Sama w tłumie 3.

Rozdział 15 [13 lipca]

Łukasz

Sam nie wiem co poczułbym na jej miejscu. Siedzieć i patrzeć jak ktoś kogo się kocha wyznaje właśnie przy wszystkich, że przez lata kochał swoją przyjaciółkę. Wiedziałem, że Kuba jest zawsze taktowny, ale tym razem zrobiło mi się strasznie żal Blanki.

- W takim przypadku nie mam co powiedzieć. Moje historie już za nic nie pobiją waszych i chyba w cholerę powinienem się z tego cieszyć. - odezwał się Piotrek. - Moja historia jest stosunkowo prosta i nudna. Zdrada. Kochałem, naprawdę szczerze, ale dwa razy zdarzyło mi się być zdradzonym. Nikomu nie życzę. Okropny ból i... nie umiem już nikomu zaufać. Nie umiem o tym nie myśleć. Za pierwszym razem chyba było najgorzej, bo ufałem naprawdę bezgranicznie. Nigdy bym nie przypuszczał, że czegoś jej zabraknie, że czegoś innego szuka. Nie dała po sobie znać. I to jescze z moim przyjacielem... po prostu w moim życiu najgorsze co mi się zdażyło to miłość. Eryk?

- Najgorsze? To chyba oklepane, ale rozwód rodziców. Gdy się rozwodzili to chodziłem do gimnazjum. Byłem już całkiem kumatym chłopakiem, nie małym dzieckiem. Każdego wieczoru widziałem jak oddajalą się od siebie i stają się dla siebie obcymi ludźmi. Nie mam brata, ani siostry. Miałem jedynie ich. Marzyłem, by mieć pełną rodzinę i zwyczajnie wykańczała mnie atmosfera w domu. Po latach cieszę się jednak, że mieszkają oddzielnie i prowadzą każdy swoje życie, bo tak jest dużo spokojniej.

- Byłam jeszcze młodą dziewczyną, gdy ktoś mnie upokorzył. - odezwała się Kinga i złapaliśmy się przez chwilę wzrokiem. - Miałam piętnaście lat, gdy komuś zaufałam. On nagrał film o którym nie wiedziałam. Wiadomo co na nim było. Nie miałam pojęcia o tym filmiku przez następne trzy lata. W wieku osiemnastu, gdy byłam już pół roku z nastepnym chłopakiem, którego szczerze kochałam tamten wysłał mu film. Jemu i jego znajomym. Mój ówczesny chłopak strasznie źle to przyjął. Ja też... - bąknęła. Piotr spojrzał na nią współczująco i wszyscy spojrzeliśmy w stronę Ellie.

- U mnie... chyba skumulowały się dwie rzeczy. Jedną było to, że mnie ktoś wykorzystał dodając mi tabletkę gwałtu. Drugą było to, że część moich wspomnień nie jest moimi wspomnieniami, bo mam luki w pamięci i nie wiedziałam, że nie żyje mój przyjaciel.

Spojrzała w oczy Shane'owi, który jako jeden z nielicznych wiedział o tych sprawach wszystko. Potem wpatrywałem się w nią ze śmiertelnie poważną miną.

- Dawno to było? - spytała Kinga.

- Nie wiem kiedy zmarł mój przyjaciel. Nigdy nie chciałam wnikać w tę historię. Jeśli chodzi o tego chłopaka, który...

- ...tego jebanego chuja. - przerwałem jej. Nie mam pojęcia czemu to zrobiłem, ale wyrwało mi się zanim cokolwiek pomyślałem. Cała ta historia sprawiała, że podnosiło mi się ciśnienie.

- Tak.. no... właśnie jego to jakieś pół roku temu. Ale dowiedziałam się całej prawdy znacznie później.

- Cholera. - bąknął Maciek przypatrując jej się.

- Od tego wszystko się zaczęło. - ułożyła usta w wąski pasek nie mając zamiaru już mówić nic więcej więc spojrzeliśmy na Russela. - A Ty, Shane? Jaka jest twoja historia?

- Zapewne wywołam u Was poczucie niesprawiedliwości.... ale nie mam takiej sytuacji. Zostawiła mnie kobieta... moi rodzice się rozstali przez zdradę... ale nie przeżyłem tego jakoś mocno. Może to dziwne, ale naprawdę tak było.

- Ellie? Przejdziemy się? - spytałem.

- Tylko wracajcie zaraz, bo mięsko będzie już za chwilę! - Maciek założył ręce na klatce piersiowej kiwając głową w stronę grilla, gdzie Eryk właśnie przekręcał jedzenie na drugą stronę.