"Ne dersin? Balık öleceğini bile bile çöle kavuşabilir mi?"Rüzgar ne ara bu soruyu sordu ve ben ne ara ona doğru koştum bilmiyorum fakat şuan tek bildiğim bir şey var.
Rüzgar'ın dudakları benim dudaklarım için yaratılmıştı.
Evet.
Rüzgar'ı öptüm.
*******
Rüzgar'dan ayrılıp bir adım geri gittim.
"Rüzgar?"
Yutkunup konuşmaya devam ettim.
"Buradasın. Geldin."
Yüzümü avuçlarının içine aldı. Baş parmakları ile akan gözyaşlarımı sildi.
"Geldim... senin için..."
Hiçbir şey demeden sarıldım.
Ona sarılınca bu sefer zorla tuttuğum gözyaşlarım akmaya başladı.
"Şşş... ağlama güzelim sen ağlayınca ben..."
Cümlesini bitirmesine izin vermedim.
Güç bela Rüzgar'a o çok merak ettiğim soruyu sordum.
"Neden gittin?"
Gözlerini kaçırdı.
"Rüzgar... neden gittin?"
Bu sefer ayrılan o oldu. Bir kaç adım uzaklaştı benden.
"Gitmek zorundaydım güzelim." Bu nasıl cevaptı böyle. Ne demek gitmek zorundaydı.
"İyi de neden?" Gözlerime baktı...
"Sen öyle istediğin için."
"Ben öyle istediğim için mi?"
"Evet Miray." Biraz önce ne kadar adım gittiyse şimdi o kadar yaklaştı. Alnını alnıma koyup konuşmaya devam etti.
"Sen o gece bana git dediğinde ben çok düşündüm Miray. Çünkü ben ne kadar senin yanında olursam, sen o kadar mutsuz oluyorsun.
Ve ben senin mutsuz olmanı istemem Miray."Başımı öne eğdim.Çünkü Rüzgar'ın gözlerine bakamıyordum.
Nazlı'nın söyledikleri yalan olsa da Rüzgar gerçekten benim için gitmişti. Sırf ben mutlu olayım diye. Gözlerimin içi yanıyordu.
"Miray?"
Rüzgar'ın adımı söylemesi ile göz yaşlarım akmaya başladı. Gerçi bende durdurmak için bir çaba sarf etmiyordum. Rüzgar başımı kaldırdığında göz göze geldik.
Hiç bir şey demeden sarıldım. Çünkü ona ihtiyacım vardı. Ne kadar öyle kaldık bilmiyorum. Ondan ayrılmaya hiç niyetim yoktu. O da bunun için bir tepki vermemişti.
Üşüdüğümü fark edip Rüzgar'a daha çok sokuldum. Evet Mayıs ayının ortalarındaydık ama yüksekte olduğumuz için burada çok fazla rüzgar vardı.
Rüzgar ona iyice sarıldığımdan memnun olmuşçasına ufak bir tebessüm etti. Bu benim hoşuma gitse de üstüme bir şeyler giymem gerektiğini anlayıp bir adım geri gittim.
Rüzgar'ın surat ifadesi ne olduğunu anlamamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİSAL
RomanceSevmek. Tek bir kelime insanın hayatını değiştirir mi? Onların değiştirdi. Korkmadan sevdiler. Biri sevmeyi öğrendi, diğeri sevmeyi öğretti. Bazen korktular bazen acının üzerine koştular ama asla vazgeçmediler... ...