa görüyordum çünkü.

"Ben... ben... sandım ki..."

"Sen ne sandın?" bu sefer Aycan' a soru soran ben olmuştum. Gözlerinin içine bakarak devam ettim.

"Demir'in seni unutamadığını, hala seni sevdiğini falan mı?"

Aycan'ın kolunun sert bir şekilde tutup gözlerinin içine baktım, şuan canının acıdığının farkındaydım.

"Bırak kolumu. Canım acıyor bırak**"

"Kes sesini. Bana bak eğer bir daha seni Demir'in yanında görürsem o zaman ölümlerden ölüm beğen anladın mı beni. Bir metre bile yakınında olmayacaksın, geçtiği sokaklardan geçmeyeceksin, evinin önünden bile geçmeyeceksin."

Dedikten sonra kapıya doğru yürümeye başladım. Peşimden Aycan' ı da sürüklüyordum. Kapıyı açıp onu odadan dışarı attım.

"Bir daha sakın ama sakın bize yaklaşma." diyerek kapıyı sert bir şekilde çarptım.

Arkamı döndüğümde ise Rüzgar ve Demir bana şaşkın bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Bakmayın bana öyle. Farkındayım bu ben değilim ama kızın öyle konuşması benim sinirlerimi bozdu."

Demir'in yanına oturduğum sırada, Demir kolumdan tutup beni kendine çekti ve dudağıma küçük bir buse kondurdu.

"İşte benim kadınım." deyince bu sefer onun dudaklarına ben yapıştım.