Sayfa 63 ||yarı texting

yirminci bölüm

-balım:)
"O zaman yedi sekiz yaşlarındaydım. Anneannemle markete giderken bir tane araba ona çarptı. O an yanındaydım onu kolundan çekip arabanın çarpmasına engel olabilirdim ama her şey o kadar ani gelişti ki"

Dolan gözlerime hakim olamadan sol gözümden bir damla düştü. Konuşmama devam ettim.

"Benim tam ismim Balım Ayla Akpınar ama Ayla ismini ne zaman kullansam tüylerim diken diken olur"

"Ayla anneannenin ismi mi" diye sordu.
Başımı salladım.

"Lütfen bunlar aramızda kalsın gerçi daha bir haftadır tanıdığım bir insana bunları anlatmak tuhaf hissettiriyor"

Gözlerime bakıp "Söz veriyorum aramızda kalıcak" dedi.

Ben gözyaşlarmı silmeye çalışırken tekrar konuştu.

"Bir şey yapsam yanlış anlar mısın"

"Sen yanlış bir şey yapmazsın"

Sandalyesinden kalkıp bana geldi ve sarıldı. Birkaç dakika öyle durduk. Ben kendimi sakinleştirmeye çalışırken o da saçımı okşamıştı.

Tekrardan sandalyesine oturdu ve bir kaç saniye sonra pizza geldi. Moralimi eskisine getirmeye çalışmak için "pizza çok lezzetli görünüyor" dedi.

"Öyle zaten" dedim gözlerimi devirip.

Sesini inceltip "Öyle zaten" dedi.

"Komik mi"

"Çok" diyip kahkaha attı ve yanağımı sıktı.

"Açelya ve Barış kanka olmuş"

Kafamı dağıtmak için farklı farklı konular açıyordu.

"Evet ya kırık yıllık arkadaş gibi davranıyorlar"

Kahkaha attı.

"İnci ve Emir'i de görüştürelim bi ara" dedi ve göz kırptı.

Yüzümü buruşturdum.

"Neden Emir vebalıymış gibi davrandın"

Bu sefer ben kahkaha attım.

"İnci ile oturup konuşacak hiç bir cesaretli erkek görmedim"

"Nasıl yani"

"İnci biraz nasıl desem"

"Nasıl desen"

"Birini sevmezse ters davranır"

"Anladım" dedi ve gülümsedi.

Belli bir süre pizza yiyip sohbet ettik.

Onunla konuşurken kendimi çok iyi hissediyordum. Çünkü kendim gibi davranıyordum, değişmek zorunda kalmıyordum.

Normalde birinin kalbini yanlışlıkla kırmamak için kuracağım cümleyi üç kere düşünürdüm ama Umut ile öyle değildi.

Metroya beraber girdik. Umut etrafa bakıp "sanırım boş yer yok" dedi.

"Önemli değil" diye mırıldandım.

Bir kaç dakika sessiz bir şekilde geçti.

Sonra bir anda dönüp "Asla yapmam diyeceğin bir şey" dedi.

Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırıp "böyle bir anda soru sormanı beklemiyordum" dedim.

"Hadi ama seni tanımaya çalışıyorum"

Derin bir nefes alıp aklıma ilk gelen şeyi söyledim.

"Saçlarımı sarıya boyatmak"

Kahkaha attı.

"Ciddi misin ben senden daha farklı bir şey beklerdim"

"Senin ne"

"Sevdiklerimi geride bırakmak"

Derin bir iç çekip konuşmaya devam etti.

"Aslında böyle bir şey hiç olmadı ve asla olmaz ama olur da bir gün böyle bir şey olursa ne olur bilmiyorum"

"Anladım sanırım"

İnmem gereken yere çok az kaldığını görünce "Görüşürüz Umut" dedim ve elimi uzattım.

Birkaç saniye bir elime bir bana baktı. "Sence de tokalaşmak çok ciddi olmaz mı?" dedi ve elimi kendine doğru çekip bir anda sarıldı.

Geri çekildiğimde "Bir şey yapsam yanlış anlar mısın demedin ama" dedim dalga geçerek.

"Şapşik"

İnmem gereken yer olduğunu görünce metrodan çıktım.

Eve kadar yüzyüzeyken konuşuruz dinleyip sırıttım.

yeni bölümü saat dokuzda paylaşıcaktım unuttum:((
kusura bakmayın

daha önce çok az duygusal bölüm yazmıştım o yüzden duyguyu pek hissetiremedim ama kendimi geliştireceğim:)

çokça yorum yapmayı unutmayınn😜💗
siz yorum yapınca acayip mutlu oluyorummmm:)

koyduğum şarkıları da okurken dinleyebilirsiniz
çünkü bölümle alakalı şarkılar koyuyorum sizi daha güzel hissettirirsin diye♡

pazartesi görüşürüz💖