VİSAL

8.BÖLÜM - BENİ AŞKA İNANDIR

Mert

Şirkete geldiğimde arabayı otoparka park ettim. Buraya Miray'ın arabasıyla gelmiştik. Bende onu aldım.

Bir kaç imza işi vardı daha sonra eve dönüp kızları alacaktım ve geri dönecektik. Yarın okul vardı..

Şirkete girdiğimde kapıdaki sekreterden bir kahve isteyip odama geçtim. Babam şirketin başına geçmemi istiyordu.

Okulumu bitirince şirketi bana devredecekti. Şuan sadece bazı projelerle ve imza işleriyle ilgileniyordum.

İlgilendiğim bir diğer proje ise Rüzgar'la aramızda sorun yaratan projeydi.

Rüzgar'ın hırslı biri olduğunu bilirdim. Namını çok duymuştum. Ama bende iş adamı olacaksam eğer rakiplerime kendimi ezdiremezdim.

İş dünyasında bir kişiye kendinizi ezdirirseniz, herkes sizi ezer. Bu hep böyledir.

Rüzgar'la ihale günü karşılaştık. Onu ilk orada gördüm. Daha doğrusu rakibimi yakından tanıma fırsatım hiç olmamıştı.

Bir ihale vardı. Çoğu iş adamı bu ihaleyi almak istiyordu. Şuan karşımdaki en güçlü rakip Rüzgar'dı.

İlk başta katılmayacaktım bu ihaleye ama şirketimiz için çok büyük bir yatırım olacaktı.

Demir'in yamuk yaptın diye ortalıklarda bağırması bu yüzdendi. Kızlar Kötü işlere bulaştığımı düşünüyordu ama sadece işle ilgiliydi bu tatsızlık.

Evet, katılmayacaktım fakat şirket için çok önemliydi..

Odama geçince ilk önce imzalanması gereken evrakları imzaladım. İmza işi çok uzun sürmüştü. O sırada 3 kahve bitirdim.

İhalede ki proje için hazırladığımız belgeleri incelerken odanın kapısına tıklatıldı.

"Gel!"

Sekreter gelip,

"Mert Bey, Rüzgar Akın Eroğlu geldi sizinle görüşmek istiyor."

Tam da tahmin ettiğim gibi, bu adam hiç bir fırsatı kaçırmıyor.

"Gelsin." deyince sekreter kapının önünden çekildi. Ve odadan içeri Rüzgar girdi.

Ayağa kalkıp elini sıktım. Onlar her ne kadar dövmüş olsalar bile ben çizgimi kimseye karşı aşmazdım.

"Hoş geldin Rüzgar" deyip yerime oturdum. Ona da masanın önündeki koltukları işaret ettim.

"Umarım hoş bulurum Mert."

Adam ilk cümlesinde tehdit etmeye başlamıştı. Bu konuşma iyiye gitmeyecekti.

"Her yerde beni takip etmeyi ne zaman bırakacaksın Rüzgar?"

"İhaleden ne zaman çekilirsen o zaman bırakırım."

Anlamıyordu. İhaleden çekilmek gibi bir niyetim yoktu.

"İhaleden çekilmeyeceğimi biliyorsun."

"Çekilmek zorunda kalacaksın." deyip sol bacağını sağ bacağının üzerine attı.

Alayla gülüp, cevap verdim.

"Kendinden çok eminsin." deyip karşısındaki koltuğa geçtim.

Rüzgar da oturduğu yerde dik konuma geldi.

"İhaleden çekilmezsen çevrende ki insanlar zarar görür. Ve buna ilk senden başlarım. Bunu istemezsin değil mi?"

Yapardı. Dediğini yapan biri diye duymuştum. Beni ilk uyardığında bana zarar geleceğini söylemişti ve gerçekten sokak ortasında arabamın önünü kesip ıssız bir yerde dövmüşlerdi beni.