...TURİST...

FİNAL PART 1

Daisy ile yemege gidecegi için havalara uçan fidan ne kadar da mutlu gözüküyor . Onda kendimi görüyorum , oda benim gibi aşkı bir kez ama tam yaşayanlardan . 

**********

Sabah erkenden kalkarak nefis bir kahvaltı hazırladım , deli kız mutlu olsun diye . Ama artık kalkmalı saat 08:00 oldu okula gidecegiz daha . Odasına girdigimde fidanı aynanın karşısında saçlarıyla ugraşırken buldum , normalde saçını taramakla bile ugraşmazken şimdi saç yapıyor . Ey aşk sen nelere kadirsin :D . Onunla ugraşmam onu dahada çekingen yapacagını bildigim için sessizce kapıyı kapatıp mutfaga dogru ilerledim . Sade ve acı kahvemi yudumlarken yanımdaki sandelyeyi çekerek karşıma oturdu . Sürekli gözlerimin içine bakarak gülümseyip duruyor , galiba bişey diyecek ve sormamı bekliyor . Pes ederek konuşmaya atıldım 

"Çıkar agzındaki baklayı " . Dememle sırıtması yüzüne yayıldı .

"Aslı ben bügün okula gitmiyorum "  . Neden acaba , hasta desem hasta gibi durmuyo bildigim kadarıyla bi randovüsü falanda yok , sadece akşam dasy ile yemege çıkacaklar .

"Neden gelmiyeceksin fidan ? " diyerek kaşlarımı çattım , bu devamsızlıklar hiç iyi degil ilk günden . 

"Dasy onunla buluşmamı istedi " . Bunlar zaten akşam  buluşacaktı ne bu şimdi .

"Siz zaten akşam buluşmuyacak mıydınız ? " diye sordum oldukça meraklı bi ses tonuyla , kendimi fidanın ablası , koruması falanmışım gibi hissediyorum , o benim kardeşim . Kardeş ötem .

"Evet öyle olacaktı ama bana mesaj attı beraber kapadokyayı okulumu filan gezmek istedi bende kabul ettim " dedi oldukça utangaç bir ses tonuyla .  Onu böylesine mutluyken görmek içimi ısıtıyo bana beni hatırlatıyor . Gülümseyerek kafamı onaylarcasına salladım . Tabakta ne var ne yok sömürdükten sonra toplama  işini fidana bırakarak okula dogru yürümeye başladım , arkadan gelen ayak seslerini duyunca irkilerek arkama döndüm . Alberto  , gülümsemesinde hzur buldugum , yanında mutlu oldugum delicesine aşık oldugum insan . Sabahın köründe taa nerden benimle yürümek için mi geldi yani ? Gülümseyerek ona dogru yürdüm ve sıkıca sarıldım . Ona sarılmayı seviyorum . 

Yol boyunca fidan ve darsy den bahsederek okuklun kapısına ulaştık , albertoyla girdigim ve yanyana oldugumuz için millet bize dik dik bakmaya başladı . Açıklamak lazım artık , ama şimdi degil , mutlulugun tadına daha yeni bakabilmişken bi süre sorun istemiyorum .

Kimseyi takmadan albertoyla vedalaşıp sınıfa dogru yürümeye koyuldum . İnsanların bakışları cidden çok igneleyici fakat umrumda degiller . İlk ders dil anlatım , sıkıcı ama mecburum , zaten iki saat sonra albertonun dersi var . Sıkıntı yok :D 

******

Titreyen telefonuma bir kez daha baktım gine fidan arıyor bu üç oldu . Açamıyorum çünkü dil anlatım dersindeyim normalde olsa açabilirim ama bu kadının dersınde oldukça geriliyorum . Telefonum bir kez daha titrediginde merakıma yenik düşerek telefonu açtım . Merak çok güçlü bir duygu nede olsa . 

"Alo " . Bu fidanın sesi degil ? oldukça endişeli çıkan kadının sesi içimin ürpermesine yettide arttı , kekeleyerek kadına cevap vermeye çalıştım .

"Siz kimsiniz ? fidanın telefonu sizde ne arıyo ? " . Endişe parmak uçlarıma kadar ulaştıgında sakinleşmek için derin bir nefes çektim içime . 

"Telefonun sahibi şuan hastanede , trafik kazası geçirdi buraya gelebilir misiniz ? fakultedeyiz şuan " .

Ne kazamı , kelimeler kulagımda yankılarken ellerimi ve bacaklarımı hissedemiyorum , gözlerimden süzlen iki damla yaşa hıçkırıklarla eşlik ederken sınıftaki tüm gözler üzerime çevirildi hepsibeni izliyor ama kimse bişey yapamıyor kimse fidana yardım edemiyor , durumu nasıl , yaşıyor mu ? hiç bişeyi bilmiyorum . Aynı anda mideme giren krampla beraber aglayarak hızla sıralara tutanarak ayaga kaktım ve kakmamla beraber kendimi yerde buldum , seyirciler sununda kalkarak yardımla ayaga kakmamı sagladılar . Hepsi bir agızdan ne oldu ? iyi misin ? derken kollarından kurtularak koşarak okuldan çıktım , hemen kayseriye hastaneye ulaşmalıyım beynim sanki çalışmıyor , sanki herşey dönüyor , insanlar ugulular çıkartıyor .