Przypadkowy facet

Kelly 12

Rano budzi mnie budzik Browna, który wyłączam na śpiąco, przecieram oczy dłonią czując na sobie ciężar ręki mężczyzny śpiącego obok.  Wieczór spędziliśmy na prawdę przyjemnie. Uśmiecham się na to  wspomnienie.

-Kurwa!- krzyczę przypominając sobie, że za godzinę mam zajęcia, a dalej leżę w łóżku i to z nauczycielem. Chyba go obudziłam, zabiera ze mnie rękę i zaczyna się przeciągać, jestem wpatrzona w niego jak w obrazek, bardzo przystojny obrazek 

-Czemu krzyczysz?- pyta z chrypką w głosie, która sprawia że dostaję gęsiej skórki 

-Bo za godzinę mam lekcje, a ja nadal leżę w twoim łóżku goła, a moja koszula nie jest zdatna do ponownego założenia- mówię, a on jedynie patrzy na mnie i chyba sobie przypomina jak potraktował wczoraj moją koszulę, bo na jego twarzy pojawia się uśmiech 

-Dobra, zrobimy tak ja szybko zrobię śniadanie, ty się ogarniesz, a zamiast swojej koszuli weźmiesz jakąś moją, a później podrzucę cię do domu i pojedziemy do szkoły- oznajmia wygrzebując się z pod kołdry 

-Nie ma mowy, nie pojadę z tobą do szkoły, nie chcę żeby ludzie się gapili, że wychodzę z twojego auta- mówię po czym wstaję z łóżka, a Bruno przygląda mi się dokładnie

-Dobrze niech Ci będzie- zgadza się i podchodzi do mnie łapie mnie  dłońmi za policzki i składa na moich ustach szybki pocałunek, po czym wychodzi z pokoju zarzucając na siebie bokserki i dresy.

Udaję się w stronę łazienki i biorę błyskawiczny prysznic, po którym zaglądam do szafy mężczyzny i widzę idealnie poukładane rzeczy i powieszone koszule. Uśmiecham się na ten widok, bo nawet ja nie mam tak idealnie poukładane w szafie pomimo tego, że lubię porządek. Wyjmuje z niej białą koszule, nakładam ją na siebie po czym zapinam guziki i podwijam rękawy. Koszula jest na mnie za długa, więc zasłania mi tyłek. Schodzę na dół i czuję zapach jajecznicy, idę do kuchni. Stojąc już na progu widzę Bruna, który właśnie nakłada jajecznicę na talerze i przestawia je na mały stół stojący w kuchni. Zauważa mnie i przygląda mi się uważnie, po czym wskazuje dłonią żebym usiadła. Zajmuję miejsce, a on siada na przeciwko mnie. Zaczynamy jeść w ciszy. Po skończonym posiłku  sprzątam naczynia o zmywarki, a Bruno idzie na górę. Na końcu blatu zauważam moje ubrania złożone w kostkę. Chwytam za nie i ubieram je, oczywiście nie biorąc pod uwagę   oczywiście koszuli. Po chwili Bruno schodzi jest ubrany w czarny garnitur, który leży na nim idealnie do tego ma na sobie białą koszulę. 

-Już czas na nas, po za tym mam dziś dużo pracy w firmie- mówi a ja zmierzam w jego stronę 

-Więc już się dziś nie zobaczymy?- pytam z lekkim smutkiem w głosie 

-No raczej niestety nie- odpowiada zakładamy buty i wychodzimy z domu, kierując się w stronę auta, które jest  na podjeździe. Wsiadamy do auta i kierujemy się w stronę mojego domu słuchając muzyki lecącej w radiu. Podjeżdżamy pod mój, chcę już wysiąść ale Bruno łapie mnie za rękę i składa szybki pocałunek na moich ustach zarzucając szybki PA. Wychodzę z auta i kieruję się w stronę domu, a Bruno odjeżdża. Wchodzę do domu i szybko lecę na górę zmienić koszulę na jakąś bluzkę, tak żeby mama mnie nie zauważyła bo nie odpuściła by pytań. Wchodzę do pokoju i szybko wyciągam z szafy bluzkę i przebieram się po czym lecę na dół zakładam buty i wychodzę z domu kierując się do samochodu. Na moje szczęście mamy nie było w domu. Wchodzę do auta i ruszam spóźniona do szkoły. Parkuję przed budynkiem i wchodzę z dziesięciominutowym spóźnieniem. Ruszam w stronę sali przepraszając nauczyciela za spóźnienie i zajmuję miejsce obok Kate, która patrzy na mnie pytająco. Skupiam się na lekcji, a później na 3 kolejnych. Po zakończeniu lekcji proponuję przyjaciółce dojazd do domu. Wsiadamy do auta i ruszamy spod szkoły.

-Co się wczoraj z tobą działo?- pyta nagle niemal krzycząc 

-Nie rozumiem twojego pytania- mówię zerkając na nią 

-Wczoraj dzwoniła do mnie twoja matka i pytała, o której skończymy ten projekt bo nie odbierasz i się martwi- tłumaczy machając rękoma. -Powiedziałam jej, że nie wiem bo jeszcze trochę nam zostało i sama później próbowałam się do ciebie dodzwonić, ale ty kurwa nie odbierałaś. Martwiłam się- dodaje

-No przecież nie mogłam powiedzieć mamie, że jadę do nauczyciela- mówię i czuje jak Kate wbija we mnie wzrok 

-Byłaś w pana Browna po tym co zrobił?- pyta mnie ze zdziwieniem 

-Okazało się, że to jego siostra, którą z resztą wczoraj poznałam- odpowiadam zatrzymując się pod domem dziewczyny 

-Kelly jesteś tego pewna?- pyta mnie, a ja nie do końca wiem, o co jej chodzi 

-Ale czego?-pytam patrząc na blondynkę 

-Tej całej relacji z Brownem, chyba to nie najlepszy pomysł. Kelly nie chce się wpieprzać bo to twoje życie, ale nie chce żebyś cierpiała z jego powodu- mówi z żalem w oczach. Jestem na nią zła, że próbuje mnie do niego zniechęcić, a z drugiej strony wiem, że chce dla mnie jak najlepiej. Kate wychodzi z auta, a ja ruszam w stronę domu, przez drogę analizując słowa przyjaciółki. Dojeżdżam do domu parkując na pojeździe i kieruje się w stronę domu. Wchodzę do domu i słyszę dość głośną muzykę, idę do salonu i widzę mamę siedzącą na fotelu i popijającą wino, mam dziś wyjątkowe dobry humor. 

-Skąd ten dobry humor?- pytam wprost mamę 

-Dostałam się do pracy na stanowisko księgowej w największej firmie w naszym mieście- rzuca szczęśliwa 

-Gratuluję- rzucam odwzajemniając jej entuzjazm 

-Dziękuję, a jak tam projekt, nie mogłam się do ciebie dodzwonić- mówi ściszając muzykę

-W sumie to dobrze skończyliśmy już, ale w trakcie rozładował mi się telefon, a Kate nie miała ładowarki, która pasowała by mi do telefonu- kłamie na zawołanie i ruszam w stronę  kuchni, żeby odgrzać sobie obiad. Po skończonym posiłku idę do swojego pokoju i włączam nowy serial "Toy Boy" wciągając się już od pierwszego odcinka. Nagle mój telefon zaczyna brzęczeć. Odłączam go od od ładowarki i patrzę na przychodzącą wiadomość.

Od Bruno 

Słoneczko z przykrością informuję ale zobaczymy się dopiero w  piątek. Masz zarezerwować sobie dla mnie cały weekend. 

Odczytuję wiadomość  i uśmiecham się, zastanawiając się co powiem mamie tym razem.

Do Bruno 

Długo każesz mi czekać, ale chyba jakoś sobie poradzę

Odpisuję i wracam do oglądania serialu, po którym kładę się spać.

**************

Przez kolejne dni nic szczególnego się nie dzieje, zajęcia dom serial spanie i tak w kółko w czwartek spotkałam się z Kate i rozmawiałyśmy o pierdołach omijając temat Browna, aż w końcu nadchodzi piątek.

Hejka, mam nadzieję, że rozdział wam się podobał. Kolejny pojawi się już jutro o 20