Reaching Star (S)

Chapter 26

Chapter 26

I woke up the next morning with a heavy head. Parang binibiyak iyong ulo ko sa sakit. I closed my eyes fervently because I want to sleep more! Ugh. Bakit parang hindi ako komportable sa sarili kong kama?

Reality hits me the moment I realized that I am not in our home anymore. Nasa condo na ako ni Kian.

I opened my eyes and scan the room. Wait... why's the room is already cleaned? Maayos na rin siya? Kahapon lang walang kadesign-design ito ah? The room's pretty familiar too.

Napabalikwas ako ng higa nang maalala na kuwarto pala ito ni Kian! What am I doing here?! Eksaktong palabas si Kian sa cr. I immediately covered my body with his comforter. I glared at him.

"What?" masungit niyang tanong.

"Why am I here?"

"why don't you ask yourself?" sarkastiko niyang sabi.

Leche!

Nakatalikod siya sa akin, nakaharap siya sa kanyang table. I threw a pillow and it hits his back. He glared at me after that. His stares weren't like before... noon kasi malalaman ko agad na naiirita at galit siya sa sa akin base sa mga mata niya pero ngayon... ibang-iba ang mga titig niya sa akin.

"I should be the one asking you a question." lumapit siya sa akin. I suddenly became nervous not because of his stares but because he's intimidating and he's coming closer to me!

"Bakit ka naglasing kagabi?" pagalit pero mahinahon pa rin niyang tanong. Nakatayo na siya ngayon sa 'di kalayuan. 

"None of your business." tumayo na ako. Aalis na sana ako nang hilahin niya ang braso ko at pinaharap sa kanya.

"It is my business kasi nasa bahay na kita, Yna." mariin niyang sabi. Oh, hindi ko naman alam na dedicated pala siya sa pagaalaga sa akin dito?

"Kaya ko naman sarili ko." nag-iwas ako ng tingin. Sige pa, Yna. Magpakatatag ka lang kahit na alam mong nanlalambot ka na.

"But that doesn't mean wala na akong karapatan na tanungin bakit ka naglasing kagabi--"

"You're so annoying!" sigaw ko na ikinatigil niya... maging ako. Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ko lalo na sa sinabi ko. What the hell...

"I... I didn't mean to." I guiltily said.

"I'm sorry." mahina niyang sabi kasi umalis na sa kuwarto. Damn...

Napaupo ako sa kama niya saka naghilamos ng mukha. You're now heart;ess huh, Yna? Why you suddenly feel guilty now? I bit my lower lip... damn, hindi dapat ganon.