My Zac Monteverdi [COMPLETED]

CHAPTER THIRTY-THREE

Chapter Thirty- Three

Amethyst Yumy Martin

KINABUKASAN ay balik trabaho na ulit ako, doon  nalang halos umiikot ang mundo ko ngayon which is better so that I can spend my time working than flashbacking memories and crying all the time.

"Here's mine, miss" para akong nanigas nang narinig ko ang boses na iyon.

Noong una ay akala ko hindi sa kaniya ang tinig na yon kahit sobrang pamilyar sa akin ngunit para akong binuhusan ng malamig na tubig nang magtagpo ang mga mata namin. He's way mature now, only that I can saw anger and hatred on his eyes. My knees trembled, my legs are now shaking and my heart beats fastened.

I want to spoke a words but none came out. He is looking at me hardly which made me damn nervous.

"Babe! Idadagdag ko pa to!" my sense came back as I hear that from a woman's thin voice.

Napabaling ko ang paningin ko sa isang sopistikadang babae nang lumapit iyon kay Zac at inilagay sa cart ni Zac iyong mga pinamili niya.

Napansin siguro ng babaeng yun ang mariing titig sa akin ni Zac kaya tumikhim siya.

"Babe! Did I miss something here?" She asked.

Babe...........

Bakit ang sakit?

"Uh, wala babe," Zac spatted.

"Oh really? It seems like you know her" she gazed at me with that eyes that seems belittling me.

"Yeah, siya lang naman yung sinungaling na dating kakilala ko."

My heart had tightened at what he suddenly answered. I can't believe that he said that! At ano raw? Sinungaling ako. Bakit niya nasabi iyon? Hindi kaya...........oh my god!

"Ah so dati mo siyang?" muling tanong ng babae.

"Dating kakilala lang babe,nothing important."

Nanginig ang labi ko sa sinabi ni Zac.Naramdaman ko na humahapdi na naman lahat ng ugat sa katawan ko.

"Ah, so hi miss?" The woman said, asking for my name.

"Amethyst," I said with a fake smile formed in my lips.

"Hmm, so hi Amethyst, can we get the total price of all of this. I'm sorry ha but were in a hurry, may pupuntahan pa kasi kami nitong babe ko." she then sneaked her arms on Zac's arm.

I looked away." Yes, I'm sorry ma'am and sir."

Ginawa ko nalang ang trabaho ko, nagbayad sila at agad na umalis.

Napatulala ako sa kawalan, matinding pagpipigil ang ginawa ko kanina wag lang umiyak sa harapan nila, sa harapan ni Zac. I don't want him to see how I got hurt by the words he thrown to me.

Dating kakilala lang babe, nothing important

Muling bumalik sa isipan ko ang sinabi niya kanina, wow lang ha, as in wow. I'm here treasuring and keep on flashbacking  our memories while him, he already moved on and treat me like I am no important. Pagkatapos ng lahat?

Ibinaling ko nalang ang atensiyon ko sa trabaho kahit na ang bigat  parin ng loob ko. Mabuti pa siya, ang dali niyang naka move-on at nakahanap ng bago. Ako kaya kailan pa? Siguro isa narin itong sign na kailangan ko na talagang palayain ang puso ko mula sa dating kami. Kasi mananatili nalang iyong parte ng nakaraan ko.

When lunch break came, I goes out from the mall and went to the fast food nearby, nandoon kasi ang paborito kong sisig.

And then I don't know why, but seems like destiny is really playing with me. Coincidence ba ito o ano? Nagkatabi lang naman kami ng table. Bwisit talaga.

"Oh hi Amethyst!" her woman greeted.

Ginantihan ko nalang iyon ng ngiti at itinuon ang buong atensiyon sa kinakain. My appetite had already gone because of that. What a nice lunch!

"Let's finish this babe, so we can go na!" masayang sabi nung babae na rinig na rinig ko pa.

Zac laughed, "Yeah, I'll bring you to my lolo's azukarera, you'll enjoy it promise!"

The woman giggle that almost made me gasp, "Thank you, Engineer babe Zac."

"I love you too, Architect babe Luella." Zac sweet voice made my heart ache so much.

"Ang sweet mo talaga!" tili pa ni  Luella.

Inubos ko ng mabilis ang pagkain at agad umalis doon. Hindi pa nga ako nakakabalik sa Mall at tumulo na iyong luhang kanina ko pa pinipigilan.

It hurts so much, Zac is obviously happy with her. The sweetness that I longed was now given to her, ako dapat iyon eh, that should be me!

Siguro ang ganda ng relasyon nila. Architect and Engineer, they are a perfect match. Baka sa kanila walang hadlang, kasi pareho silang kahanga-hanga at kayang kayang ipagmalaki. Anong laban ko dun, hindi ba wala. Walang-wala.

I supposed to be happy because he already found her, he already moved on, but why it hurt even most?

Arrghh! Stop it Amethyst! Wala na kayo, iniwan mo na siya kaya wala ka ng karapatang makaramdam ng ganiyan.

"Amethyst!" napahinto ako nang  marinig ang tawag na iyon, pinunasan ko muna ang luhang dumaloy sa pisngi ko bago nilingon iyon.

He smiled widely and came near me, he then scanned my face and looked at my eyes with a worried expression. "Hey wait, are you crying?"

Ang nag-aalalang boses ni Jorico ang nagpagising sa diwa ko.

"Ah wala, may alikabok lang na pumasok sa mga mata ko," I let out a fake smile, "Oh, napabisita ka ulit?"

Ang ekspresiyon niyang kanina ay naninimbang ay napalitan ng masayahing awra na dapat ay magpakalma sa puso ko, pero hindi  talaga, kahit anong pampalubag loob ang gawin ko, masakit talaga.

"Napabisita lang, bakit bawal kang  bisitahin?"

"Hindi naman!" I said, trying to be happy when deep inside, I'm breaking.

"Kumain ka na ba? May dala ako para sayo," he smiled.

"Naku, tapos na ako. Ikaw ba?"

He smirked, "Tapos na rin. Sayang naman kung di mo matitikman tong niluto ko."

"Uh-" the words that I supposed to say cut when my eyes accidentally reach the two persons from a far.

The woman is heading on the car's side while the man is in front of her, unti-unting nagdikit ang kanilang mga mukha at biglang naglapat ang kanilang mga labi. Pain landed on my eyes because on that view and it traveled on my veins. In no time, tears fall as pain consumed me.

"Hey bakit ka umiiyak?"

I can't control my emotions anymore, napasubsob nalang ako sa dibdib ni Jorico at soon umiyak ng todo,  binuhos ko lahat ng luha habang yinayakap ako ni Jorico at sinusubukang pagaanin ang loob ko. But the pain I'm feeling is overflowing, ang sakit sakit na makita ang taong pinakawalan mo na may kahalikan ng iba, parang gusto ko nalang mamatay.

Ang hirap ng ganito, kasi wala na akong karapatang makaramdam nito kasi matagal na kaming wala. Bakit ba ang hina hina ko pagdating sayo Zac?

"Amethyst?"

****