Zoraki Evlilik

Bildiğini biliyorum...

Arkadaslar cok beklettim mi?
Ya ben sizi cok özlüyorum :)
Yb hızlı yazmaya calısıyorum :)
Sizde vote ve yorumlarinizi eksik etmeyin :)
Bu arada Baha ve Beren degisti :)
Simdi multimedyada Baha var ;)
Yorum ve vote unutmayın bu bölüm fecii oldu :D
-Tatlı okumalar-

Yazarınızı takip edin :D

Çocuk?

Çocuk?!

Çocuk?!!!

Lanet olsun bir çocuk!

Neredeyse kafayı yiyecektim. Ali babamı odadan götüreli iki saat olmuştu ama gelen giden yoktu. Odada volta atmayı bırakıp yatağa oturdum.

Ahh Baha nerede kaldın?

Baha beni kurtarsa nolucak ki? Hayatımı mahveden O ve ablam! Artık ablamada bişey diyemezdim o cezasını çekip ölmüştü. Peki ya Baha? O cezasını çekmişmiydi? Hiç sanmıyorum.

Yataktan kalkıp tekrar volta atmaya başladım. Bu çocuk olayı Baha'nın cezası olabilirdi belki ama ya ben ne olucaktım? Baha cezasını çekicek diye ben kendi hayatımı mahvedemezdim. En başta okulum vardı benim. Bir bebek okuluma engel olurdu. Ve dahası ben kendim çocuk sayılırdım. Bir bebeğe nasıl bakacaktım.

Hayır hayır hayır... Bu fikir çok saçmaydı. Ali'yle oturup konuşmam gerekiyordu. Daha iyi bir plan yapmalıydık. En azından benim zarar görmeyeceğim bir plana.

Odada etrafıma bakındım ve tahtalarla kapalı olan pencerenin önüne gittim. Tahtaların arasından azda olsa dışarıyı görebiliyordum. Hava çoktan kararmıştı. Baha ortalarda olmadığımı çoktan fark etmiş olmalıydı. Ama beni kurtarmaya gelmiyordu. Lanet olsun!

Dışardan gelen seslerle kapıya doğru döndüm. Dışardaki sesler arttı ve gürültü boğuk seslere dönüştü. Kapıya doğru koşup kolu indirmeye çalıştım. Kilitliydi.

Hoş zaten başka birşey beklemiyordum. Kulağımı kapıya doğru dayayıp dinlemeye başladım.

Bir çok adım sesleri, bağırışlar ve ve silah sesleri...

Donup kaldım. Kalbim bir kuşun kanatları gibi atıyordu. Derin bir nefes alıp pencereye koştum. Küçük aralıklardan aşşağı bakmaya çalıştım. Hava iyice kararmıştı. Fazla birşey seçilmiyordu ama bir çok araba olduğunu görüyordum. Pencereden istediğim sonucu elde edemeyince tekrar kapıya koştum ve sesleri dinlemeye ayırt etmeye çalıştım. O sesi nerde duysam tanırdım. Baha!

Baha gelmişti. Beni kurtarmaya gelmişti. Hayatımı mahveden adam şimdi beni kurtarıyordu. Ablamın annemin ölmesine sebeb olan adam! Babamı ve benim hayatımı mahveden adam!

Hızla kapıdan uzaklaştım ve banyoya girip kapıyı kitledim. Baha'yı görmek istemiyordum. Onun beni kurtarmasını istemiyordum. Ondan intikam almak istiyordum. Ama çocuk doğurarak değil! Peki ya nasıl? Onunda hayatını nasıl mahvedicektim?

Lanet olsun! Odanın kapısına atılan tekmeleri duymaya başladığımda aklıma hiç bir fikir gelmiyordu. En iyisi şimdilik hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi davranmaktı.

Odanın kapısı kırıldı. Korkuyla duvarın kenarına yapıştım. Baha odada deli gibi adımı haykırıyordu. Sonra birden banyonun kapısı açılmaya çalışıldı. Sonra kapıya inen bir darbeyle kapı açıldı ve Baha odaya girdi. O an ne yapmam gerektiğini bilmiyordum ama onu görünce ondan iğrendim ama hiçbir şey bilmiyormuş gibi yapmalıydım. Hızla Baha'ya koştum ve kollarımı boynuna doladım. O da bana sıkıca sarıldı sonra biraz gerileyip yüzüme baktı. Yüzünü buruşturdu ve dudağımın patlamış yerine nazik bir öpücük kondurdu.