Hayatınızda duyguya yer vermeyen biriyseniz buyrun: Bu kitap size duygunun varlığını öğretecek...
İlk bölüm yayım tarihi: 20 Temmuz 2020
Son bölüm yayım tarihi: 29 Mart 2021
Testere 8: Jigsaw Efsanesi'nden BangTwice'a uyarlanmıştır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
CONFESS ME | BÖLÜM 11 "Bu ne demek oluyor?"
♦️Nayeon
Bizimkileri Bangtan'ın deposundan kaçırmayı başarmıştık ve şu anda Mina ile beraber eve doğru gidiyordum.
Bacağının durumu çok kötüydü. Özellikle Sana ve Momo'nunkine kıyasla berbat ötesiydi. Neden böyle olduğunu bilmiyordum fakat öğrenecektim. Adamlarla bir şey yaşamış olduğu belliydi.
Az sonra eve varmış, Mina'nın yanına gidip onu arabadan çıkarmıştım. "Mina, bacağını fazlasıyla zorladın DL'e haber vermemi ister misin? Kucağına alıp taşısın seni?" Kafasını iki yana sallayıp önden yürümeye başlamıştı fakat arabadan destek alamayınca yere düştü.
Hızla gidip onu yerden kaldırırken yürüyemeyeceğini de anlamıştım.
Sırtım ona dönük yere çömeldiğimde ne yapmaya çalıştığımı anlamamış olacak ki hala ayakta duruyordu. "Ne yapıyorsun Nayeon?"
Yüzümü ona döndürüp ciddi olup olmadığına baktım fakat baya ciddiydi.
"Asıl sen napıyorsun Mina? Atlasana sırtıma, seni ben taşıyacağım." Kafasını iki yana sallayıp gerek olmadığını söylemişti.
Tanrım bu kız neden bu kadar inatçı!
"Biniyor musun yoksa DL'i mi çağırayım?" Oflayarak da olsa sırtıma atladığında zorlanmadan onu taşıdım ve kimseye görünmeden odama çıktım.
Aslına bakarsanız şimdiye kadar kimseye böyle davranmamıştım. Normalde bacağının bu halde olması beni ilgilendirmemeliydi fakat dayanamamıştım işte.
En başından beri Büyük Patron'un neden bize duygusuz olmayı öğrettiğini bilmiyordum fakat bir yerlerde yanlışlık vardı. Bu böyle olmamalıydı.
Bizim ekipteki herkesi seviyordum ve onlara zarar gelmesi beni üzüyordu, en başından beri böyleydi fakat Büyük Patron duygusuz olmamızı isteyince bunları saklamayı tercih ettim.
Ama bugün olmadı...
Mina da çok şaşırmıştır eminim; hatta o benim yerimde olsaydı beni sırtında taşımaz, bacağıma pansuman bile yapmazdı.
Merhamet göstermenin zararı olacağını düşünmüyordum. En azından yardıma ihtiyacı olan insanlara, ki bu benim çocukluk arkadaşımsa, severek yardım etmeliydim.
"İşte bitti." Bunları düşünerek Mina'nın pansumanını bitirmiştim. Kafamı kaldırdığımda bana her zamankinden çok daha farklı bakıyordu.
