1

885 52 119
                                    

Cem Özkan- Koş Koş Koş Koş

"2023- 2024 okul döneminin ilk günü bitti, sınava girecek öğrencileri ise zorlu bir sene bekliyor."

Televizyondan tehditvari bir havayla yapılan haberin ardından kendimi annemin ve babamın odağında buldum.

"Duydun mu Büşra?"

Elimdeki telefondan başımı kaldırmadan duyduğuma dair bir ses çıkararak babama cevap verdim.

"Geçen seneki gibi bizi kandırmazsın umarım."

Annemin iğneleyici ses tonunda hafif bir "helvayı yedin," nüansı bulunduğundan ürkekçe ona baktım. Ne var yani İngilizceden kaldığımı son anda öğrenmişlerse?

"Ne olmuştu ki?" dediğimde annemin bıçağın ucuna koyduğu elmayı ağzına alan babamla göz göze geldik. "Ben size sınavım iyi geçti, dedim. Sonuçlar iyi, dediğimi hatırlamıyorum."

"Kötü sonuçları söylemek de bir seçenek."

"Hayda! Başladı bizim mesai." Yanaklarımı şişire şişire ettiğim küçük çaplı isyanın ardından canımdan çok sevdiğim telefonumu usulca koltuğun üzerine bıraktım.

Annem ne yapacağımı anlamış olacak ki, "Hayır," dedi. "Bunu yapamazsın."

"Çok geç," dedim ve işitme cihazımı çıkardım. "Saygıdeğer Mehtap ve Atilla Sultan çifti; artık Sağır Sultan'ım, mümkün mertebe benimle muhatap olmayınız."

Doğuştan yüzde doksan işitme engelim vardı ve bu kesinlikle bazı zamanlar işime geliyordu. Kendi aralarında yine bir şeyler konuşup bana laf attıklarında onları duymamaktan öyle zevk alıyordum ki anlatamam.

Ayrıca söylemem gerek, annem ve babamın sınav senemde korktuğu şeylerden birini yapmaya hazırlanıyorum: Tabii ki üniversite sınavına hazırlanan bir öğrenci olarak dikkatimi dağıtacak her türlü şeyi yapmam gerekiyordu, aşık oldum. Tamam, henüz olmadım ama rahat batıyor ne yapayım yani? Beni sapık sanmazsanız: otobüste birine numarasını söyleyen çocuğu telefona gizlice kaydettim. Hem de bizim okulun formasını üzerinde gördüm, kader diye yorumladım. Beyefendiye yazmam için arkadaş grubumun gazı yeterliydi, ki bunu hiç sanmıyordum. Telefonu geri alıp WhatsApp grubuna girdim.

*BEN İMAM DEĞİLİM*

Siz: Otobüste beğendiğim çocuğun gizlice numarasını aldım :)
Siz: Neyse evdeyim ve can güvenliğim var.

Feyza: nE

Emir: İyi bok yedin.

Siz: Teşekkürler tatlım.

Tuğçe: Ben senin arkandayım.

Ayaz: Gerçekten aşık olmak için ne idüğü belirsiz otobüs aşkını mı seçtin güzelim?

Siz: Seni mi seçeyim?

Ayaz: Bunu bir düşüneceğim.

Siz: Hepinizin desteğini aldım değil mi?
Siz: Aldım aldım, tşk.

Kişi listesinden "Otobüs," olarak kaydettiğim numaraya tıkladım. Evet, bunu ailemin yanında yapmak biraz sakıncalıydı ve bu riski alamazdım. Şuan Kemal Sunal izlemekle meşgullerdi, yani üç saat rahatım. Sinsi adımlarla oturma odasının karşısındaki odama gittim. Pembe ve beyaz renginin uyumuna bayılırdım, odam da bu şekildeydi. Yatağıma gelişigüzel uzandım, avıma yaklaşmak için önümde hiçbir engel yoktu. Ve sonunda çok emin olduğum ama benim için aşırı çetrefilli olan o cümleyi yazdım:

Siz: Otobüste gördüğüm çocuğa nasıl aşk itirafı yaparım?

🪶

Selamlarrr <3 Hiç düşünmeden sadece sınav haftasının boşluğuna gelip yazdığım bir kurgu bırakıyorum buraya. Şuana kadar iyi diyorsanız diğer kurguma da şans verebilirsinizz🤍

EROS SUS, OKU AT (Yarı Texting)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin