Prios 1: Contract with Mr. Phillips

4. Questions and Doubts

Eight years old ako nang gawing historical landmark ang The Grand Cabin. Minsan nang tumugtog si Mama para sa orchestra noong town declaration. Twenty years after maging landmark ng Cabin, binakuran na ang buong Helderiet at wala nang nakapasok na kahit sino sa loob for public viewing.

Ang ganda ng kuwarto ko sa Cabin. Amoy-malinis yung loob, malambot ang canopy bed na may white lace curtain pa. Parang kama talaga ng prinsesa. Sa kanan ng kama, sa gilid ng bintana, naroon ang vanity dresser na may malaking bilog na salamin. Sa kabila naman ng kama, yung closet na mataas. Walang laman, akala ko pa naman may Victorian dress or something sa loob na puwedeng ipang-dress up.

Wooden floorings ang kuwarto na pinatungan na lang ng round carpet sa gitna. Karugtong yung wooden flooring sa labas. Bigla ko tuloy naalala yung pulang mantsa sa kabilang kuwarto. Tuyo na iyon at medyo malansa ang amoy. Hindi naman malansa sa kabuuan ng third floor hallway, pero iba talaga ang kutob ko sa katapat kong kuwarto.

Alas-nuwebe na, ang sabi ni Mr. Phillips maliban sa huwag siyang abalahin sa pagtulog ay abangan ang mga maid sa ibaba.

Bumalik ako sa second floor ng Cabin at tinitigan ang malaking painting sa itaas ng grand staircase. Sobrang laki ng canvas frame at dalawang dipa ko ang lapad, triple naman ang taas. Sa kanang ibaba, nakita roon ang pirma ng papa ko, sa ilalim ng pangalang "F. Revamonte."

"Dalhin n'yo na sa kusina 'yan."

Mabilis akong napalingon sa ibaba nang makita kong nakapilang pumasok ang mga babaeng nakasuot ng itim na uniform. Mahaba ang mga palda nila at naka-tuck in doon ang puting button blouse na mahahaba ang manggas.

"Maglinis sa second floor, kailangang matapos tayo bago mag-alas-dose."

"Yes, Mrs. Serena."

Dali-dali akong bumaba para salubungin ang may-edad na ginang na nakapusod ang buhok at mukhang istrikta. Kumpara sa ibang maid na pumasok, may suot siyang itim na bow tie pangsara sa butones sa leeg.

"Hello po, good morning," pagbati ko pagbaba ko ng hagdanan. Sinalubong ako ng tingin ng ginang na mukhang mayordoma kaya napahinto ako agad. May katabaan siya at nakalagay ang mga kamay sa likuran. Mukha siyang principal ko noong grade school na nanghahampas ng ruler kapag matigas ang ulo ng bata.

"Ikaw ba ang bagong sekretarya ni Mr. Phillips?" tanong niya agad, at sobrang baba ng boses niya, parang galing sa sahig.

"A-Ako nga po." Inilapat ko ang kanang palad ko sa dibdib. "Ako si Chancey."

"Chancey." Tumango naman si Mrs. Serena at hinagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa habang nakataas ang isang kilay. "Alam mo na kung nasaan ang kuwarto mo?"

"Yes, ma'am."

"Mrs. Serena."

"Yes, Mrs. Serena, ma'am." Napalunok na naman ako. Grabe, sobrang strict naman nila rito. Sana si Eul na lang ang narito para puro lang ako smile.

"Sumunod ka sa 'kin." Bigla siyang kumaliwa at una kong napansin ang diretso niyang tindig habang nananatiling nasa likuran ang mga kamay.

Medyo kuba pa naman akong maglakad kaya ginaya ko na lang siya. Inilapat ko ang balikat ko, chest out, at parang bibe kung maglakad habang sinusundan siya.

"Ito ang living room," aniya, tinuturo ang malaking silid na may mahabang pulang sofa sa kaliwa at dalawang single-seater chair sa kanan. Sa gitna naman ay may fireplace na walang sindi. "Hangga't maaari, iwasan mong magtagal dito kapag oras ng trabaho. Hindi gusto ni Mr. Phillips na may nakikita siyang tao rito."

"Yes, Mrs. Serena, ma'am," sagot ko agad at sinabayan siya sa pagliko sa kanan sa panibagong hallway.

"Ayaw ni Mr. Phillips na iniistorbo siya sa pagtulog. Seven to seven ang pahinga niya, kakatok ka lang ng kuwarto niya sa third floor kapag alas-siyete na ng gabi para sa paunang hapunan. Sundin mo ang schedule kung ayaw mong magalit siya sa 'yo."