AYNI ÇIKMAZDAYIZ

Bölüm 19

Şura'nın Anlatımından

Ne zaman uykuya teslim olduğumu bilmiyordum ama bir şekilde uyuya kalmıştım. Gardiyanın sesiyle kalktığım da hala uykuluydum.

"Tahliye oluyorsun küçük hanım kalk bakalım."

"Sabah mı oldu anlamadım."

"Çıkınca anlarsın."deyip hücrenin kilidini açtı. Ve önümden yürü gibisinden bir işaret yaptı. Ben önde gardiyan arkada ifade verdiğim polisin odasına kadar geldik.

"Komserim içeride oturmanızı istedi. Kendisi birazdan gelecek."diyip odadan çıktı.

Ben hala uyku mahmuru gözlerimle birlikte koltuğa oturup komserin gelmesini bekledim.beş dakika sonra kapı açıldı ve içeriye komser girdi.Neler oluyor der gibi bakınca komiser kendi yeirne oturup konuşmaya başladı.

"Dediklerin doğru çıktı. Bunu yapan sen değilmişsin. Bir arkadaşının ifadesi üzerine kamera kayıtlarına tekrar baktık ve olayı senin işlemediğini anladık. Bu planı kim yaptıysa ya tesadüfler işine yaramış ya da planladığı şekilde olaylar gelişmiş."sözünü kesip bunun kim yaptığını sordum.

"Peki bunu yapan kimdi?"

"Sizin okul da okuyan son sınıf bir kız öğrenci adı Fatma Şubat."

"İsmini duymuştum da benimle ne alakası olduğunu anlamadım."

"Orasını biz de bulamadık kız hâlâ sorgu da. Babanı tahliye olduğunu söylemek için aradık. Birazdan seni almaya gelecekmiş. Aslında bu olayı çözmemize yardım eden arkadaşına teşekkür etmelisin. Çok önemli olan bir detay yakalayıp bunu bizimle paylaşması süreci baya hızlandırdı ve olayı çözülecek hale getirdi."

"Kimden bahsettiğinizi  ve olayın nasıl bu kadar iyi bir şekilde üzerime atıldığını anlamadım?"

"İfade veren arkadaşının adı Emir Karadağ sizin sınıftaymış. Olayı da senin üstüne kalmasının sebebi olayı işleyen kişinin olayı işledikten sonra olay yerinden yani lavabodan ayrılmadığını anladık. Yani kısacası önceden oraya saklanmış olay olduktan sonra da kalabalığın arasından ayrılmış ve suç senin üzerine kalmış."

"Peki o zaman Burcu neden beni suçladı?"

"Ya tehtit edilmiş ya da olayın olduğu dakika hafızasından silinmiş böylece en son seni gördüğünü zannetmiş."

"Anladım komserim artık çıkabilir miyim?"

"Evet baban gelene kadar arkadaşınla konuşabilirsin."

Kafamı sallayıp odanın kapısını açtım. Odanın kapısında bekleyen Emir'i görünce kendimi tutamayıp ona sarıldım.

"Teşekkür ederim."den başka bir cümle çıkmamıştı ağzımdan. Sebepsiz yere kendimi güvende hissetmiştim.

"Rica ederim sadece criminal olayları çözme yeteneğimi kullandım biraz."gülümseyerek kafamı salladım.

"Küçük bir iyilik yaptım. Zamanı gelince sende yaparsın olur biter."deyince dudağımı gülmemek için bastırdım.

"Sizin gibi bir criminal ustasına nasıl iyilik yaparım bilemedim şimdi."gülümseyip kafasını kaşıdı.

"Tamam ufaklık baban geldi sen şimdi eve git. Saabh ben seni alıcam okula giderken. Ha birde kimseye çıktığını söyleme sabah bir şok geçirsinler."

"Tamamdır yürüyen ego. Görüşürüz de sen kimi bekliyorsun."

"Amcamı bekliyorum."

"Anladım görüşürüz."gülümseyip babama doğru yürüdüm.